Ποιος τελικά ήταν ο αινιγματικός καθηγητής Στρατής Ανδρεάδης; Ο άνθρωπος που αγαπήθηκε από γενιές και γενιές φοιτητών και υπηρέτησε επανειλημμένα ως πρύτανης στην ΑΣΟΕΕ, για να αφήσει, παράλληλα, ανεξίτηλο το στίγμα του στην ελληνική ναυτιλία και στον ελληνικό και παγκόσμιο εφοπλιστικό χώρο; Ο άνθρωπος που ίδρυσε τα Ναυπηγεία Ελευσίνας, τη Βιομηχανία Φωσφορικών Λιπασμάτων, ο άνθρωπος που έχτισε το θρυλικό Χίλτον, διηύθυνε τον ΗΣΑΠ, αγόρασε την Ιονική και τη Λαϊκή Τράπεζα, την Τράπεζα Πειραιώς, την Τράπεζα Αττικής, ο άνθρωπος που ίδρυσε την πρώτη τράπεζα επενδύσεων στην Ελλάδα κι έχτισε τον κολοσσό του Ομίλου Εμπορικής Τραπέζης – μόνο και μόνο για να χάσει τον έλεγχό του εν μια νυκτί από την εμπάθεια του Κωνσταντίνου Καραμανλή, που κρατικοποίησε το σύνολό του αιφνιδίως, μια αρπαγή για την οποία το ελληνικό κράτος καταδικάστηκε αργότερα από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων;

Αποσπασματικές απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα μπορεί να βρει κανείς διάσπαρτες στον ελληνικό Τύπο. Οι περισσότερες είναι ανιστόρητες· άλλες, αμελώς τεκμηριωμένες. Δεκάδες εντυπωσιοθηρικά άρθρα έχουν γραφτεί προσπαθώντας να σκιαγραφήσουν, να εξηγήσουν, να καταλάβουν αυτόν τον «Αναγεννησιακό Άνθρωπο», η ζωή και η πορεία του οποίου αποτελούν βασική συνισταμένη ολόκληρης της μεταπολεμικής ελληνικής οικονομικής ιστορίας. Όμως, ποτέ κανείς δεν άκουσε τον ίδιο τον Στρατή Ανδρεάδη να μιλάει για όλα αυτά. Μέχρι σήμερα, που η αφήγηση που ο ίδιος συνέγραψε, θέλοντας να αφήσει πίσω τη δική του αλήθεια, έρχεται στο φως.