«… Είναι ένα βι­βλίο–γρο­θιά στο στο­μά­χι. Ο Γι­ώρ­γος Μπα­κα­λι­ός αφη­γεί­ται με γλα­φυ­ρό τρό­πο αυτά που ακού­γα­με ή δι­α­βά­ζα­με, πε­ρί ψυ­χο­λο­γι­κών βα­σα­νι­στη­ρί­ων στα οποία η ΣΤΑ­ΖΙ υπέ­βα­λε τα θύ­μα­τά της. Ο Μπα­κα­λι­ός βί­ω­σε «επί του πε­δίου», και πε­ρι­γρά­φει στις σε­λί­δες του βι­βλίου του, το πλού­σιο επι­στη­μο­νι­κό οπλο­στά­σιο που χρη­σι­μο­ποι­ού­σε η ΣΤΑ­ΖΙ για να συν­θλί­βει την αν­θρώ­πι­νη ψυ­χή. Για να πά­ρει αυτά που ήθε­λε από τα θύ­μα­τά της, η ΣΤΑ­ΖΙ δεν σα­κά­τευε το σώ­μα αλ­λά πρω­τί­στως την ψυ­χή τους. Γι’ αυτό ήταν και ιδι­αί­τε­ρα απο­τε­λε­σμα­τι­κή. Ελά­χι­στοι άντε­ξαν και δεν βγή­καν από τα κρα­τη­τή­ριά της με σα­λε­μέ­να λο­γι­κά. Ένας εξ αυτών ήταν και ο Γι­ώρ­γος Μπα­κα­λι­ός, ο οποί­ος μας πε­ρι­γρά­φει, επί­σης, το πώς ο φο­βε­ρός αυτός μη­χα­νι­σμός του κα­θε­στώ­τος είχε αλώ­σει τον κό­σμο των Ελ­λή­νων με­τα­να­στών στη Δυ­τι­κή Γερ­μα­νία με επί­κε­ντρο το Δυ­τι­κό Βε­ρο­λί­νο, στή­νο­ντας δί­κτυα χα­φι­έ­δων. Το πιο δυ­να­τό βι­βλίο που έχω δι­α­βά­σει γύ­ρω από τη ΣΤΑ­ΖΙ». Σταύ­ρος Τζί­μας, δη­μο­σι­ο­γρά­φος
Η ζωή του Γι­ώρ­γου Μπα­κα­λιού, Κοι­νω­νι­κού Λει­τουρ­γού για τους Έλ­λη­νες με­τα­νά­στες στο Δυ­τι­κό Βε­ρο­λί­νο, θα αλ­λά­ξει δρα­μα­τι­κά από εκεί­νη την Πα­ρα­σκευή 15 Μα­ΐου του 1970, όταν ενώ βά­δι­ζε αμέ­ρι­μνος στους δρό­μους του Ανα­το­λι­κού Βε­ρο­λί­νου, τον απή­γα­γαν, με γκαν­γκ­στε­ρι­κό τρό­πο, τρεις άγνω­στοί του άντρες, οι οποίοι επέ­βαι­ναν σε αυτο­κί­νη­το με συμ­βα­τι­κές πι­να­κί­δες κυ­κλο­φο­ρί­ας. Ήταν, όπως θα απο­δει­χθεί σύ­ντο­μα, αστυ­νο­μι­κοί της ΣΤΑ­ΖΙ και τον οδή­γη­σαν στα κρα­τη­τή­ρια της δι­α­βό­η­της μυ­στι­κής υπη­ρε­σί­ας του κα­θε­στώ­τος Χό­νε­κερ, απ’ όπου θα βγει ύστε­ρα από έξι χρό­νια και έντε­κα ημέ­ρες. Στις φυ­λα­κές της ΣΤΑ­ΖΙ ο Μπα­κα­λι­ός υπο­βλή­θη­κε σε σω­μα­τι­κά και, κυ­ρί­ως, ψυ­χο­λο­γι­κά βα­σα­νι­στή­ρια για να ομο­λο­γή­σει ότι ερ­γα­ζό­ταν για τις «ιμπε­ρι­α­λι­στι­κές μυ­στι­κές υπη­ρε­σί­ες της Δύ­σης». Και έφτα­σε στα πρό­θυ­ρα της τρέ­λας. Σαν από θαύ­μα άντε­ξε και όταν το κομ­μου­νι­στι­κό κα­θε­στώς κα­τέρ­ρευ­σε έψα­ξε στα αρ­χεία της ΣΤΑ­ΖΙ και βρή­κε τον φά­κε­λό του που αριθ­μού­σε 11.000 σε­λί­δες! Τον είχαν συ­κο­φα­ντή­σει (δώ­σει) κά­ποιοι Έλ­λη­νες με­τα­νά­στες, συ­μπα­θού­ντες το ανα­το­λι­κο­γερ­μα­νι­κό κα­θε­στώς, ως πρά­κτο­ρα της ΚΥΠ, που ερ­γα­ζό­ταν για την υπο­νό­μευ­ση του «σο­σι­α­λι­σμού». Έφρι­ξε με όσα δι­ά­βα­σε. Και ακό­μα χει­ρό­τε­ρα: γι­α­τί ήταν συ­μπα­τρι­ώ­τες του, τους οποί­ους είχε βο­η­θή­σει, εκεί­νοι που τρο­φο­δό­τη­σαν τη δι­α­βο­λι­κή «μη­χα­νή» της ΣΤΑ­ΖΙ… Μέ­χρι και στο σπί­τι του στον… Σο­χό Θεσ­σα­λο­νί­κης, είχε στεί­λει αν­θρώ­πους της και ερεύ­νη­σαν κρυ­φά η ΣΤΑ­ΖΙ για να συ­γκε­ντρώ­σει «ενο­χο­ποι­η­τι­κά» στοι­χεία
γύ­ρω από τη ζωή του. Όταν το Τεί­χος του Βε­ρο­λί­νου έπε­σε, ο Μπα­κα­λι­ός βρέ­θη­κε με μια βα­ρι­ο­πού­λα στα χέ­ρια να βα­ράει με μα­νία το μπε­τόν. «...Αισθα­νό­μουν πως σε κά­θε χτύ­πη­μα έμπη­ζα και ένα καρ­φί στο φέ­ρε­τρο ενός βάρ­βα­ρου συ­στή­μα­τος που μου κα­τέ­στρε­ψε τη ζωή και τώ­ρα κει­τό­ταν νε­κρό μπρο­στά μου. Ήταν η εκ­δί­κη­σή μου...», αφη­γεί­ται σ’ αυτό το συ­ναρ­πα­στι­κό βι­βλίο στο οποίο πε­ρι­γρά­φει το μαρ­τύ­ριό του.