Τι σχέση μπορεί να έχει η διαγενεακή βία με τις μεταρρυθμίσεις και ο επιστημονικός με τον παραεπιστημονικό λαϊκισμό;
Ανακτούν οι Ανθρωπιστικές Επιστήμες το κύρος και τη χρησιμότητά τους, υποστηρίζοντας ηθικά και εξισορροπητικά το «νέο γενναίο μας κόσμο», που προχωρά πάνω στο τρένο της τέταρτης βιομηχανικής επανάστασης με ανεξέλεγκτη ταχύτητα;
Το περιβάλλον, η ανισότητα και οι ταυτότητες πόσο θα επηρεάσουν το μέλλον του συστήματος που κυβερνά χωρίς αντίπαλο τον κόσμο σήμερα;
Ποιος είναι ο ρόλος της ηγεσίας, που αποτελεί πάντα τον καταλύτη στην πορεία των εξελίξεων;
Έφθασε ο καιρός να απομυθοποιηθούν ταμπού και στερεότυπα, ελευθερώνοντας ανεκμετάλλευτες δυνάμεις της πατρίδας μας;
Μπορούμε να αισιοδοξούμε για έναν μεγάλο μετασχηματισμό της οικονομίας μας;
Ποια απροσδόκητα δώρα μας φέρνει η πανδημία;
Σε εύλογα ερωτήματα όπως αυτά μόνον ο χρόνος μπορεί να απαντήσει.
H πανδημία όμως ανέδειξε με έμφαση θέματα όπως τα παραπάνω, που αν και κάποια από αυτά ήταν ήδη γνωστά, τώρα αρχίζει να γίνεται ορατό το ότι αποτελούν σημαντικές ευκαιρίες όσο και απειλές για το μέλλον μας, καθώς βαδίζουμε στο δρόμο προς την αβεβαιότητα…