ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΑΥΤΟ περιλαμβάνει ὀκτὼ μιμιάμβους (δηλαδὴ μίμους σὲ ἰαμβικὸ μέτρο), γραμμένους στὸ α΄μισὸ τοῦ 3ου αἰώνα π.Χ. Οἱ μίμοι συνήθως ἀποτυπώνουν, σὲ πεζὸ ἢ ἔμμετρο λόγο, σκηνὲς τῆς καθημερινῆς ζωῆς καὶ ἀναδεικνύουν τυπικὰ χαρακτηριστικὰ τῆς ἀνθρώπινης συμπεριφορᾶς. Τὸ ταπεινὸ εἶδος τοῦ μίμου,
ποὺ ποτὲ δὲν ἀξιώθηκε τὴ θεσμικὴ ἀναγνώριση τῶν μεγάλων δραματικῶν εἰδῶν,
στὸ πέρασμα τῶν αἰώνων ἀποδείχθηκε τὸ μακροβιότερο ὅλων καὶ ἔφτασε νὰ μονοπωλεῖ τὸ θέατρο, ὅταν τὰ ἄλλα εἴδη ἀποτελοῦσαν παρελθόν.
Οἱ μιμίαμβοι τοῦ ῾Ηρώνδα κατὰ κανόνα ἔχουν διαλογικὴ μορφή. Διαδραματίζονται σὲ ἀστικὸ περιβάλλον καὶ ἀντλοῦν τὴν ὕλη τους προεχόντως ἀπὸ ὄχι ἰδιαιτέρως εὐυπόληπτες περιοχὲς τοῦ ἀνθρώπινου βίου. Ἡ πλοκὴ εἶναι ὑποτυπώδης,
ἐνῶ τὸ κύριο βάρος πέφτει στὴ διαγραφὴ τῶν χαρακτήρων – ἡ γριὰ μαστροπός,
ὁ ἀγοραῖος πορνοβοσκός, ἡ ὑστερικὴ μητέρα μὲ τὸν ἄτακτο καὶ ἀνεπίδεκτο μαθήσεως γιό, οἱ εὐλαβεῖς καὶ συνάμα φιλότεχνες καὶ φλύαρες κυράδες, ἡ δεσποτικὴ
κυρία ποὺ συνουσιάζεται μὲ τὸν δοῦλο της, οἱ ἡδονοχαρεῖς «κολλητές», ὁ δαιμόνιος τσαγκάρης. Τὰ πρωταγωνιστικὰ πρόσωπα εἶναι συνήθως γυναῖκες, ὡστόσο οἱ
δύο πιὸ ὁλοκληρωμένοι χαρακτῆρες εἶναι ἄντρες.
Πρόκειται γιὰ θεατρικὰ κείμενα ποὺ ἐντυπωσιάζουν μὲ τὴν ἀμεσότητα τοῦ
ὕφους, τὸν σφριγηλὸ λόγο καὶ τὴν κωμικὴ αἰχμηρότητα ἢ τὴν εἰρωνεία.