Σε μία περίοδο που η τηλεοπτική δημοσιογραφία στην Ελλάδα και εν γένει η παραδοσιακή δημοσιογραφία βάλλεται ποικιλοτρόπως και αμφισβητείται για τον ρόλο που επιτελεί, τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης συνολικά, όπως καταδεικνύεται από πρόσφατες έρευνες, αναδύονται ως ειδησεογραφικές διαδικτυακές κοινότητες τις οποίες οι χρήστες παρακολουθούν για να ενημερωθούν.

Η εκτίναξη των social media δημιούργησε ένα νέο περιβάλλον στην ενημέρωση και, φυσικά, νέα δεδομένα για την παραδοσιακή δημοσιογραφία που βρίσκεται αντιμέτωπη πλέον με τη δυνατότητα άμεσου διαμοιρασμού ειδησεογραφικού περιεχομένου και υλικού (φωτογραφίες, βίντεο κλπ.) από τους χρήστες / χρήστριες, γεγονός που δύναται να προκαλέσει αυτοστιγμεί αντιδράσεις.

Αλήθεια, πώς διαμορφώνεται η ατζέντα της επικαιρότητας; Ποιοι παράγοντες επηρεάζουν τον τρόπο που θα παρουσιαστεί μία είδηση; ΤοTwitter μπορεί να πάρει τον ρόλο της πέμπτης εξουσίας στην υπερεξουσία των ΜΜΕ; Μπορεί να ασκήσει επιρροή στη θεματολογία των κεντρικών δελτίων ειδήσεων των τηλεοπτικών σταθμών; Πώς οι δημοσιογράφοι αντιλαμβάνονται το Twitter και τι σημασία του αποδίδουν αναφορικά με τη συμβολή του στη δημόσια συζήτηση;

Για να απαντηθούν αυτά και άλλα ερωτήματα, μελετήθηκαν τρεις συγκεκριμένες πολιτικές ειδήσεις: η υπόθεση της ανυπαρξίας μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών του υφυπουργού Διαματάρη, η υπόθεση του προγράμματος Voucher για επιστήμονες, γνωστή ως «Σκόιλ Ελικίκου», και η αποκάλυψη της αίτησης αναίρεσης που κατέθεσε το ελληνικό δημόσιο στο ΣτΕ κατά των αποφάσεων των διοικητικών δικαστηρίων για αποζημιώσεις στις οικογένειες των θυμάτων της Μαρφίν. Και οι τρεις αυτές υποθέσεις προκάλεσαν εντυπωσιακό αριθμό σχολίων και αλληλεπιδράσεων μεταξύ των χρηστών στο Twitter στην Ελλάδα. Απασχόλησαν, όμως, και πώς την τιβί; Ποια είναι η άποψη πέντε επιφανών τηλεοπτικών δημοσιογράφων για όλα αυτά; Απαντήσεις… στο βιβλίο.