Πα­ρά τις τρα­γι­κές ιστο­ρι­κές εμπει­ρί­ες που βα­ρύ­νουν το Δυ­τι­κό πο­λι­τι­σμό –με απο­κο­ρύ­φω­μα τα εγκλή­μα­τα κατά της αν­θρω­πό­τη­τας που δι­έ­πρα­ξε ο να­ζι­σμός στο όνο­μα της κα­θα­ρό­τη­τας της φυ­λής–, η ρη­το­ρι­κή του μίσους και οι δο­λο­φο­νι­κές δρά­σεις ενά­ντια στον ομα­δο­ποι­η­μέ­νο Άλ­λο δεν έχουν εκλεί­ψει στις μέ­ρες μας. Αντίθετα, εξα­κο­λου­θούν να απα­σχο­λούν έντο­να τό­σο την εγ­χώ­ρια όσο και την δι­ε­θνή ειδη­σε­ο­γρα­φία, καθιστώντας έτσι πρό­δη­λο το μέ­γε­θος της απει­λής που απο­τε­λούν. Αυτή η δι­α­πί­στω­ση απο­τε­λεί τον λό­γο ύπαρ­ξης του πα­ρό­ντος συλ­λο­γι­κού τό­μου, ο οποί­ος πε­ρι­λαμ­βά­νει με­τα­φρα­σμέ­νες με­λέ­τες σχε­τι­κά με αυτό το φαι­νό­με­νο, όπως και δυο δο­κί­μια που δη­μο­σι­εύ­ο­νται για πρώ­τη φο­ρά. Με στό­χο την πλη­ρέ­στε­ρη κα­τα­νό­η­ση δι­α­φό­ρων και δι­α­φο­ρε­τι­κών εκ­φάν­σε­ων του ρα­τσι­σμού, όπως αυτές εμ­φα­νί­σθη­καν δι­α­χρο­νι­κά και όπως υφίστανται στη συγ­χρο­νία, στον τό­μο πα­ρου­σι­ά­ζο­νται και οι από­ψεις δύο αντι­προ­σω­πευ­τι­κών υπο­στη­ρι­κτών της ρα­τσι­στι­κής θε­ώ­ρη­σης. Μέ­σα από την ανά­γνω­ση των δο­κι­μί­ων κα­θί­στα­ται σα­φές ότι ο «επι­στη­μο­νι­κός ρατσισμός», που επί­σης ανα­λύ­ε­ται εδώ, δεν απο­τε­λεί πα­ρά μια από τις μορ­φές του φαι­νο­μέ­νου. Το ίδιο επικίνδυνος, όμως, για τις δη­μο­κρα­τι­κές κοι­νω­νί­ες ανα­δει­κνύ­ε­ται και ο τω­ρι­νός «ρα­τσι­σμός χω­ρίς φυ­λή», ο οποί­ος, ενώ προ­η­γή­θη­κε του βι­ο­λο­γι­σμού, επα­νεμ­φα­νί­σθη­κε, εκ­συγ­χρο­νι­σμέ­νος, με­τά την απο­δό­μη­ση της «φυλετικής επι­στή­μης».