Η στρα­τη­γι­κή της «δι­αρ­κούς εκλο­γι­κής εκ­στρα­τεί­ας» (permanent campaign) εμ­φα­νί­στη­κε για πρώ­τη φο­ρά στις Ηνω­μέ­νες Πο­λι­τεί­ες Αμε­ρι­κής (ΗΠΑ) στα τέ­λη του 1960 και αξι­ο­ποι­εί­ται έως σή­με­ρα. Στο πλαί­σιο αυτό, η προεκλογική εκ­στρα­τεία (election campaign) για τον νι­κη­τή των προ­ε­δρι­κών εκλο­γών δεν στα­μα­τά την ημέ­ρα της κάλ­πης αλ­λά συ­νε­χί­ζε­ται, με τη μορ­φή της «δι­αρ­κούς εκλο­γι­κής εκ­στρα­τεί­ας» (permanent campaign), καθ' όλη τη δι­άρ­κεια της τε­τρα­ε­τί­ας έως τις επό­με­νες εκλο­γές. Σκο­πός για τον εκλεγ­μέ­νο πρό­ε­δρο είναι να διατηρήσει σε υψη­λά επί­πε­δα τη δη­μο­τι­κό­τη­τά του ώστε να αυξή­σει τις πι­θα­νό­τη­τες επα­νε­κλο­γής.

Πα­ρό­μοι­ες τά­σεις έχουν πα­ρα­τη­ρη­θεί και σε κοι­νο­βου­λευ­τι­κά συ­στή­μα­τα της Ευρώ­πης. Η δη­μο­τι­κό­τη­τα των πρω­θυ­πουρ­γών άλ­λω­στε απο­τε­λεί ση­μα­ντι­κό πα­ρά­γο­ντα δι­α­μόρ­φω­σης της εκλο­γι­κής συ­μπε­ρι­φο­ράς. Η δημοφιλία τους τεί­νει να θε­ω­ρη­θεί βα­σι­κή πη­γή πο­λι­τι­κής ισχύ­ος, η οποία τους επι­τρέ­πει να δι­α­τη­ρούν ή να ενισχύουν την πο­λι­τι­κή τους εξου­σία και να προ­ω­θούν απο­τε­λε­σμα­τι­κά την κυ­βερ­νη­τι­κή πο­λι­τι­κή. Η πα­ρού­σα με­λέ­τη επε­ξερ­γά­ζε­ται την επι­κοι­νω­νι­α­κή στρα­τη­γι­κή τρι­ών Ελ­λή­νων πρω­θυ­πουρ­γών από τη σκο­πιά της «διαρκούς εκλο­γι­κής εκ­στρα­τεί­ας». Πρό­κει­ται για τους Κώ­στα Ση­μί­τη (1996-2004), Κώ­στα Κα­ρα­μαν­λή (2004-2009) και Γι­ώρ­γο Πα­παν­δρέου (2009-2011). Η με­λέ­τη βα­σί­στη­κε τό­σο σε πρω­το­γε­νή όσο και δευ­τε­ρο­γε­νή εμπειρικά δε­δο­μέ­να που αντλή­θη­καν από συ­νε­ντεύ­ξεις που πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­καν με πρώ­ην πρω­θυ­πουρ­γούς, πρω­θυ­πουρ­γι­κούς συμ­βού­λους, υπουρ­γούς, κυ­βερ­νη­τι­κούς εκ­προ­σώ­πους, επι­κοι­νω­νι­ο­λό­γους και δη­μο­σκό­πους τό­σο των κυ­βερ­νή­σε­ων του ΠΑ­ΣΟΚ όσο και της ΝΔ κα­θώς και δη­μο­σι­ο­γρά­φους.