Ο καιρός βροχερός, η άνοιξη ακόμη δειλή, υπνώττουσα, ήδη όμως έχει αρχίσει και βάφει τα τοπία με εξαίσιες πινελιές που βάφουν και την καρδιά μας. Αχειροποίητα. Καμιά βέβαια σημασία δεν έχουν οι εξωτερικές συνθήκες στην ψυχική μας διάθεση, απεναντίας μάλιστα, είτε «καλές», είτε «κακές», μας οδηγούν στην ατέρμονη ομορφιά κάνοντάς μας να τις χαιρόμαστε πολύ κι αυτές μαζί! Όλα έχουν κάτι να μας πούν, να μας ψιθυρίσουν, σαν εξαίσια μυστικά ραβασάκια της αγάπης του Θεού, του Πρωτομάστορα, που έκατσε κι έφτιαξε με πολύ μεράκι κάθε τι και μας το πρόσφερε. Ας ευχαριστήσουμε και σήμερα την Ομορφιά.

Ο π. Εφραίμ, με τρόπο μοναδικό καταφέρνει να συνδυάσει επιτυχώς το πηγαίο λογοτεχνικό του τάλαντο με την επιστημονική θεολογική του συγκρότηση και την ιερατική του ιδιότητα, προσφέροντάς μας έτσι κείμενα υψηλής αισθητικής αρτιότητας αλλά και θεολογικής ουσίας, όπως αυτά που συμπεριλαμβάνονται στο ανά χείρας βιβλίο.
Με πρωτοτυπία, ζωντάνια, αμεσότητα και παραστατικότητα, μας δείχνει το γνήσιο ορθόδοξο ήθος που προβάλλει μέσα από την ποιητική και αφηγηματική του δεινότητα,
πράγμα που αναδεικνύεται μέσα από τις ποικίλες θεματικές που πραγματεύεται λογοτεχνικά και θεολογικά.