Η μοίρα του σύγχρονου ανθρώπου είναι αμείλικτη: έχει απαρνηθεί τη θρησκεία, την πίστη, αμφισβητεί τον άνθρωπο και το όνειρά του, τον ίδιο τον ουμανισμό. Τι του απομένει για να δικαιώσει τη βούληση για ζωή, για να δείξει άξιος να λέγεται άνθρωπος;
Αυτό που του απομένει είναι η αγάπη, η εξαίσια και καθάρια αγάπη που βασιλεύει στη "χώρα των ψυχών", στη χώρα όπου ζουν οι δυο ήρωες του έργου του απομένει η μαγεία αυτής της επανα-συνάντησης, αυτής της παθιασμένης επανα-αναγνώρισης.
Όμως, πέρα από το όνειρο της ιδανικής τελειότητας, η ζωή επιβάλλει τους δικούς της νόμους: βία, απανθρωπιά, νοσηρότητα, κακία. Αλλά τι σημασία έχει αυτό; η μεγαλοσύνη του ανθρώπου έγκειται στη δύναμή του να μεταμορφώνει τον καθημερινό, εκπτωτικό ρεαλισμό, και να φθάνει στην έκταση του πάναγνου πάθους.
Κι αν οι ήρωες του "Χορού μεταμφιεσμένων" ακραγγίζουν, την κάθε στιγμή, το γελοίο ή το θάνατο, τελικά σώζονται επειδή "πολύ ηγάπησαν".
Ο Χορός μεταμφιεσμένων είναι μια ρομαντική ερωτική ιστορία, ο θρίαμβος της αγάπης πέρα από το θάνατο.