Tα Μαθήματα Ηγεσίας γνωρίζουν στον υποψήφιο ηγήτορα πως το βασικότερο καθήκον του είναι η πραγματοποίηση της θετικής αλλαγής στη ζωή των ανθρώπων και του οργανισμού που ηγείται, και όχι η συντήρηση της υφιστάμενης κατάστασης, που είναι συνήθως το έργο ενός μάνατζερ. Η γνώση αυτή είναι θεμελιώδης, καθόσον ο στρατιωτικός ηγήτορας θα κληθεί στην περίπτωση της κρίσης ή του πολέμου να αναπτύξει ΟΡΑΜΑ και να λάβει αποφάσεις σε ελάχιστο χρόνο για να αλλάξει μία κατάσταση που είναι εις βάρος του τμήματός του, σώζοντας ή καταδικάζοντας αντίστοιχα τους άνδρες του και την ελευθερία της πατρίδας.
Για να το πράξει αυτό ο στρατιωτικός ηγήτορας θα πρέπει να έχει φυσική αντοχή, γνώση του στρατιωτικού καθήκοντος, γνώθι σ’ αυτόν, μεσότητα αρετής, εμμονή στον σκοπό και να γνωρίζει πως συνήθως δεν απαιτείται τίποτα σε υπερβολή, καθώς και πως το τέλος στεφανώνει το έργο. Αλλά και να γνωρίζει ότι όλα αυτά είναι οι επιμέρους όψεις της σοφίας, την οποία πρέπει ο ίδιος να αποκτήσει και συνίσταται, όπως αναφέρει ο Ηράκλειτος, σε ένα και μόνο πράγμα: Το να γνωρίζει κανείς την αρχή που κυβερνά τα πάντα με τη βοήθεια των πάντων.