H κατασκευή φραγμάτων ήταν πάντα για τον άνθρωπο μια πρόκληση. Πριν πέντε χιλιάδες χρόνια, ήταν πρόκληση για τους αρχαίους Αιγυπτίους, όταν κατασκεύασαν το πρώτο φράγμα στον κόσμο για αρδευτικούς σκοπούς.
Ήταν πρόκληση όταν, πριν από δύο περίπου χιλιάδες χρόνια, οι Έλληνες βελτίωσαν την τεχνολογία και, λίγο αργότερα, οι Ρωμαίοι κατασκεύασαν το πρώτο τοξωτό φράγμα.
Ήταν πρόκληση και το 1912, όταν ο Καρδιτσιώτης καθηγητής και μετέπειτα πρύτανης του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, αείμνηστος Απ. Κουτσοκώστας, εμπνευστής του μοναδικού τοξωτού φράγματος στον παραπόταμο του Αχελώου, τον Ταυρωπό, πρότεινε στον συμπατριώτη του και πρωθυπουργό το 1951, αείμνηστο Νικόλαο Πλαστήρα, την κατασκευή φράγματος, για να μη χάνεται το νερό στη θάλασσα, τη στιγμή που διψάει ο κάμπος της Καρδίτσας. Έτσι έγινε η αρχή για να υλοποιηθεί 15 χρόνια αργότερα η ιδέα του Α. Κουτσοκώστα και να ονομαστεί «Φράγμα Πλαστήρα».
Ακολούθησαν οι κατασκευές χωμάτινων, κατά κύριο λόγο, φραγμάτων σε όλη την Ελλάδα. Η ραγδαία τεχνολογική εξέλιξη και η πρόοδος της επιστήμης, συνεπικουρούμενες από την ανάπτυξη σύγχρονων χωματουργικών μηχανημάτων, με την εκ παραλλήλου ίδρυση της ΔΕΗ, έδωσαν την ώθηση για να φτάσουμε σήμερα να μιλάμε για περισσότερα από 100 μεγάλα φράγματα σε όλους τους ποταμούς της Ελλάδας.
Η σύγχρονη τεχνολογία έδωσε υλικά και μέσα για την γρήγορη και εύκολη επίλυση της μελέτης ενός φράγματος. Παράλληλα, η εξέλιξη της τεχνολογίας των υλικών προώθησε μια νέα γενιά φραγμάτων με αδιαπέρατα υλικά, εποξειδωτικές ρητίνες, πλαστικές μεμβράνες, κυλινδρούμενο σκυρόδεμα και παραλλαγές αυτών.
Με βάση τη γνώση και εμπειρία 40 ετών και με οδηγό τις τελευταίες τεχνολογικές εξελίξεις, παρουσιάζουμε το πόνημα αυτό, ευελπιστώντας να καλύψουμε ένα μακροχρόνιο κενό στην ελληνική βιβλιογραφία.