Στην ιστορική της διαδρομή η χαρτογραφία χαρακτηρίζεται από διαρκή αξιοποίηση και ενσωμάτωση επιστημονικών πορισμάτων και τεχνολογικών αλλαγών. Ορισμένες απ’ αυτές διαμορφώνουν «σταθμούς», υπό την έννοια της ριζικής αναθεώρησης των θεωρητικών αρχών και των πρακτικών διεργασιών της, αλλά και της μορφής του χάρτη.
Κατά την κλασική και ελληνιστική εποχή φιλόσοφοι, μαθηματικοί και αστρονόμοι συνδέουν τη χαρτογραφία με τα μαθηματικά, σηματοδοτώντας έτσι τη σταδιακή μετάβασή της από εμπειρική τεχνική αναπαράστασης του γεωγραφικού χώρου σε επιστήμη. Πολλούς αιώνες αργότερα, η ανακάλυψη της τυπογραφίας παρέχει τη δυνατότητα μαζικής αναπαραγωγής του χάρτη καθιστώντας τον προσιτό σε ευρύτερες κοινωνικές ομάδες.
Η ανακάλυψη της φωτογραφίας και του αεροπλάνου οδηγούν στην επινόηση της αεροφωτογραφίας, ενός μέσου μαζικής συλλογής χωρικών δεδομένων, με αποτέλεσμα την ακριβέστερη και ταχύτερη χαρτογράφηση ανεξερεύνητων περιοχών. Από τα μέσα του 20ου αιώνα μέχρι σήμερα βρίσκεται υπό διαμόρφωση ο τέταρτος «σταθμός» της χαρτογραφίας. Καθοριστικές εξελίξεις στις επιστήμες και την τεχνολογία αποτελούν ο ηλεκτρονικός υπολογιστής, η πληροφορική και οι τεχνητοί δορυφόροι. Σήμερα σχεδιάζουμε, διαθέτουμε και χρησιμοποιούμε τους χάρτες με ψηφιακά μέσα.
Στο βιβλίο αυτό εξετάζονται η διαδικασία σύνθεσης ενός χάρτη ξεκινώντας από την απεικόνιση της γήινης σφαίρας ή ελλειψοειδούς στο επίπεδο, δηλαδή οι προβολές και οι παραμορφώσεις που τις συνοδεύουν, η εφαρμογή των ποικίλων χαρτογραφικών μετασχηματισμών των χωρικών δεδομένων, η εκτέλεση μετρήσεων σε έναν χάρτη αλλά και η μετατροπή τους σε μεγέθη που να αντιστοιχούν στον πραγματικό κόσμο.