Ο συγγραφέας ιχνηλατεί τις παράλληλες πορείες τριών ατόμων κατά την κατοχή και τον εμφύλιο στη Θεσσαλονίκη, όλων άγνωστων τότε μεταξύ τους και κατόπιν μελών της οικογένειάς του.

Συγχρόνως καταγράφει την κατοχική πορεία των δύο εβραϊκών οικογενειών της πόλης μας, Μπενσασσών και Ασσαέλ, οι οποίες υπήρξαν μεταξύ των ελαχίστων που επέζησαν του ολοκαυτώματος, η μεν πρώτη διαφεύγοντας στην Αθήνα, η δε δεύτερη κρυπτόμενη στην πόλη. Η διάσωση των οικογενειών αυτών άμεσα συνέχεται με τη δράση των μελών της οικογένειας του συγγραφέα. Εκτός των άλλων, εξιστορείται η περίπτωση της απαγωγής, εκτέλεσης και εξαφάνισης της σορού του Θεοδώρου Λαναρά στη Νάουσα.

Συγχρόνως, επιχειρείται μεταφορά του επικρατούντος τότε κλίματος και ευσύνοπτη ανάπτυξη του ευρύτερου ιστορικού πλαισίου, εντός του οποίου εξελίσσεται το βιβλίο, με έμφαση στη Θεσσαλονίκη, την αναφερομένη και ως «μητέρα του Ισραήλ» και αναπόφευκτα στο Εβραϊκό δράμα της κατοχής, στην εαμοκρατία της πόλης και στον εμφύλιο.

Το βιβλίο είναι και μια οφειλή στην αστική κατοχική και εμφυλιακή Θεσσαλονίκη, που δεν λύγισε μπροστά στις τόσες αντιξοότητες που βρήκε στο διάβα της.