Οι τοπικές εορταστικές εκδηλώσεις της Θεσσαλίας, και ιδιαίτερα της Μαγνησίας, ως μέρος των γενικών εθνικών εκδηλώσεων για την διακοσιο-στή επέτειο από το απελευθερωτικό κίνημα των Ελλήνων κατά το 1821, ασφαλώς έχουν και πρέπει να έχουν έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα και μία ξεχωριστή σημασία. Το τέλος του απελευθερωτικού αυτού κινήματος και τα αποτελέσματά του, που ήρθαν ύστερα από μία δεκαετία περίπου από την έναρξή του, και η διεθνής αναγνώριση και κατοχύρωσή του, ειδικά για την θεσσαλική Μαγνησία δεν ήταν η αναμενόμενη.
Παρά την μεγάλη συμμετοχή της στον αγώνα αυτόν, ισάξια, τουλάχιστον και ισότιμη με την συμμετοχή των άλλων περιοχών της Ελλάδας, η συμμετοχή της Μαγνησίας στο μερίδιο της νίκης δεν ήταν ανάλογη των αγώνων, αν εξαιρέσουμε το γεγονός της συμπερίληψης στο ελεύθερο ελληνικό κράτος ενός μικρού μόνο τμήματος της περιοχής Αλμυρού, νοτιότερα της Σούρπης και των βορείων Σποράδων.
Αν, επομένως, γιορτάζαμε και πανηγυρίζαμε με την ευκαιρία της συμπλήρωσης διακοσίων χρόνων από την απελευθέρωση της Ελλάδας, η συμμετοχή της Μαγνησίας στις εορταστικές αυτές εκδηλώσεις θα ήταν χωρίς νόημα, αφού αυτή παρέμεινε σκλαβωμένη.
Γιορτάζουμε όμως και πανηγυρίζουμε με την ευκαιρία της συμπλήρωσης διακόσια χρόνων όχι από το τέλος αλλά από την έναρξη αυτού του απελευθερωτικού αγώνα. Και αυτό είναι ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό και μεγαλειώδες γνώρισμα της ελληνικής φυλής. Οι Έλληνες γιορτάζουμε πάντοτε την έναρξη και όχι το τέλος του κάθε αγώνα μας. Γιορτάζουμε την αρχή του «πανηγυρού», γιατί «πανηγύρι» είναι για τους Έλληνες ο αγώνας για την λευτεριά τους.
Αγνοούμε σχεδόν εντελώς την ημέρα της απελευθέρωσής μας από την γερμανοϊταλική κατοχή. Γνωρίζουμε όμως πολύ καλά και πανηγυρίζουμε την αρχή του αγώνα αυτού και θεωρούμε εθνική γιορτή, την 28 Οκτωβρίου. Αγνοούμε και δεν πανηγυρίζουμε και δεν εορτάζουμε την ημέρα της απελευθέρωσής μας από τους Τούρκους, που οι περισσότεροι δεν την γνωρίζουμε. Γιορτάζουμε αντιθέτως το 1821, την αρχή του απελευθερωτικού αυτού αγώνα.
Τιμή και δόξα αποδίδουμε στους εθνικούς μας αγώνες και αγωνιστές αυτών. Και οι απελευθερωτικοί αγώνες των κατοίκων της Μαγνησίας υπήρξαν πολλοί και πριν και κατά και μετά τον αγώνα του 1821. Όλοι αυτοί οι απελευθερωτικοί αγώνες, πριν, κατά και μετά τον αγώνα του 1821, συνετέλεσαν στην επίτευξη του τελικού αποτελέσματος για την Μαγνησία που επήλθε κατά το 1881. Και όλους αυτούς τους αγώνες τιμούμε, για όλους είμαστε υπερήφανοι και για όλους πανηγυρίζουμε και συνεορτάζουμε με όλους τους Έλληνες, με την ευκαιρία της διακοσιοστής επετείου του αγώνα του 1821.
Η πραγματικότητα αυτή αποδίδεται σαφέστατα πρωταρχικά με τον πολύ σοφά επιλεγμένο τίτλο τούτου του βιβλίου από τον συγγραφέα του: «Η Μαγνησία στους απελευθερωτικούς αγώνες του Έθνους», έστω και αν το βιβλίο αυτό είναι μία «επετειακή» έκδοση, όπως χαρακτηρίζεται από τον ίδιο τον συγγραφέα, για τον εορτασμό των διακοσίων χρόνων από τον συγκεκριμένο αγώνα του 1821.
Με πολλή σύνεση ρυθμίστηκε από τον συγγραφέα η αρχιτεκτονική δομή του βασικού κορμού της ύλης του βιβλίου αυτού για να ανταποκρίνεται σ' αυτούς τους σκοπούς του, με τον ανάλογο καταμερισμό των απελευθερωτικών αυτών αγώνων σε τρεις περιόδους, την «πριν», την «κατά» και την «μετά» το 1821. [...]