«Δεν μιλάς, δεν σιωπάς: το έσχατο της συζήτησης!» Ο σοφός ασκεί τη διδασκαλία του δίχως λέξεις: «Όποιος ξέρει, δεν μιλάει – όποιος μιλάει, δεν ξέρει».
Ο,τι επιχειρείται με αυτόν τον ανορθόδοξο τρόπο στα διάφορα Βιβλία του Τσουάγκ Τσι είναι, κυρίως, η άρνηση της συμβατικής σημασίας των λέξεών του, έτσι ώστε να μπορούν να χρησιμεύσουν στην απεικόνιση του αντιθέτου απ᾽ ο,τι συνήθως εννοείται με αυτές (το άσχημο, για παράδειγμα, ως ύψιστη ομορφιά, το χαμηλό ως υπέρτατο ύψος).
Χαρακτηριστικός ο τρόπος με τον οποίο ο Τσουάγκ Τσι παρουσιάζει στον έκπληκτο συνομιλητή του το μεγαλείο του Ταό: «Ο Τογκ Κουό Τσι ρώτησε τον Τσουάγκ Τσι: “Ο,τι αποκαλούμε Ταό, που βρίσκεται;” Είπε ο Τσουάγκ
Τσι: “Βρίσκεται παντού”. Είπε ο Τογκ Κουό Τσι: “Προσδιόρισέ το περισσότερο!” Είπε ο Τσουάγκ Τσι: “Βρίσκεται σ᾽ αυτό εδώ το μυρμήγκι”.
Είπε (ο Τογκ Κουό Τσι): “Τόσο χαμηλά;” Είπε (ο Τσουάγκ Τσι):
“Βρίσκεται σ᾽ αυτά τα λίγα χορτάρια”. Είπε (ο Τογκ Κουό Τσι): “Ακόμη πιο χαμηλά;” Είπε (ο Τσουάγκ Τσι): “Σ᾽ αυτά εδώ τα κεραμίδια”. Είπε (ο Τογκ Κουό Τσι): “Πιο χαμηλά όσο γίνεται;” Είπε (ο Τσουάγκ Τσι): “Στο κάτουρο και στα σκατά”».