Τέρατα υπάρχουν, αλλά όχι όπως τα φανταζόμαστε. Κρύβονται μεταξύ των ανθρώπων, χρησιμοποιώντας ρούχα και μακιγιάζ για να καλύψουν τη φύση τους. Ο αφηγητής αυτού του βιβλίου είναι ένα από αυτά. Υποφέρει από μια δερματική ασθένεια που τον αναγκάζει να αποφεύγει τις παραλίες και τα ανάλαφρα καλοκαιρινά ρούχα. Έτσι, προβάλλει τον εαυτό του στις ζωές των άλλων «τεράτων» με την ίδια πάθηση.
Το ανθρώπινο δέρμα είναι το μεγαλύτερο όργανο του σώματος και αποτελεί την εικόνα που εμφανίζουμε προς τα έξω. Αποκαλύπτει τη φυλή, την ηλικία, τις εμπειρίες, ακόμη και τον χαρακτήρα του καθενός, μας περικλείει και ταυτόχρονα μας συστήνει.
Η ζωή πολλών αναγνωρίσιμων προσώπων –όπως του Στάλιν, του Εσκομπάρ, του Απντάικ, του Ναμπόκοφ, αλλά και κινηματογραφικών ηρώων του Σκορτσέζε– έχει επηρεαστεί από το στιγματισμένο δέρμα τους. Οι περιπέτειές τους, παράλληλα με αυτές του αφηγητή, μας αποκαλύπτουν περισσότερα για τον ρόλο της εξωτερικής εμφάνισης, του καλλωπισμού, της υπέρμετρης χρήσης φαρμακευτικών ουσιών και τη σχέση τους με τον ρατσισμό και τις ταξικές διακρίσεις. Οι ιστορίες αυτές μιλούν για μια ανθρώπινη εμπειρία: τον φόβο να αποκαλυφθεί στους άλλους το ποιοι είμαστε πραγματικά.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
«Είμαστε εμείς, οι μεγάλοι, που φοβόμαστε, γιατί ο αυθεντικός φόβος προέρχεται μονάχα από την εμπειρία. Φοβόμαστε την πείνα όταν βλέπουμε πως δεν μπορούμε να πληρώσουμε το χρέος στην τράπεζα. Φοβόμαστε τον πόλεμο γιατί είδαμε τι έκανε στους παππούδες μας. Μας τρομοκρατεί η αρρώστια γιατί έχουμε κλάψει στην κηδεία των φίλων μας. Ο φόβος δίχως εμπειρία είναι μονάχα μια φιλοσοφική τρέλα, γι’ αυτό τα παιδιά δεν τρομάζουν πραγματικά».