Το 1ο Διεπιστημονικό Συνέδριο εστιάζει το ερευνητικό του ενδιαφέρον στα πορίσματα της νεότερης και της σύγχρονης επιστημονικής συζήτησης, τα οποία δέχονται μεν, ότι πατέρες του Ανθρωπισμού είναι οι αρχαίοι Έλληνες στοχαστές, κατέδειξαν δε, ότι ο Χριστιανισμός έδωσε απύθμενο βάθος και λυτρώνουσα αξία στην έννοια και στην εφαρμογή στην πράξη των αρχών του Ανθρωπισμού. Σκοπός του συνεδρίου είναι αφ' ενός να προσεγγισθεί, μέσω του εποικοδομητικού διαλόγου των ανθρωπιστικών, κοινωνικών, θετικών και λειτουργικών Επιστημών αλλά και της Τέχνης, το κεντρικό θέμα του σε όσο το δυνατόν περισσότερες από τις διαστάσεις του. Αφ' ετέρου, να στρέψει τη μνήμη μας -ευλαβική και ευγνωμονούσα- προς τον Άγιο Νεκτάριο και τον μεγαλουργό φιλάνθρωπο λόγο του: "Ο Έλλην γνωρίσας τις είναι και τις οφείλει να αποβή, σκοπόν έθετο την εαυτού τελείωσιν [...] η γνώσις του καλού, του αγαθού, του αληθούς και η έμφυτος προς τον πλησίον αγάπη ανέπτυξεν εν τη καρδία του Έλληνος τον πόθον της αυτομεταδόσεως, και ο Έλλην απέβη διδάσκαλος της ανθρωπότητος [...] η θεία αυτή αγάπη εγένετο το ελατήριον όλων των όρμων του [...] και τοιούτος διαμορφώθη ο ηθικός αυτού χαρακτήρ. Ο τοιούτος χαρακτήρ δεν ηδύνατο ή να ενθουσιασθή εκ των αρχών του Χριστιανισμού".