Ο Εντίπ Τζανσεβέρ χρησιμοποιεί την ποίηση ως ένα μέσο αυτοπροσδιορισμού του ίδιου και των υπαρξιακών αδιέξοδων του ανθρώπου, εν γένει. Με έντονο το κοινωνικό αίσθημα, αν και δεν ανήκε ανοιχτά σε κάποια πολιτική παράταξη, δεν δίστασε να κάνει κοινωνική κριτική για τις υπάρχουσες συνθήκες της εποχής του. Άργότερα, έρχονται και οι βραβεύσεις για το έργο του. Έναν χρόνο μετά την έκδοση της συλλογής ποιημάτων Yerçekimli Karanfıl (Άναποδογυρισμένο Γαρύφαλλο) θα κερδίσει το 1958 το βραβείο ποίησης Γεντιτεπέ. Επίσης μόλις έναν χρόνο μετά την έκδοση της ποιητικής συλλογής Ben Ruhi Bey Nasılım (Εγώ, κύριε πνευματικέ, πώς είμαι;) η οποία αργότερα θα προσαρμοστεί και θα γίνει θεατρικός μονόλογος και θα παιχτεί όταν ο ίδιος θα έχει φύγει πια από τη ζωή, θα κερδίζει το βραβείο ποίησης, το 1977 από το Ίδρυμα Τουρκικής Γλώσσας. Άλλη μια βράβευση προστίθεται το 1981, για την ποιητική συλλογή Yeniden (Εκ Νέου), με το Βραβείο Λογοτεχνίας Σεντάτ Σιμαβί.

Δεν είχα παθιαστεί ξανά έτσι
Με το βύσσινο στο κλαδί,
Με το φως της βιτρίνας,
Με τη μυρωδιά σάλτσας στην κουζίνα μου,
Με το τρεχούμενο ποταμό, με το ιπτάμενο σύννεφο,
Ποτέ δεν είχα παθιαστεί τόσο με τη ζωή.