«Από αγάπη δεν αποφάσισαν οι μανάδες σας να σας στείλουν στην Μπολόνια, στο Ρίμινι, στη Μόντενα;»
«Γιατί; Όποιος σε στέλνει μακριά σε αγαπάει·,»
«Μερικές φορές αυτός που σε αφήνει να φύγεις σε αγαπάει περισσότερο από αυτόν που σε κρατάει κοντά του».
Το 1946 ο Αμερίγκο εγκαταλείπει τη γειτονιά του στη Νάπολη. Μπαίνει σ' ένα τρένο μαζί με τα χιλιάδες άλλα παιδιά του ιταλικού Νότου που -με πρωτοβουλία του κομμουνιστικού κόμματος- φεύγουν για τον Βορρά, να σωθούν από τη φτώχεια και τη δυστυχία που σκόρπισε ο πόλεμος. Ο Αμερίγκο διασχίζει τη χερσόνησο, φτάνει στην Μπολόνια και από εκεί πηγαίνει στη Μόντενα για να φιλοξενηθεί μερικούς μήνες από μια οικογένεια.
Με το έκπληκτο βλέμμα ενός επτάχρονου παιδιού, που έχει ωστόσο μάθει να επιβιώνει στα στενά της Νάπολης, ο Αμερίγκο θα μας ξεναγήσει σε μια Ιταλία που προσπαθεί να σταθεί στα πόδια της. Θα μας διηγηθεί τη συγκινητική ιστορία ενός σκληρού αποχωρισμού. Και θα μας μιλήσει για τον βαθύ πόνο από τον οποίο δεν μπορεί κανείς να γλιτώσει - γιατί μόνο έτσι μεγαλώνουμε.