Η ελληνική έκδοση της ανθολογίας Dichtung mit Biss, που επιμελήθηκε η Μαρία Τοπάλη, μετέφρασε ο Torsten Israel, και εξέδωσε στα γερμανικά η Romiosini το 2018, μια ανθολογία
που στηρίζεται σε ανοιχτά ειδολογικά ερωτήματα και μορφολογικούς προβληματισμούς, και όχι σε μια προσπάθεια κανονικοποίησης και ταξινόμησης.

«Οφείλουμε να σκεφτούμε, όχι υπό μορφήν οριστικών συμπερασμάτων, αλλά διερωτώμενοι εύλογα, αν μοιάζει κάτι να κομίζει εις την τέχνη (της ποίησης) η ελληνόφωνη ποιητική παραγωγή της τελευταίας εικοσαετίας, ξεκινώντας από τους ποιητές και τις ποιήτριες που πρωτοδημοσίευσαν γύρω στα τέλη του περασμένου αιώνα. Συνομιλούν άραγε οι έτσι σχηματικά οριζόμενοι ως “καινούργιοι” ποιητές με το παρελθόν της ποίησης και της γλώσσας; Διαμεσολαβούν αποτελεσματικά το παρόν; Απευθύνονται με επάρκεια στο μέλλον; Υπάρχουν βάσιμες ενδείξεις ότι συγκροτούν, με κάποιον τρόπο, “ρεύμα”; Συνεχίζουν κάτι παλαιότερο ή ξεκινούν περίπου εκ νέου, μετά από κάποιο ρήγμα; Εισάγουν καινά δαιμόνια; Πειραματίζονται; Εγκαταλείπουν; Επαναστατούν;»