Ο Λάννυ είναι ένα μικρό αγόρι που διαφέρει από τα άλλα. Αλλόκοτος και ονειροπόλος, τις περισσότερες μέρες σκαρφαλώνει στα δέντρα, βρίσκει καταφύγιο στις μυστικές κρυψώνες του και χάνεται στον λαβύρινθο της καλπάζουσας φαντασίας του. Οι γονείς του νιώθουν λατρεία, ανάμεικτη με ανησυχία, γι’ αυτό το παιδί που δεν μπορούν να ελέγξουν και να καταλάβουν. Όσο για τους κατοίκους του χωριού όπου έχει εγκατασταθεί η οικογένεια, βλέπουν τον Λάννυ απλώς σαν ένα παιδί «πειραγμένο» και αντιμετωπίζουν καχύποπτα τη σχέση του με τον ηλικιωμένο Πιτ, άλλοτε διάσημο και διαβόητο ζωγράφο, που προκαλεί τα χειρότερα κουτσομπολιά. Μια μέρα, ο Λάννυ εξαφανίζεται. Οι υποψίες στρέφονται αμέσως στον Πιτ. Όσο οργανώνεται η έρευνα, οι φωνές του χωριού μπερδεύονται, για να δώσουν τη δική τους άποψη και εκδοχή για τα γεγονότα. Μια άλλη φωνή όμως ξεπετάγεται ξαφνικά, αυτή του «Μακαρίτη γερο-Άκανθου», μιας παγανιστικής θεότητας ριζωμένης στο φολκλόρ του χωριού, πνεύματος του δάσους και μπαμπούλα μαζί, που μοιάζει να ενδιαφέρεται ιδιαιτέρως για τον Λάννυ.
Από το πρώτο του κιόλας μυθιστόρημα, ο Μαξ Πόρτερ χαρακτηρίστηκε ως μια αποκάλυψη της νεότερης βρετανικής λογοτεχνικής σκηνής. Κείμενο εκτός πλαισίου από κάθε άποψη, το Η θλίψη είναι ένα πράγμα με φτερά κατάφερε να συγκινήσει βαθιά τους αναγνώστες.
Το Λάννυ είναι ένα βιβλίο εξίσου μοναδικό με το προηγούμενο, από το οποίο και διαφοροποιείται, συνεχίζοντας όμως να εμβαθύνει στις ίδιες εμμονές, τις ίδιες αγωνίες, την ίδια ποίηση. Μεγαλύτερης έκτασης, μεγαλύτερης πυκνότητας, με σαφέστερη αφηγηματική δομή, πιο φιλόδοξο επίσης, από την άποψη ότι ενορχηστρώνει μια πληθώρα φωνών και οπτικών, αποτελεί ένα σπουδαίο μυθιστόρημα για την παιδική ηλικία, τη φαντασία, την πίστη και τον φόβο, με δόσεις παραμυθιού, συναρπαστικού και τρομακτικού συνάμα. Ο Μαξ Πόρτερ δημιούργησε, με τον χαρακτήρα του Λάννυ και των γονιών του, του ηλικιωμένου Πιτ, αλλά κυρίως, ίσως, του Μακαρίτη γερο-Άκανθου, χαρακτήρες πρωτότυπους και εξαιρετικά γοητευτικούς. Δημιούργησε επίσης μια πραγματική προσωπική μυθολογία, προσθέτοντας ένα λιθαράκι στο μυθιστορηματικό του οικοδόμημα που δεν μοιάζει με κανένα άλλο.
Το βιβλίο αποτελεί μια μοναδική αναγνωστική εμπειρία: μια καταβύθιση στην καρδιά των λέξεων, σε έναν λαβύρινθο γραμμάτων που χορεύουν πάνω στη σελίδα, που αναπαράγονται και μπερδεύονται συνθέτοντας ένα μεγάλο πεζογραφικό ποίημα το οποίο μοιάζει με καλλιγράφημα. Η λογοτεχνία, σύμφωνα με τον Μαξ Πόρτερ, είναι ένα πλάσμα ζωντανό, οργανικό: ανακαλύπτει εκ νέου τη γλώσσα και τη μεταμορφώνει, για να την καταστήσει πιο άμεσα και πηγαία εκφραστική.