ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ:
Μαζεύτηκαν στο πάρκινγκ λίγο πριν χαράξει και περίμεναν να τους πουν τί να κάνουν. Έκανε κρύο και δεν ακούγονταν πολλές κουβέντες. Υπήρχαν ερωτήσεις που δεν έγιναν. Το όνομα του αγνοούμενου κοριτσιού ήταν Ρεμπέκκα Σω. Την τελευταία φορά που την είδαν φορούσε ένα λευκό φούτερ με κουκούλα. Στον χερσότοπο είχε απλωθεί μια χαμηλή πάχνη και τα έδαφος ήταν σκληρό και παγωμένο.
Το κορίτσι είχε ύψος ένα και εξηνταπέντε και σκουρόξανθα μαλλιά. Αγνοούνταν για ώρες. Εκείνοι κρατούσαν το βλέμμα τους στραμμένο στο έδαφος· δεν μιλούσαν και σκέφτονταν τί θα μπορούσαν να βρουν. Οι μόνοι ήχοι που ακούγονταν ήταν ο θόρυβος από τα βήματά τους, τα σκυλιά που γάβγιζαν στο δρόμο και μακριά ένα ελικόπτερο πάνω από τους υδροταμιευτήρες.

*

«Η μυθοπλασία υπάρχει για να δημιουργήσει μια συμπιεσμένη, παραμορφωμένη μικρογραφία που μας βοηθάει να δούμε τον πραγματικό κόσμο με νέα μάτια. Ο Ταμιευτήρας 13 το πετυχαίνει αυτό με έναν αληθινά πρωτότυπο τρόπο – η κλίμακά του και ο τρόπος που ο χρόνος λειτουργεί εντός του συνδυάζονται για να μιμηθούν, με σπάνια πιστότητα, τον τρόπο που τα πράγματα υπάρχουν στην πραγματικότητα και την αίσθηση που έχει η πραγματική ζωή. Και αυτή η πιστότητα είναι που, παραδόξως, μας επιτρέπει να δούμε πόσο αλλόκοτη, παροδική, αναξιόπιστη καὶ εξωπραγματική είναι η αποκαλούμενη πραγματικότητα.»
– GEORGE SAUNDERS, συγγραφέας


«Νέο μυθιστόρημα από τον απίθανα χαρισματικό Τζον ΜακΓκρέγκορ, επτά χρόνια μετά το βραβευμένο Even the Dogs. Ο Ταμιευτήρας 13 είναι συγκλονιστικός και σπαραξικάρδιος, μια ιστορία εξαφάνισης και τα επακόλουθά της. Το καλύτερο βιβλίο του μέχρι σήμερα.»
–The Guardian


AΠO ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΤΩΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ GEORGE SAUNDERS ΚΑI JON McGREGOR

ΣΩΝΤΕΡΣ: Λοιπόν, καταρχάς θέλω να πω ότι έκανες κάτι πολύ καινοτόμο, σύμφωνα με την ανάγνωσή μου, όσον αφορά το σασπένς. Υπάρχει κάτι που μας κρατάει σε εγρήγορση σε όλο το βιβλίο [... ] αυτό που υποτίθεται ότι θα έπρεπε νὰ μας απασχολεί. Όμως στο μεταξύ, η πραγματική ζωή εξελίσσεται στο χωριό στην ίδια κλίμακα καὶ με τον ίδιο ρυθμό που εξελίσσεται η ζωή στην πραγματικότητα. Ερωτευόμαστε το χωριό. Ερωτευόμαστε τους ανθρώπους. Καὶ παρόλο που συμβαίνουν περιστατικά, γίνονται σε ανθρώπινη κλίμακα. Συμφωνείς μαζί μου πως αυτό στην πραγματικότητα είναι μια ριζική ανατροπή της τυραννίας της πλοκής ; Πώς βρήκε το δρόμο της για το βιβλίο αυτή η ιδέα;

ΜΑΚΓΚΡΕΓΚΟΡ : Το πρώτο πράγμα που προσέχουν οι άνθρωποι στο βιβλίο είναι ότι υπάρχει μια έφηβη η οποία αγνοείται και γίνεται μια αναζήτηση, επεμβαίνει η αστυνομία, γίνεται αστυνομική έρευνα και πάει λέγοντας. Ο αναγνώστης περιμένει μια έκβαση, περιμένει να επιλυθούν αυτά τα νήματα των ερωτημάτων, αλλά υπάρχει πολύ μικρή πρόοδος στην έρευνα. Και ήξερα, από την αρχή κιόλας, ότι αυτή ακριβώς θα ήταν η ιστορία. Ενδιαφερόμουν περισσότερο για το τί συμβαίνει όταν κάποιος αγνοείται. Αυτό είναι εξίσου, αν όχι περισσότερο σημαντικό από τα άλλα πιθανά επακόλουθα. Όμως γνώριζα ότι θα υπήρχαν και ορισμένοι αναγνώστες που θα χτυπούσαν νευρικά τα δάχτυλά τους στο τραπέζι, λέγοντας εντάξει, έλα τώρα. Καὶ ήθελα να το αντικρούσω αυτό και να πω, δείτε όλα αυτά που συμβαίνουν.

*

Ο Ταμιευτήρας 13 είναι εντυπωσιακός – ο τρόπος που δομείται, ο τρόπος που ρέει, το ταλέντο με το οποίο ο ΜακΓκρέγκορ επιτρέπει στους χαρακτήρες του να αναπνέουν και να γερνούν. Είναι σαν να κοιτάζεις περισσότερο από μια δεκαετία ζωής μέσα από ένα τραίνο που προχωράει αργά.
– RODDY DOYLE, συγγραφέας

Ένα από τα πιο όμορφα, συγκινητικά μυθιστορήματα που έχω διαβάσει εδώ και χρόνια. Η γραφή του είναι ζωντανή και ηχηρή. Δίνει άπλετο χώρο και ζωή σε κάθε πρόταση. Δεν ξέρω πώς το καταφέρνει. Είναι πανέμορφο.
– EIMEAR McBRIDE, συγγραφέας