Το μυθιστόρημα "Σκοτεινό παρελθόν" αναφέρεται στη σχέση δύο ανδρών, δύο δημοσιογράφων. Ο πρώτος, ονόματι Χρυσοσπάθης, μπουρζουάς και επίδοξος συγγραφέας, επιπόλαιος, εγωκεντρικός, με διαρκή διάθεση σάτιρας του κόσμου, σαρκαστικός και λάγνος, είναι ο νεότερος. Ο δεύτερος, ονόματι Βαχλιώτης, μέντορας του πρώτου, πρώην αριστερός μαχητής του Δημοκρατικού Στρατού και κατόπιν συμβι­βασμένος με το σύστημα, είναι ο γηραιός. Ο Βαχλιώτης, χτυπημένος από την επάρατη νόσο, βιώνει τις τελευταίες μέρες της ζωής του.
Η αφήγηση για τη σχέση των δύο ανδρών ουσιαστικά ξεκινά όταν ο Βαχλιώτης ζητά από τον Χρυσοσπάθη να τον συνοδέψει στο τελευταίο ταξίδι που επιθυμεί να κάνει και που είναι η επιστροφή στη γη των προγόνων του, τη Δομνίστα Ευρυτανίας, για να ταφεί στο νεκροταφείο του χωριού του.
Στο ταξίδι που ακολουθεί, διασχίζοντας απέριττα τοπία της ορεινής Ελλάδας, σε αντιπαραβολή με τους κλειστούς αστικούς τοίχους της στενομυαλιάς, οι δυο άντρες έχουν πολλά και αποκαλυπτικά ν' αφηγηθούν ο ένας στον άλλο από τη ζωή τους.
Στη διαδρομή, με μια εξομολόγηση που κυλά παράλληλα ως φλασμπάκ, ο Βαχλιώτης αφηγείται ένα μυστικό το οποίο έκρυβε όλα αυτά τα χρόνια: Μια ιστορία που, ουσιαστικά, είναι ένα θρίλερ κατασκοπείας, σκοτεινών παθών και ανθρωποκυνηγητού δύο Ναζί αξιωματούχων οι οποίοι κρύβονταν κάτω από ψεύτικες ταυτότητες με τη βοήθεια των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών. Μια περιπέτεια στην οποία ενεπλάκη ο Βαχλιώτης εκών άκων στη δεκαετία του '50 ως νέος δημοσιογράφος. Μάλλον από δειλία και φόβο, απειλούμενος από την ισορροπία τρόμου του εν εξελίξει εκείνη την εποχή Ψυχρού Πολέμου, που επέβαλε τη σιωπή, σταμάτησε την έρευνα και δεν γνώρισε ποτέ το τέλος των πρωταγωνιστών της σκοτεινής εκείνης ιστορίας.
Για τον νεότερο Χρυσοσπάθη αυτή η διαδρομή ως τη Δομνίστα είναι ένα ταξίδι αυτογνωσίας και συνειδητοποίησης μιας άλλης πραγματικότητας.
Μετά την ταφή του φίλου του στην πατρώα γη, ο Χρυσοσπάθης αποφασίζει να αναλάβει την λύση του μυστηρίου, τριάντα χρόνια μετά, ξαναπιάνοντας το νήμα της ιστορίας από το σημείο απ' όπου ο Βαχλιώτης συνειδητά αποχώρησε.
Όμως, όσο πλησιάζει έναν αθέατο κόσμο, τόσο εκείνος απομακρύνεται, και το μόνο που καταφέρνει είναι να προσελκύσει κι αυτός τους αμείλικτους εφιάλτες του Βαχλιώτη.