Άγγλος παιδίατρος και ψυχαναλυτής (1896-1971), μέλος της Βρετανικής Ψυχαναλυτικής Εταιρείας, που ασχολήθηκε κυρίως με την ψυχανάλυση των παιδιών. Επί 40 χρόνια, παράλληλα πάντα με την ιδιωτική του πελατεία, δέχτηκε στο Paddington Green Children's Hospital του Λονδίνου περίπου 60.000 περιπτώσεις παιδιών, παραμένοντας για αρκετό καιρό ο μοναδικός άντρας παιδοψυχαναλυτής στην Aγγλία. Μεταξύ 1931 και 1970 έγραψε παραπάνω από 600 άρθρα με κύρια θέματα: τη σχέση μητέρας-βρέφους και περιβάλλοντος-παιδιού, την ανθρώπινη δημιουργικότητα (creativity) και τις έννοιες του μεταβατικού αντικειμένου (transitional object) και του εαυτού (self). Γιατρός, παιδίατρος, ψυχαναλυτής, έγινε μέλος ως αναλυτής ενηλίκων στη Bρετανική Ψυχαναλυτική Eταιρεία το 1934 και την επόμενη χρονιά ως παιδοψυχαναλυτής. Ήταν ιδρυτικό μέλος στην Eταιρεία αυτή της Mέσης Oμάδας (Middle Group), η οποία αναγνωρίστηκε ως επίσημη ομάδα τα χρόνια του '60 και πήρε την ονομασία "Aνεξάρτητη" το 1973. Eνώ παρέμεινε πιστός σε μια σκέψη και δημιουργικότητα αντίθετες σε προκαταλήψεις και δοξασίες, η παρουσία του και οι δραστηριότητές του στο ψυχαναλυτικό κίνημα ήταν αδιάλειπτες και εκτέλεσε χρέη προέδρου της Βρετανικής Eταιρείας δις, την πρώτη φορά μεταξύ 1956 και 1959 και τη δεύτερη μεταξύ 1965 και 1968. Άρθρα, ανακοινώσεις, ραδιοφωνικές εκπομπές, προσωπικές σκέψεις αποτέλεσαν αντικείμενο επανειλημμένων δημοσιεύσεων και βιβλίων, εκ των οποίων ορισμένα βασικά είναι: "Κλινικές σημειώσεις στις διαταραχές της παιδικής ηλικίας" ("Clinical Notes on Disorders of Childhood", 1931), "Το παιδί και η οικογένεια" ("The Child and the Family", 1957), "Το παιδί και ο εξωτερικός κόσμος" ("The Child and the Outside World", 1957), "Συλλογή άρθρων: Από την παιδιατρική στην ψυχανάλυση" ("Collected Papers: Through Pediatrics to Psychoanalysis", 1958), "Παιχνίδι και πραγματικότητα" ("Playing and Reality", 1971), "Θεραπευτική συμβουλευτική στην παιδοψυχιατρική" ("Therapeutic Consultation in Child Psychiatry", 1971), "Στέρηση και εγκληματικότητα" ("Deprivation and Delinquency", 1984), κ.ά.

Ο Σωτήρης Μανωλόπουλος είναι ψυχαναλυτής παιδιών, εφήβων και ενηλίκων, μέλος της Καναδικής και της Διεθνούς Ψυχαναλυτικής Εταιρείας, διδάσκων αναλυτής της Ελληνικής Ψυχαναλυτικής Εταιρείας. Ειδικεύτηκε στην ψυχιατρική ενηλίκων στα Νοσοκομεία Αιγηνήτειον και Δρομοκaΐτειον της Αθήνας. Ειδικεύτηκε στην Παιδοψυχιατρική στο Πανεπιστήμιον της Οτάβα του Καναδά, όπου ορίσθηκε Επίκουρος Καθηγητής πριν επιστρέψει στην Ελλάδα, το 1985. Εκπαιδεύτηκε στην Ψυχανάλυση στην Καναδική Ψυχαναλυτική Εταιρεία. Έκτοτε εργάζεται ιδιωτικά με την ψυχανάλυση και ψυχαναλυτική ψυχοθεραπεία. Μελετά και διδάσκει για το έργο του Winnicott, την λειτουργία και την παθολογία της σεξουαλικότητας, τις ενορμήσεις, τις δομικές και αμυντικές διεργασίες του ψυχισμού, το τραύμα, την οργάνωση του χαρακτήρα, την λειτουργία των θεσμών. Έχει δημοσιεύσει άρθρα για αυτές τις μελέτες, το βιβλίο "Τραγική Ανάγνωση της Ιστορίας" από τις Εκδόσεις Ίκαρος [2010], και το βιβλίο "Ψυχικοί Δεσμοί, Κοινωνικοί Θεσμοί", από τις εκδόσεις Γαβριηλίδη [2011].