Η "Σκλήθρα", με τον αμφίσημο τίτλο της, είναι η πρώτη λογοτεχνική απόπειρα της Ράνιας Καραχάλιου. Αμφίσημο είναι και το περιεχόμενο του βιβλίου, καθώς κινείται αβίαστα από τη σφαίρα του αυτοβιογραφικού-μυθοπλαστικού στη σφαίρα του μεταμοντέρνου σουρεαλιστικού λόγου, επιτυγχάνοντας μια ενδοσκοπική και συνάμα εξωστρεφή γραφή. Το χιούμορ -ενίοτε σκοτεινό- και φυσικά ο αυτοσαρκασμός καρυκεύουν το κείμενο και χαμογελούν συνωμοτικά στον/την αναγνώστη/τρια.

[...] Ήμουν μικρή, πολύ μικρή, όταν μου πρωτοψιθύρισες θα σε συντροφεύω εσαεί. Καθότι λόγο δεν μ' άφησες να 'χω στη δήλωση αυτή, ούτε ήξερα ακόμη τι σημαίνει ε σ α ε ί, ξεκίνησα να συλλέγω αντιπερισπασμούς. Στην αρχή γραμματόσημα, χαρτιά αλληλογραφίας, αρωματικούς φακέλους, μολύβια με φαγωμένη μύτη, ή χωρίς.

κι ύστερα λέξεις
λύκαινες λέξεις
να τις θηλάζω
σε κάθε σου επίσκεψη


ΤΟ ΜΗΛΟ ΚΑΙ Η ΑΜΑΛΙΑ

Στη γκαρσονιέρα της κυρίας Αμαλίας, εμφανίστηκε μήλο υπερμέγεθες. Από τη μια, εκείνη αφράτα παχουλή, απ' την άλλη το μήλο ακραία στρουμπουλό, δεν χωράγανε να κοιμηθούνε και οι δυο, ούτε στρωματσάδα. Έτσι, η κυρία Αμαλία που 'χε να κοιμηθεί πάνω από βδομάδα, πιάνει ένα δρεπάνι και μ' ένα σκέρτσο, ένα σάλτο, χραπ, κλαδεύει το κοτσάνι. Το μήλο, θιγμένο για τον αιφνίδιο αποκεφαλισμό, βγάζει απ' τη σάρκα του σκουλήκια και βεντουζώνει πάτωμα, τάβανι.

Μη έχοντας πού αλλού να πάει, η κυρία Αμαλία στο μπαλκόνι μετακόμισε, φόρεσε κάγκελα κι άρχισε να κελαηδάει.