Η αληθινή ιστορία του Ντελχάζ, ενός Έλληνας 28 ετών, ο οποίος ευαισθητοποιείται από τα γεγονότα του εμφυλίου πολέμου στη Συρία που ξέσπασε το 2011 και αποφασίζει να πολεμήσει εθελοντικά ενάντια στις ένοπλες τρομοκρατικές οργανώσεις που πρεσβεύουν την πιο φονταμενταλιστική και ακραία έκδοση του Ισλάμ που υπήρξε μέχρι τις μέρες μας. Η απαγωγή του μητροπολίτη του Χαλεπίου και ο διωγμός των θρησκευτικών μειονοτήτων ήταν οι αφορμές που ώθησαν τον Ντελχάζ να πάρει αυτήν την απόφαση. Ο ριψοκίνδυνος νέος θα προσπαθήσει αρχικά να έρθει σε επαφή με ανθρώπους που έχουν κοινά πολι-τιστικά στοιχεία με τους Έλληνες, δηλαδή με ένοπλες οργανώσεις αποτελούμενες από Σύριους χριστιανούς, αλλά οι συνθήκες του πολέμου και η πραγματικότητα του εμφυλίου θα τον αναγκάσουν στην πορεία, να αγωνιστεί πλάι σε ανθρώπους με τους οποίους δεν είχε τίποτα το κοινό πέρα από τη δίψα για δικαιοσύνη και εχθρό την τυραννία.
Έτσι το Νοέμβριο του 2014, ο Ντελχάζ θα ενταχθεί σε ένα τάγμα του Ελεύθερου Συριακού Στρατού το οποίο πολεμούσε στο πλευρό των Κούρδων του YPG στην πολιορκούμενη από το «Ισλαμικό Κράτος», θρυλική πόλη, Κομπάνε. Στην πόλη αυτή και την ενδοχώρα της, έως τις όχθες του Ευφράτη, ο Ντελχάζ θα συμμετάσχει σε μάχες εντός κατοικημένων περιοχών, ερχόμενος σε επαφή λίγων μέτρων με τους τζιχαντιστές απ' όπου θα κατά-φέρει τελικά να βγει σώος και αρτιμελής μεταδίδοντας σε εμάς τα όσα έζησε. Το βιβλίο περιλαμβάνει τα απομνημονεύματα του μαχητή καθώς και διάφορες άλλες χρήσιμες πληροφορίες για τον πολιτισμό, την ιστορία και τα πολιτικά γεγονότα της Συρίας όπως εξελίσσονται μέχρι σήμερα.
…Τι κι αν απέφυγα τις σφαίρες και δεν έπεσα ζωντανός στα χέρια των τζιχαντιστών; Τι κι αν δεν με βρήκαν τα βλήματα των όλμων; Τι κι αν γλύτωσα από τις νάρκες; Πολλές φορές, όταν κλείνω τα μάτια μου το βράδυ για να κοιμηθώ, η σκέψη μου γυρνάει πάλι στα πράσινα λιβάδια της Συρίας. Συναντάω πάλι τους ανθρώπους που με αγάπησαν. Βρίσκω τον εαυτό μου πάλι να συμμετέχει σε εισβολές σε εχθρικό έδαφος, πάλι να κρατώ ανά χείρας το αγαπημένο μου τουφέκι, να περπατάω με την ομάδα μου ανάμεσα στα σπίτια της επαρχίας προσεκτικός και με το δάκτυλο στη σκανδάλη, να αντικρίζω τον μαυροφορεμένο εχθρό, άλλοτε να χτυπάω και άλλοτε να με χτυπούν, άλλοτε να με τραυματίζουν, άλλοτε να επιτίθεμαι και άλλοτε να αμύνομαι, να με κυνηγούν και να ξεφεύγω, να με περικυκλώνουν και να δραπετεύω, να με σκοτώνουν και να ξυπνάω ζωντανός, ανοίγοντας τα μάτια μου, παίρνοντας μια ανάσα, για να τα κλείσω ξανά και να επιστρέψω πάλι νοητά στη χώρα που παραλίγο να θυσιάσω τη ζωή μου, ακόμη κι αν δεν ήταν η δική μου πατρίδα!