Οριζόντιες διαδρομές από το χειρουργείο προς τον θάλαμο ανανήψεως. Ξανά και ξανά. Ανάνηψη, ανάδυση της μνήμης. Επιστροφή του απαγορευμένου: Μια οικογένεια, από τις πολλές που περιμένουν να ακούσουν από το ραδιόφωνο τα νέα των αγνοουμένων της Μικρασιατικής Καταστροφής. Παιδιά που προσπαθούν στα χρόνια μετά τον εμφύλιο να συλλαβίσουν στα πρόσωπα των «μεγάλων» τα ίχνη του ξεριζωμού από την Ιωνία, να καταλάβουν πώς αυτός σφράγισε όσους επέζησαν ή εκείνους που ζουν, αληθινοί και φανταστικοί, μόνο στην αφήγηση. Τα λεηλατημένα χρόνια μετά, μια πορεία στην Αλμυρά Έρημο της δικτατορίας. Ο φόβος των πολλών, η δύσκολη αντίσταση των λίγων και έπειτα το Πολυτεχνείο. Τραύμα και θαύμα μιας ελευθερίας που την ζεις στιγμή την στιγμή. Ακολουθεί ο κόσμος των νοσοκομείων, μια δημοκρατία του πόνου όπου τα σώματα διδάσκονται καρτερία και αλληλεγγύη.
Μεταπολίτευση. Οι δίκες. Αυτή του Πολυτεχνείου, οργανωμένη έτσι που να αγγιχτούν μόνον όσες αλήθειες δεν ανατρέπουν τα στερεότυπα. Και η άλλη, αυτή που δεν έγινε ποτέ: Αυτή για το πραξικόπημα, την εισβολή και την κατοχή στην Κύπρο,η σιωπή για τους νέους αγνοούμενους. Καθώς τα χρόνια περνούν, η Μεταπολίτευση ως εξουσία οργανώνει την «αξιοποίηση» και παράγει την απαξίωση της εξέγερσης. Ώσπου η Ελλάδα παραδίδεται στην δικτατορία των Μνημονίων. Αμαχητί από τις ηγεσίες, με σπαραγμό για τον κόσμο που συνθλίβεται κι όμως ελπίζει σε μια έσχατη μεταμόρφωση της ανάνηψης σε μήνυμα ελευθερίας.
Στο βιβλίο της Πέπης Ρηγοπούλου «Θάλαμος ανανήψεως» συνυπάρχουν το βίωμα, το ντοκουμέντο και το λογοτεχνικό αφήγημα που σεβόμενο την πραγματικότητα υπακούει στην δομή και τους κανόνες της μυθοπλασίας. Αναπάντεχη συγκυρία έκανε να συναντηθεί ξανά εντελώς πρόσφατα η συγγραφέας με ορισμένους «αγνοούμενους» που μοιράστηκαν μαζί της τις πιο δύσκολες αλλά και σημαντικές στιγμές. Κάποιοι από αυτούς μιλούν σε αυτό βιβλίο σε πρώτο πρόσωπο.