Σπάνια προλογίζονται οι ποιητικές συλλογές. Αυτό σημαίνει ότι η ποίηση δε χρειάζεται συστάσεις. Λειτουργεί με τη δική της δυναμική. Έχει προσωπική και αυτόνομη λειτουργία. Εξάλλου, η προλογιζόμενη ποίηση δημιουργεί ισχυρές αναγνωστικές προδεσμεύσεις. Θέλω να πω ότι επηρεάζει τον αναγνώστη, του αναστέλλει την αναγνωστική και κριτική του αυτονομία. Ίσως και να γίνεται μια ετεροκαθοριζόμενη ύπαρξη ο αναγνώστης, αυτόν εννοώ.
Όταν, όμως, πρωτοδιάβασα τα ποιήματα της Μάγδας Φουσέκη, μου γεννήθηκε, σχεδόν αυτόματα, η επιθυμία να τα προλογίσω. Σκέφτηκα να τονίσω τρία κυρίως πράγματα, που θα λειτουργούσαν πιο πολύ ως αναγνωστικές διευκολύνσεις. Δε θα καθόριζαν αναγνωστικούς τρόπους και δε θα προσπαθούσαν να δώσουν κλειδιά ερμηνείας.
Εξάλλου, κάποιες φορές, ένας πρόλογος μοιάζει να είναι και να λειτουργεί ως αναγνωστικό προαπαιτούμενο. Η ποίηση στους καιρούς μας δεν είναι εύκολη υπόθεση. Όχι λίγες φορές μοιάζει να γίνεται δύσληπτη και δύσπεπτη ή να ζητάει αναγνώστη εξοικειωμένο ή και μυημένο στους καινούριους ποιητικούς κώδικες. Με μία τέτοια οπτική, δε θα δίσταζα ,μιλώντας για την ποίηση της Μάγδας Φουσέκη, να σταθώ σε τρία πρωταρχικά χαρακτηριστικά. [...]