Ο Giorgio Agamben διδάσκει φιλοσοφία στο Ινστιτούτο αρχιτεκτονικής του Πανεπιστημίου της Βενετίας. Έχει διδάξει φιλοσοφία στο παρελθόν σε πολλά πανεπιστήμια του κόσμου, συμπεριλαμβανομένου και του Διεθνούς Κολεγίου της Φιλοσοφίας στο Παρίσι. Εδώ και δεκαετίες είναι ο επιμελητής της ιταλικής έκδοσης των Aπάντων του Walter Benjamin. Ο Agamben υπήρξε μαθητής του Martin Heidegger την δεκαετία του 1960 και συνοδοιπόρος με την σκέψη, μεταξύ άλλων, των Guy Debord, Gilles Deleuze, Michel Foucault και Walter Benjamin. Έχει συγγράψει, μεταξύ άλλων, τα ακόλουθα: "La Potenza del pensiero", Neri Pozza, Vicenza 2005· "Homo Sacer", Einaudi, Torino 1995· "Mezzi senza fine. Note sulla politica", Bollati Boringhieri, Torino 1996· Quel che resta di Auschwitz, Bollati Boringhieri, Torino 1998· Il Tempo che resta. Un commento alla Lettera ai Romani, Bollati Boringhieri, Torino 2000· "L'aperto, L'uomo e l'animale", Bollati Boringhieri, Torino 2002· "Profanazioni, Nottetempo", Roma 2005· με τον G. Deleuze το "Bartleby, la formula della creazione", Quodlibet, Macerata 1993, και πρόσφατα το "Il Regno e la Gloria. Per una genealogia teologica dell'economia e del governo", Neri Pozza, 2007.

Ο Αλαίν Μπαντιού γεννήθηκε το 1937 στο Μαρόκο. Ως φιλόσοφος ανέπτυξε ζωηρό ενδιαφέρον για τα μαθηματικά και την τυπική λογική. Ως συγγραφέας είναι δύσκολο να ταξινομηθεί. Ξεκίνησε στα μέσα της δεκαετίας του 1960 δημοσιεύοντας μυθιστορήματα, τα οποία ακριβέστερα θa περιγράφονταν ως "εκτεταμένα ποιητικά πεζά". Στη συνέχεια εγκαταλείπει τη λογοτεχνία της "μυθοπλασίας" για να αφοσιωθεί στη λογική και τη φιλοσοφία. Την ίδια εποχή η πολιτική καταλαμβάνει μεγάλο μέρος της ζωής του και της κριτικής σκέψης του. Λαμβάνει ενεργό μέρος στα γεγονότα του Μάη του '68, παθιασμένος από τη μαοϊκή Κίνα, και ασχολείται επίσης με τις διάφορες μορφές του εργατικού κινήματος. Διατηρούσε φιλικές σχέσεις με τον Antoine Vitez, ο οποίος σκηνοθέτησε την "Echarpe rouge". Έχει γράψει πολλά δοκίμια για το θέατρο που δημοσίευσε στο "Rhapsodie pour le theatre" και στο "Beckett, l'increvable desir". Είναι επίσης διευθυντής προγράμματος στο College International de Philosophie. Το πολύπλευρο φιλοσοφικό έργο του συμπυκνώνεται στο βιβλίο του "L'etre et l'evenement", που κυκλοφόρησε το 1988. Tα τελευταία χρόνια έχει εντείνει τη θεατρική του δραστηριότητα. Aπό το 1994, που ανέβηκε στο Φεστιβάλ της Aβινιόν το έργο του "Ahmed le subtil ou Scapin 84", συνεργάζεται με τον Christian Schiaretti και την Comedie de Reims. Aκολούθησαν οι παραστάσεις "Ahmed philosophe", "Ahmed se fache" και τέλος, "Les Citrouilles", που βασίζεται στους "Βατράχους" του Αριστοφάνη. Επιστρέφει το 1997 στο χώρο της μυθιστορηματικής πρόζας με το βιβλίο "Calme bloc ici-bas", το οποίο έχει ως σημείο εκκίνησης τους "Άθλιους" του Ουγκώ. Δίδαξε επί τριάντα χρόνια, ως λέκτορας και στη συνέχεια ως καθηγητής, στο Πανεπιστήμιο Paris-VIII (πειραματικό πανεπιστήμιο που ιδρύθηκε αμέσως μετά τον Mάη του '68). Σήμερα είναι διευθυντής του Tμήματος Φιλοσοφίας της Ecole Normale Superieure. Bιβλία φιλοσοφίας : - "Le Concept de modele", 1969 - "Theorie du sujet", 1982 - "Peut-on penser la politique?", 1985 - "L'etre et l'evenement", 1988 - "Manifeste pour la philosophie", 1989 - "Le nombre des nombres", 1990 - "Conditions", 1992 - "L'ethique. Essai sur la conscience du Mal", 1993 - "Deleuze, la clameur de l'etre", 1997 - "Saint-Paul. La fondation de l'universalisme", 1997 ("Aπόστολος Παύλος ή Η ίδρυση της oικουμενικότητας") - "Abrege de metapolitique", 1998 - "Court traite d'ontologie transitoire", 1998 - "Petit manuel d'inesthetique", 1998 - "Le siecle", 2005 - "Logiques des mondes"

Ο Ντανιέλ Μπενσαΐντ (1946-2010) υπήρξε καθηγητής φιλοσοφίας στο πανεπιστήμιο Παρίσι - VIII και διευθυντής των μαρξιστικών περιοδικών Critique Communiste και Contretemps. Έχει εκδώσει, εκτός από τις πανεπιστημιακές εργασίες του, δεκάδες φιλοσοφικά έργα και δοκίμια πολιτικου προβληματισμού και παρέμβασης στη σημερινή θεωρητική διαπάλη, που έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες. Στα ελληνικά, εκτός από το συλλογικό "Εμεις είμαστε οι κληρονομοι του Μάη του 1968" που έγραψε με τον Αλαιν Κριβίν (εκδ. Εργατική Πάλη 2005), έχουν δημοσιευτεί πολλά κειμενά του σε θεωρητικά, κυριως, περιοδικά (Ουτοπία, Θέσεις, κ.α.). Το "Μαρξ [τρόπος χρήσης]" είναι, ουσιαστικά, το πρώτο βιβλίο του Ντανιέλ Μπενσαΐντ που κυκλοφορεί στη γλώσσα μας και εγκαινιαζει, πιστεύουμε, την κάλυψη ενός κενού. Αποτίοντας ταυτόχρονα ελάχιστο φόρο τιμής στον αγωνιστή και στοχαστή που μας άφησε.

Η Wendy Brown είναι καθηγήτρια πολιτικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϋ (Καλιφόρνια).

Ο Ζαν- Λυκ Νανσύ (γεν. 1940) δίδαξε φιλοσοφία, από το ακαδημαϊκό έτος 1967-68 και για περισσότερο από τριάντα χρόνια, στο Πανεπιστήμιο Marc Bloch του Στρασβούργου. Έγραψε από κοινού με τον Φιλίπ Λακού - Λαμπάρτ τα βιβλία "Le totre de la lettre. Une lecture de Lacan" (1973) και "Le titre L'absolu litteraire" (1978), μια από τις πλέον διεισδυτικές αναλύσεις της συγκρότησης της ρομαντικής θεωρίας της λογοτεχνίας, καθώς και πλήθος άρθρων και μεταφράσεων (Νίτσε, Φρόυντ, Μπένγιαμιν). Το 1980, με προτροπή του Ντερριντά, ίδρυσαν στο Παρίσι το Κέντρο Φιλοσοφικής Έρευνας για την Πολιτική, ενδεικτικό του ενδιαφέροντός τους για τη συνάρθρωση πολιτικής και φιλοσοφίας. Η διακριτή πορεία του καθενός, στη φιλοσοφία, την πολιτική, τη λογοτεχνία (και το θέατρο), χαράχτηκε από τη συνεργασία και την πνευματική φιλία τους.

O Γάλλος φιλόσοφος Jacques Ranciere γεννήθηκε στην Αλγερία το 1940, σπούδασε στην Ecole Normale Superieure και είναι ομότιμος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Paris VIII. Το 1965 συνεργάστηκε με το δάσκαλό του Louis Althusser στην έκδοση του "Lire le Capital", μετά όμως τα γεγονότα του Μάη του 1968 αποστασιοποιείται από τον κύκλο των αλτουσεριανών. Έκτοτε, και προσπαθώντας να αναιρέσει τα όρια ανάμεσα στη φιλοσοφία, την πολιτική, την λογοτεχνική κριτική, την αισθητική, την ιστορία και παιδαγωγική, ασχολείται με τα μείζονα θέματα της πολιτικής χειραφέτησης, της δημοκρατίας και της ισότητας. Στα ελληνικά έχουν εκδοθεί επίσης τα βιβλία του "Ο αδαής δάσκαλος" (Νήσος, 2008), "Το μίσος για τη δημοκρατία" (Πεδίο, 2010). Άλλα βιβλία του: "Aux bords du politique", "La Nuit des prolitaires", "La Mesentente", "Les Noms de l'histoire", "Le Spectateur emancip?", "L'Inconscient esthetique", "L'Espace des mots", "Politique de la litterature", "Les Scenes du Peuple", "La Parole muette, Aisthesis: Scenes du regime esthetique de l'art".

H Kristin Ross είναι καθηγήτρια συγκριτικής γραμματολογίας στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης και ειδικεύεται στη μελέτη της γαλλικής λογοτεχνίας και κουλτούρας του 19ου και του 20ου αιώνα.

Ο Slavoj Zizek γεννήθηκε το 1949 στη Σλοβενία. Είναι διδάκτωρ φιλοσοφίας και ψυχανάλυσης, έχει εργαστεί στο Ινστιτούτο Κοινωνικών Επιστημών του Πανεπιστημίου της Λιουμπλιάνας και σήμερα διευθύνει το Διεθνές Κέντρο Ανθρωπιστικών Σπουδών στο Κολέγιο Birkbeck του Πανεπιστημίου του Λονδίνου. Το συγγραφικό και ερευνητικό του έργο είναι πολυδιάστατο και πολύπλευρο. Σημαντικό μέρος του επικεντρώνεται στην ανάδειξη της ριζοσπαστικής πολιτικής και φιλοσοφικής σημασίας της λακανικής ψυχανάλυσης. Στα βιβλία του, που έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες, περιλαμβάνονται και τα εξής: "Les plus sublime des hysteriques: Hegel passe", (1988), "The Sublime Object of Ideology" (1989), "Looking Awry: An Introduction to Jacques Lacan through Popular Culture (1991), "Enjoy your Symptom!: Jacques Lacan in Hollywood and Out" (1991), "Tarrying with the Negative" (1993), "The Metastases of Enjoyment" (1994), "The Plague of Fantasies" (1997), "The Ticklish Subject: The Absent Centre of Political Ontology" (1999), "The Fragile Absolute" (2000), "On Belief" (2001), "Μίλησε κανείς για ολοκληρωτισμό;" (Scripta, 2002).

Ο Δημήτρις Βεργέτης είναι ψυχαναλυτής, μέλος της NLS, υπεύθυνος έκδοσης του περιοδικού "αληthεια".

Ο Δημήτρις Βεργέτης είναι ψυχαναλυτής, μέλος της NLS, υπεύθυνος έκδοσης του περιοδικού "αληthεια".