Η γέννηση του Ηρακλή, τα πρώτα κατορθώματα, Αρετή και Κακία, οι δώδεκα άθλοι, η Άλκηστη, Ηρακλής και Δηιάνειρα, η γιγαντομαχία, η αποθέωση του ήρωα.
Αποσπάσματα από το βιβλίο “Ηρακλής”:
Ο Ηρακλής, Ήρωας από Μωρό
(…) Η µεγάλη όµως δύναµη, που έκλεινε µέσα του ο Ηρακλής από µωρό, φάνηκε όταν η Ήρα θέλησε να τον εξοντώσει. Αυτό έγινε µια νύχτα που η κουκουβάγια έλειπε, γιατί είχε πάει να τιµωρήσει έναν αρουραίο που είχε χαλάσει το καλύτερο κέντηµα της Αθηνάς. Η απουσία της κουκουβάγιας ήταν ευκαιρία για την Ήρα. Φεύγοντας, βέβαια, η κουκουβάγια είπε στην Αλκµήνη να προσέχει τα παιδιά κι εκείνη έβαλε δώδεκα γεροδεµένες υπηρέτριες να τα φυλάνε.
Με κεντήµατα στα χέρια οι δούλες καθίσανε στο δωµάτιο των παιδιών. Όταν όµως ήρθε η ώρα να σβήσουν τα λυχνάρια, τα βλέφαρά τους άρχισαν να βαραίνουν, τα µάτια τους να κλείνουν και σιγά σιγά, η µια µετά την άλλη, χαµήλωναν το κεφάλι στο στήθος τους ώσπου τις πήρε όλες ο ύπνος.
Δεν πέρασε πολλή ώρα από τη στιγµή που κοιµήθηκε και η τελευταία δούλα, κι από τη µισάνοιχτη πόρτα µπήκαν δυο πελώρια φίδια, σταλµένα απ’ την Ήρα. Το φεγγάρι φώτιζε τα παιδιά απ’ το παράθυρο και τα φίδια τράβηξαν ίσια για την κούνια.
Όµως ο λίγος θόρυβος που έκαναν τα φίδια, καθώς σέρνονταν, ήταν αρκετός για να ξυπνήσει ο Ηρακλής. Τα είδε αµέσως και σηκώθηκε καθιστός στην κούνια του έτοιµος ν’ αντιµετωπίσει τον κίνδυνο. Αυτό ξύπνησε τον Ιφικλή, που βλέποντας τα φίδια κατατρόµαξε κι έβαλε τα κλάµατα. Τα κλάµατα του Ιφικλή ξύπνησαν τις δούλες που µόλις είδαν τα δυο πελώρια ερπετά µέσα στο δωµάτιο φοβήθηκαν τόσο πολύ, που πετάχτηκαν έξω φωνάζοντας βοήθεια. Η Αλκµήνη άκουσε τις φωνές κι αµέσως σήκωσε τον Αµφιτρύωνα. Πετάχτηκαν και οι φρουροί, κι όλο το παλάτι σηκώθηκε στο πόδι.
Με το σπαθί στο χέρι ο Αµφιτρύωνας όρµησε στο δωµάτιο των παιδιών. Πίσω του η Αλκµήνη και πολλοί οπλισµένοι στρατιώτες. Εκείνο όµως που όλοι είδαν ήταν απίστευτο! Ο Ηρακλής κρατούσε σφιχτά απ’ το λαιµό δυο τεράστια φίδια που σπαρταρούσαν στα χέρια του. Ο Αµφιτρύωνας σήκωσε το σπαθί του για να τα σκοτώσει µα δε χρειαζόταν πια. Ο Ηρακλής τα πέταξε νεκρά µπροστά στα πόδια του κατάπληκτου πατριού του, ενώ ο Ιφικλής, όπως ήταν πολύ φυσικό, εξακολουθούσε να κλαίει φοβισµένα.
Έτσι το σχέδιο της Ήρας δεν πέτυχε, ενώ όλοι κατάλαβαν πως αυτό το παιδί ήταν προορισµένο να κάνει µεγάλα κατορθώµατα. Ο Αµφιτρύωνας, που ως τότε δεν ήξερε ποιο από τα δυο παιδιά ήταν δικό του, τώρα στεκόταν µε θαυµασµό µπροστά στο γιο του Δία.