Οι Πατέρες είναι οι Άγιοι της Εκκλησίας, που φωτίζονται και χαριτώνονται, ώστε να εκφέρουν την αλήθεια της πίστεως, που οδηγεί στη σωτηρία. Ως θεολόγοι είναι πρωτίστως βιβλικοί. Ερμηνεύουν εκείνο, που αρχικά αποκαλύφθηκε, εκείνο, που αρχικό κατατέθηκε, εκείνο, του οποίου έλαβαν πείρα οι πρώτοι Χριστιανοί: ότι ο Ιησούς είναι ο Χριστός, ο Υιός του ζώντος θεού, ο δημιουργός, συντηρητής και αναμορφωτής του κόσμου, ότι ο Ιησούς είναι και αληθινός θεός και αληθινός άνθρωπος, και ότι ο θεός είναι Τριάς προσώπων, Πατήρ, Υιός, Άγιον Πνεύμα. Βιώνουν την εμπειρία της Χάρης και εξ αυτής της εμπειρίας ορμώμενοι προσφέρουν το "χάρισμα" στο πλήρωμα της Εκκλησίας.

Τα κείμενα των Πατέρων, ως κείμενα της Εκκλησίας υπομνηματίζουν την αποκάλυψη του θεού μέσα στην ιστορία και αποτυπώνουν την εμπειρία αυτής της αποκάλυψης. Συγχρόνως, όμως, υπομνηματίζουν και την αγωνιώδη προσπάθεια του ανθρώπου να μυηθεί και να συμμετάσχει στη σωστική και θεωτική ενέργεια του θεού μέσα στο συγκεκριμένο χωροχρονικό του πλαίσιο. Η προσπάθεια αυτή εμπεριέχει τόσο τις πιθανότητες επιτυχίας (ο λόγος της Εκκλησίας, οι όροι της Πίστεως, οι Κανόνες) όσο και τις πιθανότητες αποτυχίας και αλλοτρίωσης (οι ερμηνευτικές προτάσεις των αιρετικών και η διαφορά τους από τις προτάσεις και διαπιστώσεις των Πατέρων).