Μα σε κλίνη ανδρός μόλις βρέθηκες,
τα λησμόνησες όλα που άκουγες τότε, παιδάκι μικρό,
κουρνιασμένο στον κόρφο της μάνας του
Άχ Βαυκίδα, καλή μου, τη λήθη
η θεά Αφροδίτη κρυφά στην καρδιά σου είχε βάλει.

[...] Οι στίχοι της "Ηλακάτης", που θα μας απασχολήσουν στη συνέχεια, προέρχονται από παπυρικό σπάραγμα, που ανακαλύφθηκε το 1929. Στην παρούσα έκδοση χρησιμοποιούμε το κείμενο, όπως παρατίθεται από τον D. L. Page ο οποίος στο εισαγωγικό σημείωμα γράφει σχετικά: "Αυτό το ωραίο απόσπασμα ανήκει στην Ηλακάτη της Ήριννας, ένα ποίημα που γράφτηκε από θλίψη για τον θάνατο της Βαυκίδας, φίλης των παιδικών της χρόνων. Για την ίδια την Ήριννα λέγεται ότι πέθανε στα δεκαεννιά της χρόνια και πως αυτό το ποίημα, που σύμφωνα με το λεξικό "Σουίδα" απαρτίζεται από 300 εξάμετρους στίχους, ήταν πιθανώς το μόνο έργο που εξέδωσε."
Ελάχιστοι (54 περίπου), κι αυτοί θρυμματισμένοι, στίχοι διασώζονται στον σπαραγμένο πάπυρο, είναι όμως ικανοί να δικαιώσουν τον θαυμασμό της ύστερης αρχαιότητας για τη μικρή ποιήτρια του 4ου π.Χ. αιώνος. [...]

(από την εισαγωγή της έκδοσης)