Η Εσθήρ Σολομών είναι Λέκτωρ Μουσειολογίας στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Σπούδασε Αρχαιολογία, Μουσειολογία και Κοινωνική Ανθρωπολογία στο Πανεπιστήμιο των Ιωαννίνων, το Universita degli Studi di Firenze, το University of Sheffield και το University College London. Έχει εργαστεί ως μουσειολόγος και επιμελήτρια εκθέσεων σε μουσεία στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Έχει εκπονήσει σειρά μουσειολογικών μελετών, δημοσιευμένων σε διεθνή και ελληνικά περιοδικά και συλλογικούς τόμους. Τα ερευνητικά ενδιαφέροντα της αφορούν τις κοινωνικές και πολιτικές χρήσεις της πολιτιστικής κληρονομιάς, τις μουσειακές αναπαραστάσεις του παρελθόντος, τις υλικές αποτυπώσεις της κοινωνικής μνήμης και ταυτότητας, τον πολιτιστικό τουρισμό.

Η Beverly Butler είναι επίκουρη καθηγήτρια στο Ινστιτούτο Αρχαιολογίας του University College London, στο οποίο διευθύνει το πρόγραμμα Masters για τη μελέτη της πολιτισμικής κληρονομιάς και διδάσκει μαθήματα που αφορούν την πολιτισμική μνήμη. Τα ερευνητικά ενδιαφέροντα της εστιάζονται στις θεωρητικές προσεγγίσεις της πολιτισμικής κληρονομιάς, τις εθνογραφίες για την κληρονομιά και την πολιτισμική μνήμη, και τις αρχειακές φαντασιώσεις. Έχει πραγματοποιήσει επιτόπια έρευνα στην Αίγυπτο και την Παλαιστίνη. Έχει γράψει μία μονογραφία, με τίτλο "Return to Alexandria" (Left Coast Press, 2007), ενώ ετοιμάζει μια δεύτερη, με τίτλο "Possessing Palestine".

Ο Michael Rowlands είναι ομότιμος καθηγητής Ανθρωπολογίας και Υλικού Πολιτισμού στο University College London. Είναι επίσης επισκέπτης καθηγητής στο University of Cape Town και στο University of Gothenburg (Σουηδία). Τα ερευνητικά ενδιαφέροντα και οι δημοσιεύσεις του αφορούν θεωρητικές προσεγγίσεις μετααποικιακών μουσείων και συλλογών, πολιτισμικής κληρονομιάς και υλικού πολιτισμού. Έχει πραγματοποιήσει επιτόπια έρευνα για τις ιστορίες των μετααποικιακών μουσείων στη Δυτική Αφρική (Καμερούν, Λιβερία, Νιγηρία), για το ρόλο της πολιτισμικής κληρονομιάς στη μετεμφυλιακή Λιβερία, καθώς και για τις ιδιωτικές πρωτοβουλίες που αφορούν μουσεία στις επαρχίες Sichuan και Yunnan της Κίνας. Η τρέχουσα έρευνα του εστιάζεται σε ζητήματα επαναπατρισμού της πολιτισμικής κληρονομιάς, καθώς και στις μελλοντικές επιπτώσεις που μπορεί να έχουν οι ψηφιακές τεχνολογίες στα εθνογραφικά μουσεία και τις συλλογές της Ευρώπης. Αυτό τον καιρό συμμετέχει σε ερευνητικό πρόγραμμα που αφορά την Ευρώπη και την Κίνα και χρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Συνεργάζεται παράλληλα με το Εθνικό Πανεπιστήμιο της Ταϊβάν για την αναβίωση της ιθαγενούς πολιτισμικής γνώσης.

Η Ελπίδα Ρίκου είναι απόφοιτος του Τμήματος Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου. Από το 1986 έως το 1997 σπούδασε στο Παρίσι Κοινωνική Ανθρωπολογία (D.E.A., Paris V) και Κοινωνική Ψυχολογία (D.E.A.και Doctorat, E.H.E.S.S.), συνεργάστηκε σε έρευνες γύρω από τις κοινωνικές παραστάσεις (C.N.R.S., A.N.R.S.) και παρακολούθησε σεμινάρια σχετικά με την ψυχανάλυση και τη θεραπεία μέσω τέχνης. Το 2006 ολοκλήρωσε τις σπουδές της στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών Αθηνών (Η’ εργαστήριο ζωγραφικής). Από το 1997 δίδαξε μαθήματα κοινωνικής ψυχολογίας και ανθρωπολογίας στο Τμήμα Ψυχολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου, στο Τμήμα Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, στο Τμήμα Φιλοσοφικών και Κοινωνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Κρήτης, στο Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών σπουδών στην Επικοινωνία και τα ΜΜΕ του Τμήματος ΕΜΜΕ του Πανεπιστημίου Αθηνών και στην Εθνική Σχολή Δημόσιας Υγείας. Από το 2007 διδάσκει στο Τμήμα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου τα μαθήματα "Ανθρωπολογία και Ψυχολογία" και "Ανθρωπολογία και Τέχνη". Έχει δημοσιεύσει άρθρα σε επιστημονικά περιοδικά. Είχε την επιστημονική επιμέλεια και έγραψε την εισαγωγή και το επίμετρο για το βιβλίο του Marc Auge "Για μια ανθρωπολογία των σύγχρονων κόσμων" (εκδόσεις Αλεξάνδρεια, 1999). Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα στρέφονται σήμερα στις σχέσεις τέχνης και ανθρωπολογίας, στις κοινωνικές παραστάσεις και στην ανθρωπολογία του σώματος.

Ο Κωνσταντίνος Καλαντζής σπούδασε Ιστορία στο Πανεπιστήμιο της Κρήτης και Ανθρωπολογία στο University of Oxford και στο University College London. Η διδακτορική έρευνα του αφορούσε ζητήματα εξουσίας και κοινωνικού φαντασιακού στα Σφακιά Κρήτης από τη σκοπιά του οπτικού και του υλικού πολιτισμού. Διεξάγει εθνογραφική έρευνα στο πλαίσιο δύο αρχαιολογικών προγραμμάτων, στις Κυκλάδες (Πανεπιστήμιο Κρήτης και Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης) και τη Θεσσαλία (Αρχαιολογική Υπηρεσία και University of Southampton). Τα επιστημονικά ενδιαφέροντα του αφορούν ζητήματα σχετικά με την οπτική ανθρωπολογία και τον υλικό πολιτισμό, την κριτική θεωρία, τη μετααποικιακή θεωρία και τη φαινομενολογία. Έχει λάβει υποτροφίες από διάφορα ιδρύματα, όπως το University College London, το Arts and Humanities Research Council και το Κέντρο Ελληνικών Σπουδών του Princeton University.

Ο Christopher Tilley είναι αρχαιολόγος και ανθρωπολόγος, καθηγητής Υλικού Πολιτισμού στο Τμήμα Ανθρωπολογίας του University College London. Τα ενδιαφέροντα του αφορούν την ανθρωπολογική θεωρία και τη μελέτη του υλικού πολιτισμού, τις φαινομενολογικές προσεγγίσεις του χώρου, την ανθρωπολογία και την αρχαιολογία της "τέχνης", τη νεολιθική εποχή και την εποχή του χαλκού στη Βρετανία και την Ευρώπη. Έχει πραγματοποιήσει επιτόπιες έρευνες στη Σκανδιναβία, τη Βρετανία, τη Γαλλία και το Vanuatu. Είναι ιδρυτικό μέλος και μέλος της επιστημονικής επιτροπής του περιοδικού "Journal of Material Culture".

Ο Victor Buchli είναι αναπληρωτής καθηγητής Υλικού Πολιτισμού στο Τμήμα Ανθρωπολογίας του University College London. Το έργο του επικεντρώνεται σε θέματα αρχιτεκτονικής, αρχαιολογίας νεότερων χρόνων, καθώς και σε ζητήματα κριτικής θεώρησης της υλικότητας και των νέων τεχνολογιών. Είναι ιδρυτικό μέλος και υπεύθυνος της συντακτικής επιτροπής του διεπιστημονικού περιοδικού "Home Cultures", αφιερωμένου στην κριτική μελέτη της οικιακής σφαίρας.

Η Κλειώ Γκουγκουλή είναι Κοινωνική Ανθρωπολόγος, συνεργάτιδα του Πελοποννησιακού Λαογραφικού Ιδρύματος και του Πολιτιστικού Ιδρύματος Ομίλου Πειραιώς. Έχει σπουδάσει Φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, Λαογραφία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (μεταπτυχιακό σεμινάριο των Α. Κυριακίδου-Νέστορος και Ε. Σκουτέρη-Διδασκάλου) και Κοινωνική Ανθρωπολογία στο University College London (MSc και PhD). Έχει διδάξει στα Πανεπιστήμια Πελοποννήσου, Θεσσαλονίκης, Αιγαίου και Θράκης, στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο, στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και στο Διδασκαλείο Νηπιαγωγών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Τον Νοέμβριο του 2011 εκλέχτηκε επίκουρη καθηγήτρια στο Τμήμα Διαχείρισης Πολιτισμικού Περιβάλλοντος και Νέων Τεχνολογιών του Πανεπιστημίου Δυτικής Ελλάδας. Τα ερευνητικά ενδιαφέροντα και οι δημοσιεύσεις της εστιάζονται στην ανθρωπολογία της παιδικής ηλικίας και του παιχνιδιού, με ιδιαίτερη έμφαση σε ζητήματα υλικότητας. Πρόσφατα, σε συνεργασία με την ιστορικό Λήδα Παπαστεφανάκη, ολοκλήρωσε έρευνα για λογαριασμό του Πολιτιστικού Ιδρύματος Ομίλου Πειραιώς (ΠΙΟΠ) με θέμα την τέχνη της λευκοσιδηρουργίας στην Ελλάδα κατά τον 20ό αιώνα. Έχει επιμεληθεί τρεις συλλογικούς διεπιστημονικούς τόμους για το παιδικό παιχνίδι και δύο τόμους με θέματα υλικού πολιτισμού.

Ο Daniel Miller είναι καθηγητής Υλικού Πολιτισμού στο Τμήμα Ανθρωπολογίας του University College London. Ειδικεύεται στη μελέτη του υλικού πολιτισμού και της κατανάλωσης. Τα τελευταία χρόνια το έργο του έχει επικεντρωθεί σε ζητήματα ψηφιακής ανθρωπολογίας, ενώ παράλληλα τον απασχολούν θέματα όπως η μητρότητα και η ανθρωπολογία του ενδύματος. Συμμετέχει μαζί με μεταδιδακτορικούς συναδέλφους και φοιτητές του σε ένα πενταετές ερευνητικό πρόγραμμα (2012-2017), χρηματοδοτούμενο από το European Research Council, για την επιρροή των Νέων Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης σε επτά διαφορετικές χώρες του κόσμου.

Η Έλια Πετρίδου είναι Λέκτωρ στο Τμήμα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας και Ιστορίας του Πανεπιστημίου του Αιγαίου. Σπούδασε Διοίκηση Επιχειρήσεων στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Στη συνέχεια, έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στην Κοινωνική Ανθρωπολογία στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου, το University of Edinburgh (MSc) και το University College London, στο οποίο εκπόνησε τη διδακτορική διατριβή της (2001). Ειδικεύτηκε στη μελέτη του υλικού πολιτισμού και, συγκεκριμένα, στις εμπορευματικές αλυσίδες (μάρκετινγκ, διακίνηση και κατανάλωση προϊόντων). Οι δημοσιεύσεις και τα ερευνητικά ενδιαφέροντα της αφορούν ζητήματα σχετικά με την τροφή και την ταυτότητα, τις εθνογραφικές μελέτες προώθησης, διακίνησης και κατανάλωσης προϊόντων. Το τελευταίο διάστημα ασχολείται επίσης με τη σύγχρονη μελέτη του ενδύματος στο πλαίσιο, κυρίως, του χορού.

Ο David Sutton είναι καθηγητής Ανθρωπολογίας στο University of Illinois. Έχει πραγματοποιήσει πολλές έρευνες στην Κάλυμνο, όπου και εξακολουθεί να διεξάγει επιτόπια έρευνα εδώ και είκοσι χρόνια. Τα ερευνητικά ενδιαφέροντα του εστιάζονται στη μαγειρική, τα εστιατόρια, το φύλο, τις αισθήσεις και τη μνήμη, θέματα τα οποία πραγματεύεται σε βιβλία του. Η τρέχουσα εθνογραφική ερευνά του αφορά τις καθημερινές μαγειρικές πρακτικές στην Κάλυμνο. Συμμετέχει στη σύνταξη ιστολογίου με θέμα την πολιτική χρήση της τροφής κατά την τρέχουσα οικονομική κρίση στην Ελλάδα και αλλού.

Η Ελεάνα Γιαλούρη είναι επίκουρη καθηγήτρια στο Τμήμα Ανθρωπολογίας του Πάντειου Πανεπιστημίου. Σπούδασε Αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο της Κρήτης, Μουσειολογία στο University of Cambridge (MPhil) και Κοινωνική Ανθρωπολογία στο University College London (PhD) ενώ πραγματοποίησε μεταδιδακτορική έρευνα στο University of Princeton (Αμερική). Έχει διδάξει στο University of Westminster του Λονδίνου και στο University College London. Τα επιστημονικά ενδιαφέροντα της, η διδασκαλία και οι δημοσιεύσεις της σε ελληνικά και ξένα περιοδικά και συλλογικούς τόμους αφορούν ζητήματα όπως θεωρίες του υλικού πολιτισμού, πολιτισμική κληρονομιά και πολιτικές της μνήμης και της λήθης, ανθρωπολογία του χώρου, ανθρωπολογία και τέχνη, ανθρωπολογία και αρχαιολογία.

Ο Ευθύμιος Παπαταξιάρχης σπούδασε Κοινωνικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Κοινωνική Ανθρωπολογία σε προπτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο στο London School of Economics, απ' όπου πήρε το διδακτορικό του το 1988. Από το 1987 διδάσκει στο Τμήμα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας και Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Κυριότερα έργα του: (επιμ. με Μ. Κομνηνού) "Κοινότητα, κοινωνία και ιδεολογία" (Αθήνα 1990), (επιμ. με P. Loizos) "Contested Identities. Gender and Kindship in Modern Greece" (Princeton 1991), (επιμ. με Θ. Παραδέλλη) "Ταυτότητες και φύλο στη σύγχρονη Ελλάδα" (Αθήνα 1992), (επιμ. με Θ. Παραδέλλη) "Ανθρωπολογία και παρελθόν: συμβολές στην κοινωνική ιστορία της νεότερης Ελλάδας" (Αθήνα 1993). Έχει γράψει άρθρα για τη συγγένεια, το κοινωνικό φύλο, την πολιτισμική κατασκευή της ταυτότητας και τη θεωρία της Κοινωνικής Ανθρωπολογίας.