Ο άνθρωπος πάντοτε διερωτάτο, αναζητώντας απαντήσεις για την προέλευση του κόσμου και της ζωής. Οι κοσμογονικές θεωρίες είναι πολλές, με επικρατέστερη εκείνη του μαθηματικού και αστροφυσικού Στίβεν Χόκινγκ (Steven Hawking) κατά την οποία το Σύμπαν προέκυψε «εντελώς τυχαία» και, στον πραγματικό χρόνο, τη στιγμή της Μεγάλης Έκρηξης (σ.188 του βιβλίου του). Χωρίς να λέει ο,τιδήποτε για το «χθες» της Έκρηξης αυτής. Ασχολείται δε μόνον με το «πως» και ουδόλως με το «γιατί».

Η θεωρία του «Χάους» για τα συμβαίνοντα στο Σύμπαν, ασχολείται με τις κοσμολογικές θεωρίες. Και μελετά το πως από το «τυχαίο», το ασταθές, την αταξία, όπου η πρόβλεψη δεν είναι δυνατή, από κάποια στιγμή του χρόνου και εξής. Κατά κάποιον επιστημονικώς ανερμήνευτο τρόπο, όλα πλέον στο Σύμπαν συμπεριφέρονται με αρμονία και τάξη. «Δεν μπορούμε όμως να καταλάβουμε (γράφει ο Χόκινγκ στη σ.188 του βιβλίου του) πως τόσο χαοτικές και απροσδιόριστες αρχικές συνθήκες θα οδηγούσαν κάποτε σε ένα Σύμπαν τόσο ομοιόμορφο και ομαλό, όσο το δικό μας».

Η απολυτότητα της αλήθειας στις γνώσεις των θετικών επιστημών δεν είναι και τόσον βεβαία, όσο κοινώς θεωρείται, διότι και αυτές βασίζονται σε «αυθαίρετες και αναπόδεικτες αλήθειες», όπως τα «αξιώματα», οι «αρχές» και οι «σταθερές». Τα «αξιώματα», είναι «θεμελιώδεις αρχές», που «δεν χρειάζονται απόδειξη» ούτε και στα μαθηματικά.

Έχει, επομένως, και η επιστήμη τα δικά της «δόγματα» και τα δικά της «πιστεύω», ώστε να παραμένει και για την Επιστήμη ως «ζητούμενον» το «Τι εστίν αλήθεια». [...]

(από τον πρόλογο του βιβλίου)