Σκέψεις, ιδέες και κριτική σε ένα σύστημα που θέλει ψευδεπίγραφα να αποκαλείται δημοκρατικό και που όμως χάνει κάθε αξία δημοκρατία όταν φιμώνει την ελεύθερη έκφραση. Ένα κείμενο που απέναντι στη δημοκρατία, αντιτάσσει την αρχή της ισότητας που παύει να έχει μαθηματική έννοια, που σταματά να επιβάλλει την υπεροχή της μάζας, αλλά προάγει την ολότητα, την ομόνοια και την ομοφωνία. Ίσως η ισότητα να μην καθορίζει εκλογές, αλλά ορίζει το πλαίσιο του σεβασμού και διαμορφώνει τη διαλεκτική σχέση των αριθμών και την αποδοχή. Η αρχή της ισότητας πατά στην αναγκαιότητα της συνοχής και της ελευθερίας και στέκεται διαμετρικά αντίθετη με την αλαζονεία που γεννά η συνειδητοποίηση της δύναμης των πολλών. Εξάλλου, η ύβρις της "δημοκρατίας" ουσιαστικά αναγεννάται στην αλαζονεία μιας αριθμητικής έννοιας. Η ύβρις όμως εμπεριέχεται όχι στην έννοια του όρου, αλλά στις πιθανές εφαρμογές της που συχνά στο όνομα των πολλών ενισχύει την απολυτότητα των πολλών με αφορμή μια συγκεκριμένη εκλογική επιλογή.

Μια δημοκρατική κοινωνία δημιουργεί μόνη τους θεσμούς της. Το άτομο είναι ενεργό μέλος της συλλογικής συνείδησης και αυτοαμφισβητείται. Οδηγεί με την ενεργή του δράση, με το δραστήριο έργο του, σε αμφισβήτηση όλη τη δομή και τη δράση. Αλλάζει την κενότητα με σκέψη πολιτική και αντικομφορμιστική, επηρεάζοντας το σύνολο. Γιατί το σύνολο του επιτρέπει να δρα και να αμφισβητεί.

Με την αμφισβήτηση συνεχώς στο κέντρο, η κοινωνία δε σταματά την εξέλιξή της, δεν περιορίζεται σε παραδοσιακές μορφές. Οδηγείται προς ένα άγνωστο, καθόλου γραμμικό, μέλλον του οποίου την κίνηση καμία μαθηματική επιστήμη δε θα μπορεί να προβλέψει. Το μέλλον της "δημοκρατίας" θα είναι χαώδες όπως το χάος είναι απρόβλεπτο, επειδή ακριβώς η αμφισβήτηση οδηγεί σε χαώδεις συνειρμούς. Εξάλλου, η δημοκρατία δεν είναι ένα πολίτευμα, αλλά η ίδια η αυτοθέσμιση και η αυτοαξιολόγηση και ο έλεγχος της κοινωνίας.

Η αμφισβήτηση μπορεί να οδηγήσει στην άρνηση των "δημοκρατικών" ονείρων της κατανάλωσης και της ατομικής κυριαρχίας του κοινωνικού κανιβαλισμού. Μπορεί να αναπτύξει μια ιδεολογική αντίληψη ενάντια στη θεσμισμένη κοινωνική παράσταση προτείνοντας συνέχεια συνειδητές αλλαγές στον κοινωνικό βία που πια να εξυπηρετούν άμεσα την πλειοψηφία. Μπορεί γρήγορα να οδηγήσει τη "δημοκρατία" στο θάνατο.