Ο τίτλος της συλλογής "Ικί-εκτάνα" είναι μια λέξη "αχειροποίητη", ανύπαρκτη στο ελληνικό λεξιλόγιο, αγνώστου σημασίας. Είναι μια λέξη την οποία η ποιήτρια "είδε" σαν σε όραμα ένα καλοκαιριάτικο μεσημέρι.

Η ποίηση αυτή που έχει στο μεγαλύτερό της μέρος ολοκληρωθεί και εδώ εμφανίζεται με την πρώτη της συλλογή, υπηρετεί κυρίως τρεις άξονες. Πρώτος αγάπη προς τον έρωτα. Είναι δηλαδή μια ποίηση αφιερωμένη στην ευθύνη τού να περιμένεις τον έρωτα και να ζεις πριν απ' αυτόν γι' αυτόν.

Τα ποιήματα στο μεγαλύτερό τους μέρος απευθύνονται σε ένα εσύ, στην αδελφή ψυχή, στο άλλο μισό, στο ταίρι που είναι τυπικά άγνωστο όμως αναμένεται.

Ο δεύτερος άξονας είναι το "φιλόσοφον πνεύμα" ή αλλιώς αγαπώ τον άνθρωπο και μέσα από μια ανθρωπογεωγραφία αναδεικνύονται ζητήματα όπως ο προορισμός του ανθρώπου, ο ρόλος και η θέση της γυναίκας, η σκληρότητα του βίου, οι δοκιμασίες των ψυχών, το Ανώτερο Ον και η σχέση του μαζί μας, το Δίκαιο, μια αλλαγή στον κόσμο μας.

Ο τελευταίος άξονας είναι η Ελλάδα, η αγάπη για την Ελλάδα. Μια Ελλάδα όμως της ουσίας και του πολιτισμού.

Η ποίηση της Μιράντα Ζουρνατζίδου κομίζει μηνύματα εντέχνως συνθεμένα προερχόμενα από ένα βαθύ ταξίδι εσωτερίκευσης και αίσθησης.