Η Karen Horney (1885-1952) γεννήθηκε στο Αμβούργο από πατέρα Νορβηγό και μητέρα Γερμανίδα και πέθανε στη Νέα Υόρκη. Ο πατέρας της ήταν καπετάνιος. Στα παιδικά της χρόνια έκανε πολλά ταξίδια μαζί του και γνώρισε πολλές χώρες τής Ευρώπης, της Κεντρικής και Νότιας Αμερικής, τα νησιά του Ειρηνικού, την Ιαπωνία κ.ά. Το 1909 παντρεύτηκε στο Βερολίνο το δικηγόρο Oscar Horney, από τον οποίο πήρε διαζύγιο το 1937. Απέκτησε τρεις κόρες, από τις οποίες η Marianne von Eckhardt είναι διακεκριμένη ψυχαναλύτρια στην Αμερική. Σπούδασε ιατρική στo Πανεπιστήμιο τοy Βερολίνου καi πήρε πτυχίο τo 1913. Από το 1914 ως το 1918 ασκήθηκε στην ψυχιατρική. Κατά το διάστημα αυτό υποβλήθηκε σε ανάλυση από τους Karl Abraham και Hanns Sachs. Από το 1920 ως το 1932 δίδαξε στο Ψυχαναλυτικό Ινστιτούτο του Βερολίνου, όπου είχαν συγκεντρωθεί πολλοί επιστήμονες, που, ακριβώς επειδή βρίσκονταν μακριά από την άμεση επίδραση του Φρόυντ (Βιέννη), δημιούργησαν μια δική τους κίνηση, πραγματικά θεμελιακή για την ιστορία της ψυχανάλυσης. Ανάμεσά τους ήταν -για να αναφέρουμε μονάχα μερικούς- οι Abraham, Alexander, Bally, Boss, Fromm, Hartmann, Rado, Sachs, Weigert, κ.ά. Η Karen Horney διακρίθηκε από την αρχή της επιστημονικής της δραστηριότητος στο Ινστιτούτο, εδημοσίευσε δε πολλές μελέτες, τις πιο πολλές στη Διεθνή Επιθεώρηση της Ψυχανλυσης(Internationale Zeitschrift fur Psychoanalyse). Έλαβε μέρος σε πολλά διεθνή συνέδρια, καθώς και στην ιστορική συζήτηση, γύρω από το θέμα της ψυχαν'αλυσης από μη ψυχιάτρους, υπό την προεδρία του Φρόυντ. Το 1932, μετά από πρόσκληση του Franz Alexander, πήγε στο Σικάγο, όπου διετέλεσε, για δύο χρόνια, βοηθός διευθυντής του Ψυχαναλυτικού Ινστιτούτου του Σικάγο (διευθυντής ήταν ο Alexander). Το 1934 εγκαταστάθηκε στη Νέα Υόρκη, όπου άρχισε η πιο δημιουργική και γόνιμη περίοδος της ζωής της. Δίδαξε στο Ψυχαναλυτικό Ινστιτούτο της Νέας Υόρκης (ορθοδόξου Φροϋδικού προσανατολισμού) ως το 1941, οπότε ίδρυσε, με μιά ομάδα συνεργατών της, το Σύνδεσμο για την Προαγωγή τής Ψυχανάλυσης (Association for the Advancement of Psychoanalysis) και το Αμερικανικό Ινστιτούτο για Ψυχανάλυση (American Institute fro Psychoanalysis), του οποίου υπήρξε κοσμήτορας ως το θάνατό της. Παράλληλα ασκούσε ιδιωτικά την ψυχανάλυση, δίδασκε στο Ινστιτούτο και στη Νέα Σχολή Κοινωνικών Ερευνών και ίδρυσε και εξέδωσε το γνωστό περιοδικό "The American Journal for Psychoanalysis". Επίσης δημιούργησε, μεταξύ άλλων, και το ομώνυμο ίδρυμα "Karen Horney Clinic", που σκοπό είχε να καταστήσει προσιτή την ψυχαναλυτική θεραπεία σε φτωχότερους ασθενείς. Από πολύ νωρίς εκδηλώθηκε το ανήσυχο και ερευνητικό πνεύμα της. Δεν δεχόταν τίποτε κατά τρόπο δογματικό. Υπέβαλλε τις ψυχαναλυτικές θεωρίες της εποχής της σε συνεχή κλινική δοκιμασία και έρευνα. Στην πρώτη της εργασία "Η τεχνική της ψυχαναλυτικής θεραπείας" που δημοσίευσε το 1917, αναφέρει: "Η ψυχανάλυση μπορεί να ελευθερώσει ένα ανθρώπινο ον που έχει δεθεί χειροπόδαρα. Δεν μπόρεί όμως να του δώσει καινούργια χέρια ή καινούργια πόδια. Η ψυχανάλυση, πάντως μας έχει δείξει ότι πολλές εκδηλώσεις, που τις θεωρούσαμε ότι έχουν ιδιοσυστασιακή προέλευση, απλώς είναι αποτέλεσμα μπλοκαρίσματος της ψυχικής ανέλιξης (προαγωγής), που είναι δυνατόν, όμως να αρθεί".