O Νικολό Αμανίτι γεννήθηκε στη Ρώμη το 1966. Θεωρείται ο σημαντικότερος Ιταλός συγγραφέας της γενιάς του και το μυθιστόρημα του "Εγώ δεν φοβάμαι" μια από τις εμπορικότερες επιτυχίες της σύγχρονης ιταλικής λογοτεχνίας (πούλησε μόνο στην Ιταλία πάνω από 800.000 αντίτυπα). Το πρώτο του βιβλίο ήταν το μυθιστόρημα "Brancie" (1994). Ακολούθησαν το δοκίμιο "Nel nome del figlio", που έγραψε με τον πατέρα του Μάσιμο, και η συλλογή διηγημάτων "Fango" (Λάσπη, εκδόσεις Καστανιώτη 2000), που τον έκανε ευρύτερα γνωστό. Διηγήματά του δημοσιεύτηκαν επίσης στις ανθολογίες "Gioventu cannibale" (1966) και "Tutti i denti del mostro sono perfetti" (1997). Με το μυθιστόρημα "Ti prendo e ti porto via" (Θα σε πάρω να φύγουμε), που κυκλοφόρησε στην Ιταλία το 1999, ο Αμανίτι γνώρισε τη μεγάλη αποδοχή κοινού και κριτικής. Το 2001 κυκλοφόρησε, επίσης με μεγάλη επιτυχία, το μυθιστόρημα "Io non ho paura". Το μυθιστόρημά του "Με τις ευλογίες του Θεού" (μτφρ. Ανταίος Χρυσοστομίδης, 2008) τιμήθηκε το 2007 με την εγκυρότερη λογοτεχνική διάκριση της πατρίδας του, το Βραβείο Στρέγκα.

Ο Ανταίος Χρυσοστομίδης γεννήθηκε το 1952 στο Κάιρο της Αιγύπτου. Το 1969 φεύγει για σπουδές στην Ιταλία. Παίρνει το πτυχίο της Αρχιτεκτονικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ρώμης το 1978. Δουλεύει στην Αθήνα ως αρχιτέκτονας μέχρι το 1982. Την ίδια περίοδο αρχίζει να μεταφράζει από την ιταλική γλώσσα, στην αρχή δοκίμια και στη συνέχεια λογοτεχνικά έργα. Το 1983 αρχίζει να εργάζεται ως δημοσιογράφος στο περιοδικό "Ένα". Στη συνέχεια εργάστηκε ως διευθυντής σε διάφορα περιοδικά μαζικής κυκλοφορίας. Η δημοσιογραφική του ενασχόληση συνεχίζεται μέχρι σήμερα στην εφημερίδα "Αυγή", στην οποία υπογράφει κάθε Κυριακή μια ολόκληρη σελίδα με τον τίτλο "Περιδιαβάζοντας". Από το 1998 εργάζεται ως Διευθυντής του τμήματος Ξένης Λογοτεχνίας στις Εκδόσεις "Καστανιώτη". Το 1999 δημοσίευσε μαζί με τον Αντόνιο Ταμπούκι το βιβλίο΄"Ένα πουκάμισο γεμάτο λεκέδες" (Άγρα). Από το 2000 διδάσκει σε μεταπτυχιακά τμήματα του Πανεπιστημίου Αθηνών καθώς και στο ΕΚΕΜΕΛ πρακτική μετάφρασης. Το 2003 βραβεύτηκε με το Κρατικό Βραβείο Ξένης Λογοτεχνικής Μετάφρασης. Το 2004 το Ιταλικό Κράτος, τιμώντας τον για τις προσπάθειές του για την εξάπλωση της ιταλικής κουλτούρας, του απένειμε τον τίτλο του Ιππότη Εργασίας.