Βρετανός φιλόσοφος (1872-1970). Γεννήθηκε κοντά στις όχθες του Wye. Έπειτα από πολύ καλές σπουδές έγινε καθηγητής στο Τρίνιτυ Κόλλετζ του Καίμπριτζ και μέλος της Βασιλικής Εταιρίας το 1909. Το 1916 παραιτήθηκε από τη θέση του καθηγητή· αιτία ήταν οι ειρηνόφιλες ιδέες του. Μετά τον πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο ταξίδεψε στη Ρωσία και την Κίνα, όπου και διηύθυνε ιδιωτική σχολή (1927-1932). Επίσης δίδαξε για πολλά χρόνια στις ΗΠΑ. Στο Καίμπριτζ ξαναγύρισε το 1944 και ανέλαβε πάλι τα καθήκοντα του καθηγητή. Κατά τη διαδρομή ενός μακροχρόνιου σταδίου δράσης, που επισφραγίστηκε με το βραβείο Νόμπελ το 1950 και το βρετανικό παράσημο του Τάγματος Αξίας, ο Ράσσελ και ως μαθηματικός και ως φιλόσοφος και ως κοινωνιολόγος μας έδωσε ένα ογκώδες έργο. Σ' αυτό ανήκουν τα έργα: "Principia Mathematica" (1903), "Τα προβλήματα της φιλοσοφίας" (1912), "Οι γνώσεις μας για τον εξωτερικό κόσμο και οι επιστημονικές μέθοδοι" (1914), "Ο δρόμος προς την ελευθερία: Σοσιαλισμός,αναρχία και συνδικαλισμός" (1918), "Μυστικισμός και λογική" (1918), "Μπολσεβικισμός" (1940), "Γάμος και ηθική" (1929), "Η κατάκτηση της ευτυχίας" (1930), "Ιστορία της δυτικής φιλοσοφίας" (1946) κ.ά. Υποστηρικτής της γυναικείας χειραφέτησης και της παροχής ψήφου στις γυναίκες, ο φιλόσοφος της ειρήνης είδε την ανθρωπότητα σαν ενιαίο σύνολο και τάχθηκε κατά του ναζισμού που τον πολέμησε στον Β παγκόσμιο πόλεμο, γράφοντας φοβερές σελίδες εναντίον του. Ο Ράσσελ έθεσε το κύρος του στην υπηρεσία της παγκόσμιας ειρήνης και τάχθηκε κατά της ατομικής ενέργειας για στρατιωτικούς σκοπούς. Πίστεψε στον άνθρωπο, γι' αυτό και μέσα στο έργο του διακρίνεται η αισιοδοξία του για το μέλλον. Πέθανε το Φεβρουάριο του 1970.

Γεννήθηκε στη Μικρά Ασία και μεγάλωσε στη Σάμο, όπου φοίτησε στην Εμπορική Σχολή της Σάμου και συνέχεια στην Πάντειο. Στα χρόνια της Κατοχής, φοιτητής, πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση. Μαθήτευσε στη λογοτεχνία με δασκάλους τους: Μάρκο Αυγέρη, Γιάννη Ρίτσο, Νικηφόρο Βρεττάκο, Ρίτα Μπούμη-Παπά κ.ά. στην Ομάδα Νέων Λογοτεχνών της ΕΠΟΝ. Στα χρόνια της εξορίας του στη Μακρόνησο (1947-1951) είχε την ευκαιρία να εφαρμόσει τα διδάγματά τους, που συνοψίζονταν σε τρεις λέξεις: δουλειά, δουλειά, δουλειά. Από το 1951 και για δεκαετίες εργάστηκε ως μεταφραστής κυρίως λογοτεχνικών βιβλίων από τα αγγλικά και τα γαλλικά, καθώς και ως συντάκτης και επιμελητής κειμένων σε περιοδικά, εφημερίδες και εγκυκλοπαίδειες, όπως η Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα. Έχει γράψει πολλά έργα ποιητικά και πεζά.