Ο Αναστάσιος Πολυζωίδης υπήρξε διακεκριμένος νομικός, νομομαθής, λόγιος και πολιτικός. Γεννήθηκε το έτος 1802 στο Μελένικο της Μακεδονίας, 70 χιλιόμετρα βοριοδυτικά της πόλεως των Σερρών: Το ελληνικότατο Μελένικο περιήλθε το 1913 στο κράτος της Βουλγαρίας. Σε πολύ νεαρή ηλικία πήγε στην Ευρώπη για ανώτερες σπουδές, όπου σπούδασε νομικά και ιστορία στα Πανεπιστήμια Γοττίνγκης, Βερολίνου και Βιέννης. Όταν το 1821 άρχισε η Ελληνική Επανάσταση διέκοψε τις σπουδές και κατέβηκε στην Ελλάδα. Πρόσφερε τις γνώσεις του στις εργασίες της Πρώτης Εθνικής Συνελεύσεως της Επιδαύρου. Νεώτατος ακόμη, μόλις είκοσι χρονών, συνέταξε κατά το μεγαλύτερο μέρος το Σύνταγμα της Επιδαύρου και την περίφημη διακήρυξη του 1822, με την οποία γινόταν διάκριση μεταξύ της Ελληνικής Επαναστάσεως και των επαναστατικών κινημάτων την Ευρώπης. Ο πόλεμος των Ελλήνων, έγραφε, είναι εθνικός και ιερός με μοναδικό σκοπό την εθνική αποκατάσταση, έξω από τις δημαγωγικές και ιδιοτελείς επιδιώξεις και αρχές των κοινωνικών κινημάτων της εποχής. Διετέλεσε τότε και Γραμματέας του Υπουργικού Συμβουλίου με πρόεδρο τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο. Αργότερα επικεφαλής αντιπροσωπίας μετέβη στο Λονδίνο για τη διαπραγμάτευση του πρώτου δανείου. Έλαβε μέρος στην τελευταία φάση της πολιορκίας του Μεσολογγίου και στην ηρωική Έξοδο. Είναι αυτός που αργότερα σε ομιλία του στο Ναύπλιο ονόμασε το Μεσολόγγι "Ιεράν Πόλιν", ονομασία που επεκράτησε. Το 1828 πιστεύοντας ότι ο Αγώνας είχε τελειώσει πήγε στο Παρίσι για ολοκλήρωση των σπουδών του. Στο νέο ελληνικό κράτος κατέλαβε σπουδαία αξιώματα: Πρόεδρος Πρωτοδικών Ναυπλίου, Νομάρχης Αττικοβοιωτίας, Υπουργός Παιδείας, Θρησκευμάτων και Εσωτερικών. Ως Υπουργός παιδείας συνέβαλε τα μέγιστα στην οργάνωση και λειτουργία του πρώτου πανεπιστημίου του Ελληνικού Κράτους. Πέθανε στη Αθήνα το 1873.

Ο Φιλήμων Παιονίδης γεννήθηκε το 1961 στο Λονδίνο. Σπούδασε φιλοσοφία στο Α.Π.Θ. (1979-1984) και είναι κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος κοινωνικής φιλοσοφίας (M. Sc.) από την London School of Economics (1986). Το 1993 ανακηρύχτηκε Διδάκτωρ φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Κρήτης. Κατά την περίοδο 1989-1997 δίδαξε φιλοσοφία σε εργαστήρια ελεύθερων σπουδών. Τον Ιούνιο του 1997 εξελέγη Λέκτορας ιστορίας της ηθικής φιλοσοφίας στο Τμήμα Φιλοσοφίας και Παιδαγωγικής του Α.Π.Θ. στο οποίο διδάσκει από το 1998. Το 1999 διετέλεσε επιστημονικός συνεργάτης του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης. Έχει δημοσιεύσει τη μελέτη "Ψευδολογία και ηθική" (Βάνιας, 1994), τη σχολιασμένη μετάφραση του "Ωφελιμισμού" του John Stuart Mill (Πόλις, 2002) καθώς και μεταφράσεις σύγχρονων φιλοσόφων όπως των Dworkin, Taylor και Rawls. Επίσης, άρθρα του που άπτονται ζητημάτων ηθικής και πολιτικής φιλοσοφίας έχουν δημοσιευτεί σε συλλογικούς τόμους και σε περιοδικά όπως: Ελληνική Φιλοσοφική Επιθεώρηση, The Journal of Value Inquiry, The Journal of Social Philosophy, Law and Philosophy, ARSP, History of Political Thought, Επιστήμη και Κοινωνία, Ισοπολιτεία, Ιατρική, Το Σύνταγμα κ.α. Έχει επιμεληθεί σε συνεργασία με τον Ν. Αυγελή το συλλογικό έργο "Aristotle on logic", "Language and science" (Σάκκουλας, 1998) καθώς και τον τόμο "Benjamin Constant, Περί ελευθερίας και ελευθεριών" (Ζήτρος, 2000). Είναι παντρεμένος με την Δρ. Μάρθα Κουτσούμπα.

Η Ελπίδα Κ. Βόγλη γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Το 2003 αναγορεύθηκε διδάκτορας Ιστορίας στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (Α.Π.Θ.). 'Εχει διδάξει ελληνική και ευρωπαϊκή ιστορία στο Τμήμα Δημοσιογραφίας και Μ.Μ.Ε. του Α.Π.Θ. και στο Τμήμα Ιστορίας και Εθνολογίας του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης (Δ.Π.Θ.). Σήμερα απασχολείται ως μέλος Συμβουλευτικού Επιστημονικού Προσωπικού του Ανοικτού Πανεπιστημίου και ως επιστημονική συνεργάτιδα του Ελληνικού Λογοτεχνικού και Ιστορικού Αρχείου (Ε.Λ.Ι.Α). Στα δημοσιεύματα της περιλαμβάνονται άρθρα σε ιστορικά περιοδικά, συλλογικούς τόμους και πρακτικά συνεδρίων, καθώς και τα βιβλίο "Έργα και ημέραι ελληνικών οικογενειών, 1750-1940", Αθήνα, Ε.Λ.Ι.Α., 2005 και '"Ελληνες το γένος. Η ιθαγένεια και η ταυτότητα στο εθνικό κράτος των Ελλήνων (1821-1844)", Ηράκλειο, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, 2007.