Σκοπός της παρούσης εργασίας είναι να παρουσιάσει τη στάση και διδασκαλία του Αγίου αρχιμανδρίτη Ιουστίνου Πόποβιτς περί της άρρηκτης σχέσεως μεταξύ δόγματος και πνευματικότητας στην ορθόδοξη θεολογία και άσκηση.
Ο Αββάς Ιουστίνος, ως ένας από τους μεγαλύτερους και πιο καρποφόρους ορθόδοξους θεολόγους του 20ού αιώνα, τόσο με τα συγγράμματά του, όσο και με την προσωπική ζωή του και αφοσίωση, ολοένα μαρτυρούσε ότι δεν υφίσταται αληθινή πνευματική ζωή με άλλο σκοπό εκτός της βαθύτατης πεποίθησης και πίστεως στα αιώνια θεία δόγματα και, συνεπώς, πως η τυφλή τήρηση των δογμάτων, χωρίς άσκηση, πνευματική και λειτουργική ζωή, αναμφισβήτητα είναι άκαρπη, άστοχη και μη σωτήρια.
Η εργασία αυτή, επίσης, σκοπεύει να υπομνήσει, μέσα από τον στοχασμό και την εμβάθυνση του Αββά Ιουστίνου, την άκρως σημαντική οντολογική αξία των ορθόδοξων δογμάτων για τη σωτηρία του ανθρώπινου γένους, καθώς και τη μέγιστη σπουδαιότητα της πνευματικής, ασκητικής ζωής για την ορθή καί βιωματική γνώση των αιώνιων και σωτήριων αληθειών - δογμάτων.
Ασφαλώς, η παρούσα εργασία έχει αρκετές ατέλειες, αφενός μεν, εξαιτίας της αδυναμίας να περιγραφεί με την καλλιτεχνική, πανέμορφη και βαθύτατα θεολογική γλώσσα του Αββά Ιουστίνου, αφετέρου δε, της φτωχής πνευματικής ζωής και τρόπου έκφρασης του συντάκτη. Ωστόσο, η ίδια αποτολμά, αν και λίγο τραυλίζοντας, να παρουσιάσει τις ακλόνητες αγιοπατερικές στάσεις του Αββά Ιουστίνου, λόγω της μεγάλης αγάπης και σεβασμού του συντάκτη προς αυτόν.
[...]
(από τον πρόλογο του βιβλίου)