Αττική: η μαγική γη, η γεμάτη παραδόσεις, μυστήρια, θρύλους, μύθους, φιλοσοφία, πολέμους θνητών και γιγάντων και φυσικά παράδοξα. Μέσα σε αυτήν τη μαγεία βρίσκεται και ο νεοσυσταθείς, (ίδρυσης κοινότητας 1966) Δήμος Γ. Ν. ο οποίος κατέχει μία μικρή θέση.

Η γεωγραφική του θέση κατέχει την ΒΔ γωνία των Μεσογείων και ορίζεται από την νοητή ευθεία της κορυφογραμμής του Υμηττού και της Λ. Μεσογείων - Μαραθώνας. Είναι γνωστό ότι όπως όλη η Ελλάδα έτσι και τα Μεσόγεια επί 800 χρόνια περίπου ήταν υπό τον ζυγό της Λατινοκρατίας (Φραγκοκρατίας) και της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Ζωή γεμάτη λεηλασίες, καταστροφές, διωγμούς και δυστυχία.

Κατά την Φραγκοκρατία δε γίνεται λόγος για κυριότητα γης στην περιοχή μας λόγω ελλείψεως στοιχείων. Με την επιβολή της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, οι Τούρκοι έπαιρναν από τους Φράγκους τις ευφορότερες και μεγάλες εκτάσεις, και άφηναν για τους Έλληνες δούλους (Ραγιάδες) ένα μικρό και άγονο μέρος, να καλλιεργούν. Όταν αυτό γινόταν γόνιμο και εύφορο, το έπαιρναν από τους ντόπιους δούλους.

Κατά την μακραίωνη υποτέλεια των Λατίνων και των Οθωμανών η περιοχή των Γ.Ν φέρεται ερημωθείσα από κατοίκους. Με τις αρχαιότητες που ανακαλύφθησαν τα τελευταία χρόνια στην περιοχή Φούρεζι, τα εύρηματα και τους δρόμους στα διόδια της περιφερειακής οδού του Υμηττού, στην συμβολή Λαυρίου και Λεονταρίου, οι σποραδικοί αρχαίοι τάφοι στην περιοχή, ο αρχαίος Δήμος "Λευκονόη", το αρχαίο υπόγειο υδραγωγείο με τα Λουτρά, και η Επισκοπή Γ.Ν., αποδεικνύουν την κατοίκηση του τόπου και τον πολιτισμό του.

Μετά την απελευθέρωση και μετά από τόσους αιώνες υποτέλειας, η γη ξαναγυρίζει σιγά-σιγά στους φυσικούς της κατόχους.