"Πάσα Επιστήμη χωριζομένη Αρετής, πανουργία εστί μάλλον και ου σοφία".
Πλάτων

Η παραπάνω ρήση του αρχαίου φιλοσόφου, δεν θα μπορούσε να είναι πιο καίριας σημασίας, τόσο στη διάρκεια δύο ολόκληρων χιλιετιών Ελληνορθόδοξης Ιστορίας και Παράδοσης, όσο και στη σημερινή εποχή, του ιδεολογικού και θρησκευτικού αποπροσανατολισμού, της ισοπέδωσης των παραδόσεων και της παγκοσμιοποίησης. Ήταν λοιπόν επιτακτική η ανάγκη μελέτης και καταγραφής ενός μοναδικού φαινομένου στην Ιστορία της Ορθοδοξίας: της αγαστής σύμπνοιας και συνύπαρξης των ιδανικών της Χριστιανικής Πίστης, με τα ιδανικά της Επιστήμης που ήρθε πιο κοντά στον άνθρωπο όσο καμιά άλλη, της Ιατρικής.
Αυτή η ανάγκη για εξιστόρηση του θαυμαστού συνδυασμού θρησκευτικής ευλάβειας και επιστημονικής αρτιότητας, με μόνο στόχο την βοήθεια στον ασθενή συνάνθρωπο και την αγάπη προς αυτόν, έγινε ακόμη μεγαλύτερη για δύο λόγους:
Η πλειάδα παραδειγμάτων Χριστιανών Μοναχών-Ιερωμένων Ιατρών, αποτελεί υπόδειγμα θεόπνευστου έργου για όλους ανεξαρτήτως τους ασκούντες την Ιατρική Επιστήμη, αλλά και αναγκαία υπενθύμιση ιδανικών που στη σημερινή εποχή έχουν ξεχαστεί και ισοπεδωθεί από τεχνοκρατικές και υλιστικές αντιλήψεις (ας μην ξεχνάμε την ετυμολογία του ονόματος που εδόθη στους Αγίους Ανάργυρους ξακουστούς ιατρούς των χρόνων εκείνων, Αν+άργυρος -αυτός που δεν χρηματίζεται).
Αλλά και ο οποιοσδήποτε πιστός μπορεί να διαπιστώσει με μια απλή ανάγνωση αυτού του συγγράμματος, πως οι Ιερωμένοι-Μοναχοί Ιατροί δεν μετουσιώνουν μόνον την αρτιότητα της εκτέλεσης των επιστημονι-κών-ιατρικών τους καθηκόντων, αλλά είναι ουσιαστικοί και έμπρακτοι εκπρόσωποι των Ιδανικών της Ορθοδοξίας μας, μέσα από την τεράστια κοινωνική τους προσφορά. Είναι ίσως ο σωστότερος χαρακτηρισμός που απεδόθη ως ο "Κάλλιστος συνδυασμός Ελληνορθοδόξου Προσώπου".

Θεωρήσαμε καθήκον μας να διατηρήσουμε το ίδιο ύφος κάθε συγγραφέα, λόγω σεβασμού και εκτίμησης. Η ποικιλομορφία που προκύπτει είναι ενδιαφέρουσα και για τους αναγνώστες.
[...]

(από τον πρόλογο του βιβλίου)