Η Σουλτάνα - Μαρία Βαλαμώτη (PhD, MSc) διδάκτωρ του Πανεπιστημίου του Sheffield (Μ. Βρετανία) είναι Επίκουρη Καθηγήτρια Προϊστορικής Αρχαιολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Η έρευνά της εστιάζεται στη σχέση των προϊστορικών κοινωνιών του Αιγαίου με το φυσικό τους περιβάλλον, στην προϊστορική "κουζίνα", στις μεταβολές της μέσα στο χρόνο και στους παράγοντες που τη διαμορφώνουν. Έχει δημοσιεύσει δύο βιβλία και μία μονογραφία καθώς και άρθρα σε διεθνή περιοδικά.

Ο Γιώργος Βαρουφάκης σπούδασε χημεία στη Φυσικομαθηματική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1965 ολοκλήρωσε τη διδακτορική του διατριβή με θέμα τη μελέτη της διάβρωσης των μπρούντζινων αγαλμάτων του Κούρου και της Άρτεμης που εκτίθενται στο αρχαιολογικό μουσείο του Πειραιά. Το 1979 κατέθεσε διατριβή επί υφηγεσία με τίτλο "Χημική και μεταλλουργική έρευνα γύρω από 19 σιδερένια πόδια τριπόδων της γεωμετρικής εποχής", η οποία τον οδήγησε στην απόκτηση του τίτλου του άμισθου Επίκουρου Καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1996 εξέδωσε το βιβλίο με τίτλο "Αρχαία Ελλάδα και Ποιότητα - Η ιστορία και ο έλεγχος των υλικών που σημάδεψαν τον ελληνικό πολιτισμό" το οποίο από το 1999 κυκλοφόρησε και στην αγγλική γλώσσα. Το 2005 εξέδωσε για το ευρύ κοινό το βιβλίο με τίτλο "Η Ιστορία του σιδήρου από τον Όμηρο στον Ξενοφώντα- Τα σιδερένια ευρήματα και η αρχαία ελληνική γραμματεία με το μάτι ενός μεταλλουργού". Από τα τέλη του 2003 είναι πρόεδρος της "Χαλυβουργική" ΑΕ.

Η Εύη Βαρδαλά-θεοδώρου, Φυσιογνώστρια, διδάκτωρ Ζωολογίας και θαλάσσιας Βιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, είναι υπεύθυνη του Υδροβιολογικού Τμήματος του Μουσείου Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας και των συλλογών του. Ασχολείται με τη μελέτη των αρτίγονων και απολιθωμένων μαλακίων, αλλά και αρχαιολογικών δειγμάτων στα πλαίσια αρχαιομετρικών ερευνών και προγραμμάτων που αφορούν τόσο το σύγχρονο όσο και το αρχαίο- παλαιοπεριβάλλον. Παράλληλα ασχολείται με τα εκπαιδευτικά, ενημερωτικά, ερευνητικά και εκδοτικά προγράμματα του Μουσείου και έχει οργανώσει εκθέσεις και τοπικά μουσεία. Συνσυγγραφέας του Βιβλίου "Κοχύλια από τις Ελληνικές θάλασσες" του Μουσείου Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας (Ελληνικά και Αγγλικά), έχει δημοσιεύσει επιστημονικές μελέτες, εκλαϊκευτικά άρθρα και είναι μέλος σημαντικού αριθμού επιστημονικών εταιρειών.

Η Μυρτώ Γεωργακοπούλου, χημικός/αρχαιομέτρης, διδάκτωρ του Τμήματος Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, κατέχει τη θέση του Archaeological Chemistry Fellow στο Εργαστήριο Fitch της Αγγλικής Αρχαιολογικής Σχολής. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα εστιάζονται στην κατανόηση της τεχνολογίας και οργάνωσης της παραγωγής των μετάλλων στην αρχαιότητα, καθώς και της κατασκευής, χρήσης και διακίνησης των μεταλλικών αντικειμένων. Παράλληλα ασχολείται με την ανάπτυξη πρωτοκόλλων χημικής ανάλυσης ανόργανων αρχαιολογικών υλικών. Σε συνεργασία με τον Γ. Παπαδάτο δίδαξε το μεταπτυχιακό σεμινάριο "Η μεταλλουργία στο Πρώιμο Αιγαίο: αρχαιολογικές και αρχαιομετρικές προσεγγίσεις" στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών το ακαδημαϊκό έτος 2009-2010. Από το 2006 είναι μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Ελληνικής Αρχαιομετρικής Εταιρείας στη θέση του Γραμματέα. Έχει τιμηθεί με υποτροφίες από το Ίδρυμα Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης, το ΙΚΥ, το Arts and Humanities Research Board και το Ινστιτούτο Αρχαιομεταλλουργικών Σπουδών. Έχει δημοσιεύσει 14 άρθρα σε επιστημονικά περιοδικά και βιβλία.

O Michael D. Glascock υποστήριξε τη διδακτορική του διατριβή το 1975 στο Iowa State University. Είναι Καθηγητής -Ερευνητής και Επικεφαλής της Ομάδας του Εργαστηρίου Αρχαιομετρίας του University of Missouri Research Reactor (ΜURR). Έχει περισσότερα από 30 χρόνια εμπειρία στις αναλύσεις με νετρονική ενεργοποίηση (NΑΑ), στη φασματοσκοπία-γάμα και στην εφαρμογή αυτών στην αρχαιολογία, γεωχημεία και στις επιστήμες του περιβάλλοντος. Η πρόσφατη ερευνητική του δραστηριότητα εστιάζεται στη μελέτη των πηγών του οψιανού και των εργαλείων του από όλο τον κόσμο. Η ερευνητική του ομάδα υποστηρίζει ένα ευρύ φάσμα αρχαιολογικής και γεωλογικής έρευνας με χρήση των τεχνικών ΝΑΑ, ΧRF, ΙCP-Μ καθώς και άλλες. Έχει συν-δημοσιεύσει περισσότερα από 300 άρθρα Το 2009 του απενεμήθηκε το Βραβείο Frycell για Διεξαγωγή Διεπιστημονικής Έρευνας από την Society for American Archaeology.

Ο Νίκος Ζαχαριάς έλαβε το διδακτορικό του τίτλο από το Ε.Μ.Π. του οποίου Ιδρύματος τυγχάνει πτυχιούχος (Σχολή Χημικών Μηχανικών). Είναι Επίκουρος Καθηγητής και Διευθυντής του Εργαστηρίου Αρχαιομετρίας του Παν/μίου Πελοποννήσου. Έχει εργασθεί στο Παν/μιο της Βόννης και στο Ε.Κ.Ε.Φ.Ε. Δημόκριτος και έχει λάβει υποτροφίες από το Υπουργείο Ανάπτυξης, το Ι.Κ.Υ. και την Ε.Ε. Ειδικεύεται στις απόλυτες χρονολογήσεις ανόργανων αρχαιολογικών υλικών, στις αναλύσεις και τον χαρακτηρισμό υαλωδών υλικών, στη μικροδοσιμετρία, στις μελέτες ανασύνθεσης του πα-λαιοπερβάλλοντος και στην εφαρμογή της ψηφιακής τεχνολογίας στην αρχαιολογία. Είναι συνσυγγραφέας 115 άρθρων, κεφαλαίων βιβλίων και πρακτικών συνεδρίων και μιας μονογραφίας, κριτής διεθνών περιοδικών και αξιολογητής εθνικών και κοινοτικών ερευνητικών προγραμμάτων. Είναι μέλος του Τ.Ε.Ε., του Πανελληνίου Συλλόγου Χημικών Μηχανικών, της Ελληνικής Αρχαιομετρικής Εταιρείας και πολιτιστικών συλλόγων.

O Julian Henderson είναι Καθηγητής Αρχαιολογικών Επιστημών στο Nottingham University και κατέχει την έδρα του Τμήματος της Αρχαιολογίας. Επίσης είναι Διευθυντής των οικείων υποδομών μικρο-αναλυτικής έρευνας, Διευθυντής του Ιnstitute of Middle Eastern Studies και επισκέπτης Καθηγητής στο Melbourne University. Στο παρελθόν δίδαξε στο University of Sheffield (1991-1995) και πραγματοποίησε μετα-διδακτορική έρευνα στο Smithsonian Institution, (1984-1985) και στο Oxford University (1985-1991). Επίσης είχε εκλεγεί ως υπότροφος του St Cross College, Oxford University (1989-1991) και κατείχε θέσεις επισκέπτη καθηγητή. Έχει δημοσιεύσει 7 βιβλία και περισσότερα από 200 άρθρα. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα εστιάζονται στη σχέση αρχαιολογίας, θετικών επιστημών και αρχαίων υλικών, ειδικά του γυαλιού. Η πιο πρόσφατη ερευνητική του δραστηριότητα επικεντρώνεται στη χρήση πρωτοπόρων τεχνικών, όπως την ΤΙΜS και ΤΟF-SIMS, στην έρευνα του εντοπισμού της πρωτογενούς παραγωγής, προέλευσης και διακίνησης του γυαλιού.

Ο Γεώργιος Θεοδώρου, διδάκτωρ Γεωλογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών είναι Καθηγητής Παλαιοντολογίας -Στρωματογραφίας και Διευθυντής του Μουσείου Παλαιοντολογίας Γεωλογίας του ΕΚΠΑ. Το ερευνητικό έργο του εστιάζεται στην μελέτη των απολιθωμένων Σπονδυλοζώων της Ελλάδας ενώ το εκπαιδευτικό του έργο συνεχίζεται έξω από τις αίθουσες, στο πεδίο όπου έχει οργανώσει πληθώρα πολυετών ανασκαφών με τη συμμετοχή φοιτητών (Τήλο, Πικέρμι, Κερασιά, Κύπρο, Βραώνα κλπ). Διδάσκει: Παλαιοντολογία, Στρωματογραφία, Προσδιορισμό Απολιθωμάτων, Παλαιοντολογία Σπονδυλωτών, Γεωλογικά Μνημεία. Έχει οργανώσει εκθέσεις και Μουσεία (Αχίλλειο, Πόρος, Κερασιά Ευβοίας, Ρέθυμνο, Σπίτι της Κύπρου και Πικέρμι) με σκοπό την ανάδειξη και προστασία της φυσικής μας κληρονομιάς και ιδιαιτέρως των απολιθωμάτων σπονδυλοζώων. Διετέλεσε κατ' επανάληψη μέλος του ΔΣ και Πρόεδρος της ΕΣΕ. Γενικός Γραμματέας της Σπηλαι-ολογικής Ομοσπονδίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (2 φορές) και είναι Τακτικό Μέλος της European Academy of Sciences & Arts, ενώ έχει τιμηθεί πολλές φορές για το έργο του. Έχει, μόνος ή σε συνεργασία, περισσότερες από 130 ανακοινώσεις - δημοσιεύσεις σε 15 χώρες, ένα Γλωσσάριο Γεωλογικών Εννοιών και μια Τρίτομη Παλαιοντολογία.

Η Ιωάννα Κακουλλή, είναι Αναπληρώτρια Καθηγήτρια στο Τμήμα Επιστήμης Υλικών και Μηχανικής του UCLA και στο UCLA/Getty Conservation Program. Διεξάγει διεπιστημονική έρευνα στη θεματική των αρχαιολογικών επιστημών με εστίαση στη μελέτη των πολιτισμικών υλικών, από την μακρό- έως την νανο-κλίμακα, με χρήση μη καταστροφικών τεχνικών και φορητών φασματοσκοπικών διατάξεων. Είναι Διευθύντρια της Ομάδας Αρχαιοϋλικών στο UCLA και συν-διευθύντρια του Tarapaca Valley Archaeological Project στη Βόρεια Χιλή και στο πρόγραμμα ByzanTiuM στην Κύπρο. Η παρούσα ερευνητική της δραστηριότητα αναφέρεται στη μελέτη και τον προσδιορισμό αρχαίων ανθρώπινων καταλοίπων, τις διαπολιτισμικές ανταλλαγές, τη διακίνηση υλικών και μεταφορά τεχνολογίας στα υλικά ζωγραφικής της Ελληνο-Ρωμαϊκής περιόδου. Επίσης στην τεχνολογία των βυζαντινών τοιχογραφιών και έργων τέχνης στην Κύπρο κατά τη διάρκεια της μεταβατικής περιόδου των Κομνηνών και της Λατινοκρατίας. Έχει παρουσιάσει εργασίες της σε πολλές ηπείρους και έχει εκτεταμένα δημοσιεύσει για τα υλικά και την τεχνολογία των αρχαίων μέσων ζωγραφικής. Είναι μέλος πολλών επιστημονικών οργανώσεων και κριτής διεθνών επιστημονικών περιοδικών.

Η Άννα Καραμπατσώλη, είναι διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Paris X - Nanterre (τμήμα Εθνολογίας, Συγκριτικής Κοινωνιολογίας και Προϊστορίας) και υπότροφος του Υπουργείου Ανώτερης Εκπαίδευσης και Έρευνας της Γαλλίας. Εργάστηκε με σύμβαση έρευνας (allocation de recherche) για τέσσερα έτη στην ομάδα UMR 7055 "Προϊστορία και Τεχνολογία" του Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών Γαλλίας (CΝRS). Ως εξωτερική συνεργάτης στη συνέχεια συμμετείχε στην έρευνα της ομάδας πάνω σε θέματα όπως, η Προϊστορία της Μεσογείου, Εθνοαρχαιολογία, Πειραματική Αρχαιολογία, Μεθοδολογία έρευνας, Τεχνίτες και τεχνογνωσία κεραμικής και λιθοτεχνίας κ.ά. Συμμετείχε ως βασικός συνεργάτης στο αρχαιομετρικό πρόγραμμα OBSIANUS. Έχει πάρει μέρος σε προϊστορικές ανασκαφές στην Ελλάδα και το εξωτερικό, ενώ ως υπεύθυνη μελέτης και δημοσίευσης αρχαιολογικών συνόλων οψιανού και πυριτόλιθου έχει συνεργαστεί με ξένες αρχαιολογικές σχολές και την αρχαιολογική υπηρεσία. Εργάζεται ενεργά στη Μέση Εκπαίδευση ως υπεύθυνη Βιβλιοθήκης (έργο ΙΑΛΥΣΟΣ), ενώ παράλληλα συνεχίζει το επιστημονικό της έργο συμμετέχοντας σε δημοσιεύσεις αρχαιολογικών θέσεων και γράφοντας άρθρα πάνω στην παραγωγή και την τεχνική εξειδίκευση της λαξεμένης λιθοτεχνίας της Εποχής του Χαλκού.

Η Λία Καρίμαλη, είναι διδάκτωρ της προϊστορικής Αρχαιολογίας του Παν/μιου της Βοστώνης (1994). Από το 1996 εργάζεται ως εξωτερική συνεργάτης στο Εργαστήριο Γεωφυσικής - Δορυφορικής Τηλεπισκόπησης & Αρχαιοπεριβάλλοντος του Ινστιτούτου Μεσογειακών Σπουδών (Ι.Τ.Ε. - FΟRΤΗ) που εδράζει στο Ρέθυμνο. Ειδικεύεται στη μελέτη των αρχαίων λιθοτεχνιών από οψιανό και πυριτόλιθο της νεολιθικής εποχής. Έχει αναλάβει τη μελέτη και δημοσίευση λιθοτεχνιών από οικισμούς του νεολιθικού ελλαδικού χώρου και έχει συμμετάσχει σε πολλά επιστημονικά προγράμματα αρχαιολογικής έρευνας και τεκμηρίωσης του Ινστιτούτου Μεσογειακών Σπουδών (διακρατικά, περιφέρειας, ΠΕΝΕΔ, ΕΠΕΑΕΚ, Κοινωνία της Πληροφορίας, ΙΝ5ΤΑΡ). Έχει δημοσιεύσει πλήθος άρθρων σε επιστημονικά περιοδικά και βιβλία σε σχέση με την παραγωγή και την ανταλλαγή των λίθινων εργαλείων, την αντικατάσταση του λίθου από μέταλλο καθώς και την επισκόπηση των λιθοτεχνιών της Ανατολικής Μεσογείου. Έχει διδάξει προπτυχιακά και μεταπτυχιακά σεμινάρια στο Τμήμα Ιστορίας & Αρχαιολογίας του Παν/μίου Κρήτης (Π.Δ.407/80). Υπήρξε επιστημονικός σύμβουλος και επιμελήτρια εκθέσεων στο Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού, καθώς και διδάσκουσα στο τμήμα Φιλοσοφικών και Κοινωνικών Σπουδών του Παν/μίου Κρήτης.

Ο Παναγιώτης Καρκάνας, είναι απόφοιτος του Τμήματος Γεωλογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών όπου και έλαβε διδακτορικό τίτλο το 1994. Έκτοτε εργάζεται στην Εφορεία Παλαιοανθρωπολογίας-Σπηλαιολογίας του Υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού και από το 2004 διδάσκει το μάθημα της γεωαρχαιολογίας στο Τμήμα Γεωγραφίας του Χαροκόπειου Πανεπιστημίου. Οι ερευνητικές του δραστηριότητες εστιάζονται σε θέματα γεωαρχαιολογίας με έμφαση στη μικρομορφολογία αρχαιολογικών ιζημάτων και εδαφών, στις συνθήκες σχηματισμού αρχαιολογικών αποθέσεων, στις χημικές μετα-αποθετικές διαδικασίες, στην αποκατάσταση παλαιοπεριβαλλόντων του Τεταρτογενούς και στην προέλευση αρχαιολογικών πρώτων υλών. Έχει εκπονήσει γεωαρχαιολογικές μελέτες σε πλήθος ανασκαφών όλων των πολιτισμικών περιόδων τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό (Κίνα, Ν. Αφρική, Γαλλία, Ισραήλ, Ισπανία, Κύπρο). Είναι στη συντακτική επιτροπή του διεθνούς περιοδικού "Geoarchaeology" (εκδ. οίκος Wiley-Blackwell) και έχει δημοσιεύσει ένα βιβλίο και πάνω από 70 εργασίες σε βιβλία, πρακτικά συνεδρίων και στα πιο σημαντικά διεθνή επιστημονικά περιοδικά σχετικά με το ερευνητικό του πεδίο.

Ο Βασίλειος Κυλίκογλου είναι χημικός, Διευθυντής Ερευνών στο Ινστιτούτο Επιστήμης Υλικών του ΕΚΕΦΕ Δημόκριτος. Η ερευνητική του δραστηριότητα εστιάζεται στη μελέτη και χαρακτηρισμό της δομής αρχαιολογικών υλικών με στόχο τη διερεύνηση της τεχνολογίας κατασκευής τους, των μηχανισμών φθοράς τους και την ανασύσταση των δικτύων διακίνησης τους κατά την αρχαιότητα. Ταυτόχρονα εργάζεται στην ανάπτυξη υλικών συντήρησης και αποκατάστασης δομικών κατασκευών και μνημείων. Έχει δημοσιεύσει 125 εργασίες και κεφάλαια, η πλειονότητα εκ των οποίων σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά με κριτές, καθώς και 2 βιβλία. Στα πλαίσια της εκπαιδευτικής του δραστηριότητας έχει διδάξει επί σειρά ετών σε προπτυχιακά και μεταπτυχιακά μαθήματα σε πολλά ΤΕΙ και ΑΕΙ και έχει καθοδηγήσει 9 διδακτορικές διατριβές.

Ο Κυριάκος Λαμπρόπουλος, διπλωματούχος Χημικός Μηχανικός Ε.Μ.Π. και διδάκτωρ τεχνικής των κεραμικών και των υλικών του Παν/μιου Rutgers, Η.Π.Α., εργάζεται στην Σχολή Χημικών Μηχανικών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου. Η ερευνητική του δραστηριότητα εστιάζεται στο διεπιστημονικό πεδίο της προστασίας της Πολιτιστικής Κληρονομιάς με έμφαση στις μη-καταστρεπτικές τεχνικές χαρακτηρισμού και αποτίμησης της φθοράς και των ιδιοτήτων των υλικών. Συμμετέχει στην εκπαιδευτική διαδικασία στο Δ.Π.Μ.Σ. Ε. Μ. Π. "Προστασία Μνημείων - Β΄ Κατεύθυνση: Υλικά & Επεμβάσεις Συντήρησης". Είναι μέλος του ελληνικού τμήματος ΙCOMOS, της American Ceramic Society, της Ελληνικής Εταιρείας Μη Καταστροφικών Ελέγχων, και της Μόνιμης Επιτροπής Θεμάτων Πολιτισμού και Πολιτιστικής Κληρονομιάς του Τ.Ε.Ε.. Έχει δημοσιεύσει: 1 κεφάλαιο σε βιβλίο, 13 άρθρα σε διεθνή περιοδικά και διεθνείς περιοδικές εκδόσεις και 2 άρθρα σε ελληνικές περιοδικές εκδόσεις, ενώ έχει συμμετάσχει σε πλήθος σχετικών συνεδρίων και ημερίδων.

Ο Ιωάννης Λυριτζής είναι Καθηγητής Αρχαιομετρίας στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου και Πρόεδρος στο Τμήμα Μεσογειακών Σπουδών, ιδρυτής και διευθυντής της Εργαστηρίου Αρχαιομετρίας στη Ρόδο και αντεπιστέλλον μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας Επιστημών, Γραμμάτων και Τεχνών στη Ντιζόν. Έχει συγγράψει επτά βιβλία, πληθώρα άρθρων σε διεθνή και ελληνικά επιστημονικά περιοδικά και είναι ιδρυτής και διευθυντής έκδοσης του διεθνούς περιοδικού Mediterranean Archaeology and Archaeometry. Έχει εργαστεί στο Υπουργείο Πολιτισμού και στη Ακαδημίας Αθηνών και ως επισκέπτης καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Bordeaux III. Μεταδιδακτορική έρευνα περάτωσε στα Πανεπιστήμια Εδιμβούργου, ΜακΜάστερ Καναδά και Οξφόρδης. Στις πρωτότυπες ερευνητικές του δραστηριότητες περιλαμβάνεται η ανάπτυξη δύο μεθόδων χρονολόγησης αρχαιολογικών υλικών, με φωταύγεια σε μεγαλιθικά κτίρια και με πυρηνική ανάλυση στην ενυδάτωση οψιανών εργαλείων. Το έργο του αναφέρεται στα διεθνή citation indices και τα τωρινά του ερευνητικά ενδιαφέροντα εστιάζουν στην πυρηνική χρονολόγηση διαφόρων αρχαιολογικών υλικών, την αρχαιοαστρονομία, τη γεωφυσική και στις φυσικές μεθόδους ανάλυσης αρχαιολογικών υλικών.

Η Τόνια Μοροπούλου γεννήθηκε στο Ρόδο το 1952. είναι διπλωματούχος Χημικός Μηχανικός και διδάκτορας του Ε.Μ.Π., το οποίο υπηρετεί στη βαθμίδα του Καθηγητή. Από το 1998 έως σήμερα ενεργεί στο πλαίσιο της Ειδικής Διατμηματικής Επιτροπής του Διατμηματικού Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών του Ε. Μ. Π. "Προστασία Μνημείων", ως Διευθύντρια Σπουδών της Β΄ Κατεύθυνσης Υλικά και Επεμβάσεις Συντήρησης". Έχει προσκληθεί μετά από κρίση και εκλογή ως Επισκέπτρια Καθηγήτρια στα Πανεπιστήμια του Princeton και της Βενετίας και ως ομιλήτρια σε πολλά Πανεπιστήμια και διεθνή Fora. Το έργο της περιλαμβάνει περισσότερες από 200 πρωτότυπες εργασίες και εκδόσεις, με περισσότερες από 1000 αναφορές. Έχει εκπονήσει περισσότερες από 150 έρευνες υλικών και επεμβάσεων συντήρησης σε σημαντικά μνημεία της Ελληνικής και της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς (Αγια Σοφιά, Μεγάλη Ελλάδα, Βυζαντινά Μοναστήρια της Σερβίας, Λούξορ, Μεσαιωνική Πόλη της Ρόδου κ.ά.). Η δραστηριότητα της ως Επιστημονικού Συμβούλου και Εμπειρογνώμονα Επιτροπών Διεθνών Οργανισμών, όπως της Ε.Ε., ΟΟΣΑ, ΟΗΕ-UNEP, UNESCO-INSULA, UNESCO-ICOMOS, Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο Τεχνολογίας, Επιστημονική Επιτροπή ΡΑCΤ του Συμβουλίου της Ευρώπης κ.ά. αναφέρεται σε διεθνείς πρωτοβουλίες για την καθιέρωση της στρατηγικής της Αειφόρου Ανάπτυξης. Είναι εκλεγμένο μέλος της Διοικούσας Επιτροπής και της Αντιπροσωπίας του Τ.Ε.Ε., συμμετέχει στο Συμβούλιο Ανώτατης Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης και εκλεγμένη Αντιπρύτανης του Ε.Μ.Π.

Ο Ιωάννης Μπασιάκος, διδάκτωρ Γεωλογίας, είναι Διευθυντής Ερευνών, επικεφαλής της Ομάδας Μελέτης Αρχαίων Μετάλλων και Παλαιοπεριβάλλοντος στο Πρόγραμμα "Αρχαιομετρία" του Ινστιτούτου Επιστήμης Υλικών, Ε.Κ.Ε.Φ.Ε. "Δημόκριτος". Έχει κάνει σπουδές Γεωλογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και μεταπτυχιακή εξειδίκευση 1) σε θέματα αρχαιομεταλλουργίας στο Πανεπιστήμιο Χαϊδελβέργης και στο Ινστιτούτο Max-Planck Πυρηνικής Φυσικής και 2) σε ζητήματα χρονολόγησης σπηλαιοα-ποθεμάτων και απολιθωμάτων, με ΕSR, και ανασύνθεσης ανωτεταρτογενούς παλαιοπεριβάλλοντος. Κύρια πεδία δραστηριοτήτων: α) μελέτες αρχαίων μεταλλείων, μεταλλουργικών καταλοίπων, προέλευσης και πειραματικές προσομοιώσεις παραγωγής Αιγαιακού προϊστορικού χαλκού, β) φασματοσκοπία ΕSR/ΕΡR και μικροδοσιμετρία για χρονολογήσεις με τις τεχνικές παραμαγνητισμού και φωταύγειας, γ) γεωαρχαιολογικές έρευνες σε σπήλαια και παράκτιες περιοχές (χαρτογραφήσεις, νεοτεκτονική, διακυμάνσεις θαλάσσιας στάθμης) για την ανασύνθεση αρχαίων τοπίων, και δ) χαρακτηρισμοί αρχαιοϋλικών με εργαστηριακές τεχνικές. Είναι Επιμελητής Έκδοσης στο αρχαιομετρικό περιοδικό "Archaeological and Arthropological Sciences" του Εκδοτικού Οίκου Springer-Verlag. Έχει διατελέσει υπεύθυνος ή συμμέτοχος μεγάλου αριθμού ερευνητικών έργων, χρηματοδοτημένων από Εθνικούς πόρους, την Ε.Ε. ή τρίτες χώρες.

Η Ελένη Νοδάρου είναι πτυχιούχος Αρχαιολογίας του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έλαβε μεταπτυχιακό δίπλωμα ειδίκευσης (ΜSc) στην Περιβαλλοντική Αρχαιολογία και Παλαιοοικονομία και διδακτορικό (ΡhD) από το Πανεπιστήμιο του Sheffield (Μ. Βρετανία) με ειδίκευση στην ανάλυση κεραμικής. Από το 2003 διευθύνει το εργαστήριο πετρογραφίας W. A. McDonald στο Ινστιτούτο Μελέτης Προϊστορικού Αιγαίου Ανατολικής Κρήτης. Έχει διδάξει ως συνεργαζόμενο εκπαιδευτικό προσωπικό στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο. Στα ερευνητικά της ενδιαφέροντα περιλαμβάνονται η μελέτη και ανάλυση της αρχαίας κεραμικής με έμφαση σε θέματα παραγωγής, διακίνησης και τεχνολογίας. Συμμετέχει σε ερευνητικά προγράμματα στο πλαίσιο των οποίων διεξάγει αναλύσεις κεραμικής που προέρχεται από ανασκαφές στην Κρήτη και χρονολογείται από τη Νεολιθική ως τη Βυζαντινή περίοδο.

Ο Αρτέμιος Οικονόμου κατέχει μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών του Διατμηματικού Μεταπτυχιακού Προγράμματος "Χημεία και Τεχνολογία Υλικών" του Τμήματος Μηχανικών Επιστήμης των Υλικών, του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και είναι πτυχιούχος φυσικής του ίδιου πανεπιστημίου. Τα τελευταία χρόνια είναι υποψήφιος διδάκτορας του Τμήματος Μηχανικών Επιστήμης των Υλικών και βασικό του γνωστικό αντικείμενο είναι η χρήση αναλυτικών τεχνικών για την ανάλυση αρχαίων αντικειμένων και ιδιαίτερα αρχαίων ύαλων. Επίσης από το 2006 είναι εξωτερικός συνεργάτης του Εργαστηρίου Αρχαιομετρίας του ΕΚΕΦΕ Δημόκριτος και έχει συμμετάσχει σε διάφορα ερευνητικά προγράμματα που αφορούν μελέτη και διατήρηση αντικειμένων πολιτιστικής κληρονομιάς. Το ακαδημαϊκό έτος 2007-2008 ήταν υπότροφος του εργαστηρίου Wiener της Αμερικάνικης Σχολής Κλασικών Σπουδών Αθηνών. Έχει συμμετάσχει στη συγγραφή 10 άρθρων σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά με κρίση και έχει παρουσιάσει 15 εργασίες σε Διεθνή Επιστημονικά Συνέδρια. Είναι μέλος διεθνών επιστημονικών οργανώσεων όπως η Ελληνική Αρχαιομετρική Εταιρεία, η Association International pour l' Histoire du Verre (AIHV) και το ICOMOS.

Η Μαρίνα Παναγιωτάκη διδάκτωρ Προϊστορικής Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου του Λονδίνου (UCL) στο οποίο διετέλεσε και επιστημονικός συνεργάτης, διδάσκει Προϊστορική Αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου. Το επιστημονικό της έργο επικεντρώνεται σε τρεις τομείς: τον ανακτορικό χώρο της μινωικής Κνωσού, την Επαρχία Πεδιάδος που είναι η ενδοχώρα της Κνωσού, και τις σχέσεις Αιγαίου, Αιγύπτου και Εγγύς Ανατολής κατά την Εποχή του Χαλκού, όπως διαφαίνονται μέσα από την ανταλλαγή πρώτων υλών, τεχνών και τεχνικών. Διευθύνει δύο επιστημονικά προγράμματα και συμμετέχει σε άλλα πέντε στο Αιγαίο, την Αίγυπτο και το Ισραήλ. Τα προγράμματα αυτά ασχολούνται με τις σχέσεις των λαών που ανάπτύχθηκαν γύρω από την Μεσόγειο την Εποχή του Χαλκού, και με την πολιτισμική ενότητα της Πεδιάδος στην Κρήτη (από την 6η χιλιετία μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα). Έχει δημοσιεύσει περισσότερα από 40 άρθρα σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά και δύο βιβλία.

Η Αναστασία Παπαθανασίου πήρε πτυχίο στην Αρχαιολογία από το Πανεπιστήμιο Αθηνών, και ειδικεύτηκε στη βιο-αρχαιολογία στις Η.Π.Α. με Master of Science από το Purdue University και Διδακτορικό Δίπλωμα από το University of Iowa. Είναι αρχαιολόγος της Εφορείας Παλαιοανθρωπολογίας και Σπηλαιολογίας Ν. Ελλάδος του Υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού. Τα ερευνητικά ενδιαφέροντα της περιλαμβάνουν τους τομείς της ταφικής αρχαιολογίας, της παλαιοδημογραφίας και της παλαιοπαθολογίας, προϊστορικών κυρίως πληθυσμών, καθώς και την ανασύσταση της διατροφής, χρησιμοποιώντας τεχνικές σταθερών ισοτόπων άνθρακα και αζώτου. Οι κυριότερες θέσεις που έχει μελετήσει περιλαμβάνουν, από τη Νεολιθική Εποχή τις Αλεπότρυπα, Φράγχθι, θεόπετρα, Κεφάλα, Μαυροπηγή, Ξηρολίμνη, και από την Εποχή του Χαλκού τις Συκιά, Σπαλιαρέικα, Καλαμάκι, Βελεστίνο και Πύλο. Είναι μέλος των American Association of Physical Anthropololgy και Paleopathology. Έχει δημοσιεύσει δύο βιβλία και πάνω από 50 άρθρα σε διεθνή περιοδικά και συνέδρια, κυρίως κατόπιν κρίσης.

Η Βασιλική Πέννα, διδάκτωρ Μεσαιωνικής Ιστορίας του Πανεπιστημίου Οξφόρδης, είναι Επίκουρος Καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου. Έχει εργασθεί επί 23 έτη στο Υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού ως επιμελήτρια αρχαιοτήτων. Η ερευνητική και εκπαιδευτική της δραστηριότητα εστιάζεται στην οικονομική και νομισματική ιστορία του Βυζαντίου, στην ιστορική γεωγραφία και τοπική ιστορία βάσει κατεξοχήν της νομισματικής μαρτυρίας και της σιγιλλογραφίας, με παράλληλη ερευνητική δραστηριότητα στη βυζαντινή προσωπογραφία και στην ιστορία του χρήματος διαχρονικά. Έχει διοργανώσει εκθέσεις στην Ελλάδα (Μουσείο Μπενάκη, Τελλόγλειο) και στο εξωτερικό (Smithsonian Institution - Ουάσιγκτον, Kunsthistorisches Museum - Βιέννη), με σκοπό την προβολή της νομισματικής και εν γένει της ιστορίας του χρήματος ως προϊόντος της πολιτιστικής κληρονομιάς. Είναι Visiting Senior Research Fellow στο Τμήμα Βυζαντινών και Νεοελληνικών Σπουδών του Κing's College του Λονδίνου για τρία χρόνια (2009 κ.ε.). Έχει δημοσιεύσει δύο μονογραφίες και περισσότερα από πενήντα άρθρα σε εγχώρια και διεθνή επιστημονικά περιοδικά.

Η Ελίζα Πολυχρονιάδου μετά τις σπουδές της στη Συντήρηση Έργων Τέχνης, Μνημείων και Ιστορίας της Τέχνης στην Ελλάδα, Γαλλία και Ιταλία υπηρετεί στο ΥΠ.ΠΟ.Τ. Από το 1992 δραστηριοποιείται ως ελεύθερος επαγγελματίας και συνεχίζει μεταπτυχιακές σπουδές στη Μουσειολογία, Πανεπιστήμιο του Leicester και τη Προληπτική Συντήρηση, Πανεπιστήμιο Northumbria. Υλοποιεί προγράμματα συντήρησης και αποκατάστασης τέμπλων και γραπτού διακόσμου εκκλησιών και ιδιωτικών οικιών, μεταξύ αυτών, τη μελέτη συντήρησης και αποκατάστασης του γραπτού διακόσμου στην Ι. Μητρόπολη Άμφισσας, έργο του ζωγράφου Σπύρου Παπαλουκά. Το Νοέμβριο του 2002 ιδρύει με την Ίριδα Τζαχίλη, αρχαιολόγο, Καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Κρήτης και τη Γιούλη Σπαντιδάκη βιοχημικό/ ερευνήτρια παλαιών υφασμάτων το Κέντρο Έρευνας και Συντήρησης Αρχαιολογικών Υφασμάτων συμβάλλοντας στη μελέτη αρχαιολογικών υφασμάτων που βρέθηκαν σε ανασκαφές στην Ελλάδα. Έχει οργανώσει και συντονίσει εκπαιδευτικά σεμινάρια, προγράμματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και δημοσιεύσει άρθρα σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά και πρακτικά συνεδρίων.

Η Μαρία Ρούμπου, διδάκτωρ εφαρμογής θετικών επιστημών στην αρχαιολογία του Παν/μίου του Bradford, είναι Honorary Research Fellow στο Παν/μιο του Bradford και επιστημονικός συνεργάτης στο Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο (Τμήμα Επιστήμης Διαιτολογίας - Διατροφής). Μετά την ολοκλήρωση σπουδών στην Αρχαιολογία στο Τμήμα Ιστορίας & Αρχαιολογίας του Α.Π.Θ., ειδικεύτηκε στην ανάλυση οργανικών καταλοίπων σε αρχαιολογικό υλικό και έχει μελετήσει προϊστορική κεραμική για οργανικά υπολείμματα από την Τούμπα θεσσαλονίκης, τη Θήβα, το Ακρωτήρι κ.α. Έχει συμμετάσχει σε διεθνή επιστημονικά συνέδρια και έχει συνεισφέρει με άρθρα σε διεθνή συγγράμματα.

Η Ελίζαμπεθ Σταθοπούλου, είναι πτυχιούχος Γεωλόγος με Μεταπτυχιακό Δίπλωμα (Μaster of Science) στην Παλαιοντολογία-Στρωματογραφία και Διδακτορικό Δίπλωμα από το Τμήμα Γεωλογίας & Γεωπεριβάλλοντος. Έχει εξειδικευτεί στη μελέτη της απολίθωσης σκελετικών στοιχείων καινοζωϊκών θηλαστικών, συνεργαζόμενη με επιστημονικούς χώρους όπως το Ε.Κ.Ε.Φ.Ε. "Δημόκριτος" και το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών. Τα επιστημονικά πεδία ενδιαφέροντος της περιλαμβάνουν επίσης την Παλαιοντολογία Σπονδυλωτών, την Ταφονομία, την Αρχαιομετρία και την εφαρμογή σύγχρονων αναλυτικών τεχνικών και μεθόδων σε παλαιοντολογικά και γεωλογικά δείγματα. Έχει παρουσιάσει τη δουλειά της σε πληθώρα ελληνικών και διεθνών συνεδρίων, είτε γεωλογικών είτε αρχαιομετρικών. Έχει δημοσιεύσει σε ελληνικά και διεθνή επιστημονικά περιοδικά αλλά και σε πρακτικά συνεδρίων. Εργάζεται στο Τμήμα Γεωλογίας & Γεωπεριβάλλοντος του Πανεπιστημίου Αθηνών, ως Τεχνολόγος Εργαστηρίου.

O Γιώργος Φακορέλλης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1960. Είναι χημικός με μεταπτυχιακές σπουδές αρχαιομετρίας και μουσειογραφίας στο Παν/μιο Bordeux III και διδάκτωρ φυσικής του Παν/μίου Πατρών, είναι Επίκουρος Καθηγητής στις Χημικές Αναλύσεις και Χρονολογήσεις Ανασκαφικού Υλικού στο Τμήμα Συντήρησης Αρχαιοτήτων και Έργων Τέχνης του ΤΕΙ Αθήνας. Έχει εργασθεί ως συνεργαζόμενος ερευνητής στο εργαστήριο Αρχαιομετρίας του ΕΚΕΦΕ "Δημόκριτος" και ως διδάσκων (Π.Δ.407/80) στα Παν/μια Θεσσαλίας και Κρήτης. Η ερευνητική και εκπαιδευτική του δραστηριότητα εστιάζεται στη χρονολόγηση και ανάλυση αρχαιολογικών ευρημάτων με φυσικοχημικές μεθόδους και στις μελέτες για την ανασύσταση του παλαιοπεριβάλλοντος. Είναι μέλος του ΔΣ της Ελληνικής Αρχαιομετρικής Εταιρείας από το 1989 όπου και υπήρξε πρόεδρος της για 7 χρόνια (1999-2006). Έχει δημοσιεύσει πάνω από 40 άρθρα σε Διεθνή Περιοδικά κυρίως και κεφάλαια συλλογικών τόμων. Το δημοσιευμένο έργο του αναφέρεται στο Διεθνή Δείκτη Αναφορών (ΙCΙ).

Ο Ευστάθιος Χιώτης, σπούδασε Μηχανικός Μεταλλείων-Μεταλλουργός στο Ε.Μ.Π. (1961-1966). Υπηρέτησε στο Ινστιτούτο Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών και τη Δημόσια Επιχείρηση Πετρελαίων, επί μακρόν σε διευθυντικές θέσεις. Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Imperial College στην έρευνα ορυκτών πόρων (1974-5) και στην μηχανική πετρελαίων (1975-1976). Εκπόνησε διδακτορική διατριβή στο Ε.Μ.Π. (1990) με θέμα τη "θερμομηχανική συμπεριφορά της λιθοσφαίρας στο Αιγαίο". Έχει δημοσιεύσει περί τις σαράντα εργασίες, πολλές από τις οποίες σε αντικείμενα αρχαιομετρίας και ιδιαίτερα σε θέματα αρχαίων λατομείων και υδραγωγείων.

Η Λαμπρινή Χιώτη είναι αρχαιολόγος του Πανεπιστημίου Αθηνών (2004), με μεταπτυχιακές σπουδές στην "Προστασία Μνημείων: Συντήρηση και Αποκατάσταση Ιστορικών Κτιρίων και Συνόλων" στη Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Ε.Μ.Π (2005-2007). Έχει εργαστεί στο Υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού για την ανάδειξη του αρχαιολογικού χώρου Ι. Μ. Δαφνίου και για την αξιολόγηση προτάσεων αναστήλωσης.

Ο Ιωάννης Λυριτζής είναι Καθηγητής Αρχαιομετρίας στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου και Πρόεδρος στο Τμήμα Μεσογειακών Σπουδών, ιδρυτής και διευθυντής της Εργαστηρίου Αρχαιομετρίας στη Ρόδο και αντεπιστέλλον μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας Επιστημών, Γραμμάτων και Τεχνών στη Ντιζόν. Έχει συγγράψει επτά βιβλία, πληθώρα άρθρων σε διεθνή και ελληνικά επιστημονικά περιοδικά και είναι ιδρυτής και διευθυντής έκδοσης του διεθνούς περιοδικού Mediterranean Archaeology and Archaeometry. Έχει εργαστεί στο Υπουργείο Πολιτισμού και στη Ακαδημίας Αθηνών και ως επισκέπτης καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Bordeaux III. Μεταδιδακτορική έρευνα περάτωσε στα Πανεπιστήμια Εδιμβούργου, ΜακΜάστερ Καναδά και Οξφόρδης. Στις πρωτότυπες ερευνητικές του δραστηριότητες περιλαμβάνεται η ανάπτυξη δύο μεθόδων χρονολόγησης αρχαιολογικών υλικών, με φωταύγεια σε μεγαλιθικά κτίρια και με πυρηνική ανάλυση στην ενυδάτωση οψιανών εργαλείων. Το έργο του αναφέρεται στα διεθνή citation indices και τα τωρινά του ερευνητικά ενδιαφέροντα εστιάζουν στην πυρηνική χρονολόγηση διαφόρων αρχαιολογικών υλικών, την αρχαιοαστρονομία, τη γεωφυσική και στις φυσικές μεθόδους ανάλυσης αρχαιολογικών υλικών.

Ο Νίκος Ζαχαριάς έλαβε το διδακτορικό του τίτλο από το Ε.Μ.Π. του οποίου Ιδρύματος τυγχάνει πτυχιούχος (Σχολή Χημικών Μηχανικών). Είναι Επίκουρος Καθηγητής και Διευθυντής του Εργαστηρίου Αρχαιομετρίας του Παν/μίου Πελοποννήσου. Έχει εργασθεί στο Παν/μιο της Βόννης και στο Ε.Κ.Ε.Φ.Ε. Δημόκριτος και έχει λάβει υποτροφίες από το Υπουργείο Ανάπτυξης, το Ι.Κ.Υ. και την Ε.Ε. Ειδικεύεται στις απόλυτες χρονολογήσεις ανόργανων αρχαιολογικών υλικών, στις αναλύσεις και τον χαρακτηρισμό υαλωδών υλικών, στη μικροδοσιμετρία, στις μελέτες ανασύνθεσης του πα-λαιοπερβάλλοντος και στην εφαρμογή της ψηφιακής τεχνολογίας στην αρχαιολογία. Είναι συνσυγγραφέας 115 άρθρων, κεφαλαίων βιβλίων και πρακτικών συνεδρίων και μιας μονογραφίας, κριτής διεθνών περιοδικών και αξιολογητής εθνικών και κοινοτικών ερευνητικών προγραμμάτων. Είναι μέλος του Τ.Ε.Ε., του Πανελληνίου Συλλόγου Χημικών Μηχανικών, της Ελληνικής Αρχαιομετρικής Εταιρείας και πολιτιστικών συλλόγων.