"Όσοι δεν εξελίσονται, είναι καταδικασμένοι να εκλείψουν"
Κάρολος Δαρβίνος

Η αποκαλούμενη Επανάσταση στις Στρατιωτικές Υποθέσεις ταυτίζεται συνήθως μόνο με τη χρήση περισσότερων και πιο εξελιγμένων οπλικών συστημάτων, ενώ οι γνώσεις και οι ικανότητες των στελεχών, η εσωτερική δομή και οργάνωση του στρατιωτικού οργανισμού καθώς και το πολιτικοκοινωνικό περιβάλλον θεωρούνται δεδομένα και τείνουν να αγνοούνται.
Οι αλλαγές στον τρόπο διεξαγωγής του πολέμου και η αυξανόμενη χρήση της πληροφορικής στη σχεδίαση, προπαρασκευή και διεξαγωγή του, οι σύγχρονες απειλές, οι νέες προκλήσεις, ο ρόλος των ΜΜΕ, η αποθεσμοποίηση και διεθνοποίηση των ΕΔ είναι ορισμένοι παράγοντες που επηρεάζουν το απαιτούμενο γνωστικό υπόβαθρο των στελεχών. Συνεπώς, η πρόκληση που διαμορφώνεται για τους αξιωματικούς είναι το πώς να αναβαθμίζουν τη μόρφωση τους και να αναπτύσσονται διανοητικά ώστε να μπορούν να συμβαδίζουν με τις αλλαγές στο περιβάλλον. Μόνο έτσι θα μπορούν να αφομοιώνουν τη ραγδαία εξελισσόμενη τεχνολογία και να προετοιμάζουν τον στρατιωτικό οργανισμό ώστε ο τελευταίος να εξοικειώνεται έγκαιρα και αποδοτικά με τις πιο πρόσφατες εξελίξεις και να
βελτιώνει διαρκώς τις δυνατότητές του προκειμένου να ολοκληρώνει σύνθετες και ανόμοιες αποστολές.
Οι αξιωματικοί του μέλλοντος οφείλουν να ανταποκρίνονται ταυτόχρονα σε τρεις διαφορετικούς ρόλους, του ηγέτη-μαχητή, του επιστήμονα και του διπλωμάτη. Αυτό απαιτεί σημαντικές αλλαγές στον τρόπο που εκπαιδεύονται, δραστηριοποιούνται και προάγονται τα σημερινά στελέχη των
ελληνικών ενόπλων δυνάμεων.
Ο Άνχης Παπανικολάου ασχολείται ακριβώς με αυτό το ζήτημα, δηλαδή με τις αλλαγές στον τρόπο παραγωγής τω αξιωματικών, ώστε αυτοί να είναι ικανοί να συμβαδίζουν με την τεχνολογική και κοινωνική αλλαγή σε όλη τη σταδιοδρομία τους.
Η ιδιαίτερη τεχνοκρατική οπτική του συγγραφέα και η πίστη του στο κοινό επιστημονικό υπόβαθρο, την εξειδίκευση και τη διαρκή επιμόρφωση των στελεχών των ενόπλων δυνάμεων, αποτελούν στοιχεία που διαφοροποιούν το παρόν βιβλίο από άλλες συγγραφικές προσπάθειες.
Ο συγγραφέας προσεγγίζει με επιστημονική μεθοδολογία τις απαιτούμενες αλλαγές μέσα από την εξέταση του περιβάλλοντος των ενόπλων δυνάμεων, την ιστορία και την πρακτική που ακολουθείται σε άλλες χώρες. Στο τέλος προτείνει ορισμένες αλλαγές οι οποίες εάν γίνουν κατανοητές
και υλοποιηθούν σωστά, θα επιτρέψουν στις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις να συμβαδίζουν με τους συμμάχους και να προηγούνται των αντιπάλων τους.