Ο Ζωρζ Μπατάιγ (Γαλλία, 1897-1962) γεννήθηκε στο Billom το 1897. Ο πατέρας του ήταν τυφλός. Μετά από μια νεανική έντονη μυστικιστική διάθεση, ασχολήθηκε με τον Νίτσε, την ψυχανάλυση, τη φιλοσοφία, τη θρησκεία, τη θεολογία, την ανθρωπολογία και συναναστράφηκε τους υπερρεαλιστές χωρίς ποτέ να προσχωρήσει καθαρά στις γραμμές τους. Παρακολούθησε τα μαθήματα του Alexandre Kojeve για τον Hegel, ο οποίος μαζί με τον Νίτσε και τον μαρκήσιο ντε Σάντ θα γίνει ένας από τους άξονες αναφοράς της σκέψης του. Το 1924 διορίζεται στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας. Το 1928 δημοσίευσε με ψευδώνυμο την "Ιστορία του ματιού" (Άγρα, 1980). Ασχολήθηκε συστηματικά με την έκδοση ή τη συμμετοχή σε διάφορα περιοδικά: "Documents" (1929-30), "Critique Sociale" (1933), "Minotaure" (1932-33) και κυρίως με το "Acephale", που ίδρυσε με τον ζωγράφο Andre Masson (1936). Το 1935, την περίοδο του Λαϊκού Μετώπου, ιδρύει την πολιτική ομάδα "Αντεπίθεση" ("Contre Attaque") με τους Andre Breton (προσωρινή συμφιλίωση), Paul Eluard, Pierre Klossowski, Benjamin Peret και τον Yves Tanguy. Το 1936 ιδρύει το Κολέγιο Ιερής Κοινωνιολογίας με τον Roger Caillois και τον Michel Leiris. Γράφει τα βιβλία "Έννοια της δαπάνης" (1933), "Εσωτερική εμπειρία" (1934 - μετά τη μύησή του σε ανατολικές μεθόδους), "Το γαλάζιο του ουρανού" (1935), "Μαντάμ Έντουαρντά" (1937 - με το ψευδώνυμο Pierre Angelique - Άγρα, 1980), "Περί Νίτσε" (1943 - που μαζί με τον "Ένοχο" και την "Εσωτερική εμπειρία" θα αποτελέσουν το "Αθεολογικό άθροισμα), "Αρχαγγελικό" (1944), "Αλληλούια" (1947), "Θεωρία της θρησκείας" (1948), "Αβάς Γ." (L'Abbe C. 1950). Το 1946 ιδρύει το περιοδικό "Critique" που η έκδοση του θα συνεχιστεί και μετά το θάνατό του το 1962. Το 1950 γράφει τον πρόλογο στο "Ζυστίν ή οι ατυχίες της αρετής" του Μαρκησίου ντε Σάντ. Το 1955 γράφει το "Η προϊστορική ζωγραφική: Λασκώ ή η γέννηση της τέχνης", το 1957 το "Η λογοτεχνία και το κακό" (Πλέθρον, 1979) και το 1961 "Τα δάκρυα του έρωτα" (Νεφέλη, 1981). Το 1962 πεθαίνει στο Παρίσι. Το 1966 και το 1967 ο J.J. Pauvert εκδίδει δύο σπουδαία πεζογραφήματά του που δεν είχαν δημοσιευτεί όσο ζούσε: "Η μητέρα μου" (Άγρα, 2001) και "Ο νεκρός" (Άγρα, 1981). Το 1971 οι εκδόσεις Gallimard αρχίζουν την έκδοση των πολύτομων "Απάντων" του, με δημοσιεύσεις πολλών άγνωστων γραπτών του, με φροντίδα του Michel Foucault, του Maurice Blanchot, κ.ά.

Ο Φώτης Τερζάκης γεννήθηκε το 1959 στην Πάτρα. Ίδρυσε και διηύθυνε τις εκδόσεις "Praxis" (1982-1990), ενώ υπήρξε τακτικός συνεργάτης των εκδόσεων "Πρίσμα" (1990-94). Από το 1998 σχεδιάζει και επιμελείται τη σειρά "Ιστάρ. Ανθρωπολογία της σεξουαλικότητας" στις εκδόσεις "Οξύ". Έχει εργαστεί ερευνητικά, στο πλαίσιο σεμιναρίων, σε ποικίλους τομείς των ανθρωπιστικών επιστημών. Από το 1992 συνδιοργανώνει ένα Ανεξάρτητο Θρησκειολογικό Σεμινάριο, που το 1997 οδήγησε στη δημιουργία της Εταιρείας Θρησκειολογικών Ερευνών (της οποίας υπήρξε ιδρυτικό μέλος και πρώτος γραμματέας), ενώ ήταν από τους βασικούς συντάκτες του "Θρησκειολογικού Λεξικού" των εκδόσεων "Ελληνικά Γράμματα". Έχει δημοσιεύσει πολλά δοκίμια και κριτικές στον περιοδικό Τύπο, συνεργάζεται δε ως βιβλιοκριτικός με τις εφημερίδες "Ελευθεροτυπία" και "Καθημερινή". Έχει επίσης παρουσιάσει μεγάλο αριθμό μεταφράσεων σε συναφή πεδία. Έργα του είναι: "Τα αίματα της γλώσσας". "Έξι ποιήματα" (Όστρακα, Πάτρα 1988)· "Φύση και κοινωνία: γενεαλογία ενός τύπου συνείδησης και μιας σχέσης κυριαρχίας" (Έρασμος, 1990)· "Σημειώσεις για μιαν ανθρωπολογία της μουσικής" (Πρίσμα, 1990)· "Φιλελευθερισμός και τρομοκρατία. Πολιτικά κείμενα" (Πρίσμα, 1991)· "Οι αντίποδες του '60: πίσω από τη διφορούμενη έννοια του μεταμοντερνισμού και μέσα από τα νέα κοινωνικά κινήματα" (Πρίσμα, 1992)· "Το φάντασμα μιας δεκαετίας: κουλτούρα και εναλλακτικός πολιτισμός στη δεκαετία του 1960" (συλλ. τόμος, επιμ. με τη Σώτη Τριανταφύλλου, Δελφίνι, 1994)· "Φιλοσοφικός ρεφορμισμός. Προβλήματα διαλεκτικής και ολότητας στη φιλοσοφία και την πολιτική θεωρία του Jurgen Habermas" (Έρασμος, 1996)· "Η διαλεκτική επαναπροσδιορισμένη. Συμβολή στη διερεύνηση των φιλοσοφικών και ανθρωπολογικών θεμελίων μιας έννοιας" (Φιλίστωρ, 1996)· "Μελέτες για το ιερό" (Ελληνικά Γράμματα, 1997)· "Ανορθολογισμός, φονταμενταλισμός και θρησκευτική αναβίωση: τα χρώματα της σκακιέρας" (Ελληνικά Γράμματα, 1998)· "Τα ονόματα του Διονύσου. Προαναγγελίες μιας διαρκώς ματαιούμενης έλευσης" (Οξύ, 2000).