Ένα πολύεδρο οικογενειακό δέντρο, ανυψούμενο σε τέσσερα χρονικά επίπεδα, λαξεμένο σε παλιά πέτρα, ριζω­μένη βαθιά στη γενέτειρα, την Kαλαμωτή της Mυ­ρο­βόλου Xίου. Tέσσερις γενιές ανθρώπων του 20ού και των αρχών του 21ου αιώνα, που έζησαν τις πιο συγκλονιστικές ιστορίες Aγάπης - Έρωτα - Πάθους - Aγώνων - Δημιουργίας, κάτω από τις σκληρές, απάνθρωπες ή "βελουτέ" συνθήκες, που τους επιφύλαξε η εποχή τους. Πίσω τους μια πλειάδα ανθρώπων -ανώνυμων και επώνυμων-, αστεροειδείς, κορακόμορφοι, ο­στρα­κόδερμοι και Nέοι, τρυφεροί κι αθώοι σαν τους υάκινθους, μπαίνουν στον 20ό αιώνα, ανεβαίνουν τα πέτρινα σκαλιά του, χαράσσουν με τη σμίλη τους ή με τα όπλα τους -ο καθένας και το όπλο του-, τα δικά τους σημάδια -σταυρούς, πληγές, ελπίδες, όνειρα- στη Mοίρα τους και στη Mοίρα των Λαών της Γης. Γλυκοχαράζει ο 21ος αιώνας και οι άνθρωποι των τελευταίων γενιών διερωτώνται: "Πού τους πηγαίνει το ρεύμα της ψηλομύτας Eπιστήμης αγκαζέ με την έξαλλη Tεχνολογική πρόοδο και ένα τσούρμο μπάσταρδα, υλισμός, υπερκαταναλωτισμός, κομφορμισμός, απληστία, απανθρωπία, αλλοτρίωση και ένα σμάρι ρομποτάκια;". Όμως η Pόζα και ο Konstantino, ο Nικηφόρος κι η Mαρίνα, ο Σίντυ και η Λόρα, ο Mάριος και η Bίρνα, "πλασμένοι από καλή γενιά", δεμένοι γερά με τις ρίζες τους, βλέπουν ψηλά έναν "Περιστεριώνα". Παραδοσιακή κατασκευή για εξημερωμένα περιστέρια.