Ο Χέρμαν Φρανκ Μάγερ γεννήθηκε το 1940 στη Γερμανία. Σπούδασε διεθνές εμπόριο στο Αμβούργο, στο Παρίσι και στο Οχάιο των ΗΠΑ. Έζησε και εργάστηκε στην Ισπανία, τη Γαλλία, τη Νιγηρία και την Ελβετία και, τέλος, στις Βρυξέλλες, όπου και διηύθυνε την ευρωπαϊκή έδρα μεγάλης αμερικανικής εταιρείας. Το 1981 δημιούργησε δική του επιχείρηση στον τομέα της αυτοκινητοβιομηχανίας. Ο Χ. Φ. Μάγερ επισκέφτηκε την Ελλάδα για πρώτη φορά το 1963, για να αναζητήσει τα ίχνη του αγνοούμενου πατέρα του, ο οποίος, ως Γερμανός αξιωματικός της Βέρμαχτ, είχε έρθει στην Ελλάδα το 1942, για να συμμετάσχει στην επισκευή της γέφυρας του Γοργοποτάμου. Πιάστηκε αιχμάλωτος από τον ΕΛΑΣ και τον Απρίλιο του 1943 εκτελέστηκε μαζί με 30 ακόμη στρατιώτες. Ο Χ. Φ. Μάγερ χρειάστηκε είκοσι πέντε χρόνια να συγκεντρώσει τα στοιχεία για τον θάνατο του πατέρα του. Το βιβλίο του "Η Αναζήτηση" (Αθήνα, 1995), αναφέρεται σε αυτή την έρευνα. Είχε δημοσιεύσει επίσης άρθρα για την γερμανική κατοχή στην Ελλάδα καθώς και το βιβλίο "Η φρίκη του Κομμένου" (Αθήνα 1998), σχετικά με τη σφαγή αμάχων στο χωριό Κομμένο της Ηπείρου, τον Αύγουστο του 1943. Έπεσε θύμα αυτοκινητιστικού δυστυχήματος στις 11 Απριλίου 2009 ενώ έκανε ποδήλατο με τον γιο του σε ένα χωριό νότια του Αμβούργου.

Ο Στράτος Δορδανάς γεννήθηκε το 1968 στη Στουτγάρδη της Γερμανίας. Είναι διδάκτορας νεότερης και σύγχρονης ιστορίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Έχει διδάξει ως ειδικός επιστήμονας στο Τμήμα Δημοσιογραφίας και Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας του Α.Π.Θ., ενώ από τις αρχές του 2006 διδάσκει στο Τμήμα Βαλκανικών Σπουδών Φλώρινας του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα εστιάζονται στη μελέτη των γερμανο-ελληνικών σχέσεων κατά τον 20ό αι., καθώς και σε ζητήματα σχετικά με την ιστορία της ελληνικής Μακεδονίας την αναφερόμενη περίοδο. Ειδικεύεται στην πολιτική-διπλωματική και κοινωνική ιστορία, στη μελέτη των πολεμικών συρράξεων και των εμφύλιων συγκρούσεων, με σημεία αναφοράς τους δύο παγκόσμιους πολέμους.

Ο Βαγγέλης Τζούκας γεννήθηκε στην Άρτα το 1974. Είναι πτυχιούχος και διδάκτορας του τμήματος Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου. Το 2003 υποστήριξε τη διδακτορική του διατριβή, με τίτλο: "Οι οπλαρχηγοί του ΕΔΕΣ στην Ήπειρο-τοπικότητα και πολιτική ένταξη". Τη διετία 2005-6 ήταν μεταδιδάκτορας ερευνητής στο ερευνητικό έργο "Οργανώσεις της ελληνικής Αντίστασης -η περίπτωση του ΕΔΕΣ (Ηγεσία, Κοινωνική συγκρότηση, Μεταπολεμική επιρροή)" του προγράμματος Πυθαγόρας ΙΙ στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου. Έχει διδάξει στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Κρήτης (διδάσκων ΠΔ 407/80) και έχει δημοσιεύσει άρθρα και μελέτες για την περίοδο 1940-50.

Ο Απόστολος Βετσόπουλος είναι διδάκτωρ νεότερης και σύγχρονης ιστορίας του University of London. Διδάσκει ως επιστημονικός συνεγάτης στη σχολή διοίκησης οικονομίας του ΤΕΙ Μεσολογγίου. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα εστιάζονται στην ανόρθωση και ανάπτυξη της μεταπολεμικής ευρωπαϊκής και ελληνικής οικονομίας. Ειδικεύθηκε στη σπουδή της οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής ιστορίας του χώρου της Μεσογείου στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα Mediterranean Studies του King' s College London. Έχει συμμετάσχει σε διεθνή επιστημονικά συνέδρια. Συμμετείχε στο πρόγραμμα του George C. Marshall Foundation "Lessons of the Marshall Plan for Contemporary Post-Conflict Stabilization and Reconstruction (2005-2006)" για το έργο "In Search of a Usable Past: The Marshall Plan and Postwar Recontruction Today" (2006) του Prof. Barry Machado στα ζητήματα ελληνικής οικονομίας. Είναι συγγραφέας του άρθρου "Η ελληνική οικονομία τη δεκαετία του 1940" του υπό έκδοση συλλογικού τόμου "Η Ελλάδα στην περίοδο της δεκαετίας του '40".

Η Έφη Αργυρού αποφοίτησε το 1979 από τη Φιλοσοφική Σχολή Θεσσαλονίκης (Ιστορικό Τμήμα). Το 1983 έλαβε τον τίτλο του DEA d'Histoire Byzantine et Post Byzantine από το Universite de Paris I - Sorbonne και το 1996 το διδακτορικό δίπλωμα στην Ιστορία από το ίδιο πανεπιστήμιο. Το 1999 απέκτησε το Πιστοποιητικό Μεταπτυχιακής Επιμόρφωσης του Προγράμματος "Ανοικτή και εξ Αποστάσεως Εκπαίδευση" της Σχολής Ανθρωπιστικών Σπουδών του Ελληνικού Ανοιχτού Πανεπιστημίου (ΕΑΠ). Έχει εργαστεί στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, στα Γενικά Αρχεία του Κράτους, στο υπουργείο Παιδείας (ευρωπαϊκά προγράμματα), στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο (Γραφείο Ιστορίας). Δίδαξε Νεότερη Ελληνική Ιστορία στην Πανεπιστημιακή Σχολή Αγρινίου (με σύμβαση βάσει του ΠΔ 407/80) και Ευρωπαϊκή Ιστορία στο ΕΑΠ. Οι δημοσιεύσεις της εστιάζουν σε οικονομικά, κοινωνικά και πολιτισμικά φαινόμενα. Ενδεικτικά: "Η γυναίκα ως εργατικό δυναμικό: Η περίπτωση της κοπέλας, της ψυχοθυγατέρας και της ρογιασμένης στη Λευκάδα τον 18ο αιώνα" [Επετηρίς, τόμ. Ο΄ (Αθήνα 2003), Εταιρεία Λευκαδικών Μελετών, σ. 69-92], "Μηχανισμοί ενίσχυσης οικογενειών με ανδρικό εργατικό δυναμικό" [Τα Ιστορικά, τχ. 45 (Δεκέμβριος 2006), σ. 281-314], "Συστήματα εισροής ανθρώπινου δυναμικού στις οικογένειες της Λευκάδας του 18ου αιώνα" [Μνήμων, τόμ. 28 (Αθήνα 2006-2007), σ. 49-90, Εταιρεία Μελέτης Νέου Ελληνισμού].

Ο Βασίλης Πατρώνης είναι επίκουρος καθηγητής του Τμήματος Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Πατρών. Σπούδασε Οικονομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Οικονομική Ιστορία στο Πανεπιστήμιο Paris I (Πάνθεον-Σορβόνη), όπου υποστήριξε τη διδακτορική του διατριβή. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα επικεντρώνονται σε θέματα σύγχρονης ευρωπαϊκής και ελληνικής οικονομικής και κοινωνικής ιστορίας, με έμφαση στους οικονομικούς και κοινωνικούς μετασχηματισμούς, τις κρατικές πολιτικές και την οργάνωση των συμφερόντων στην Ελλάδα του 20ού αιώνα.

Η Μαρία Ν. Αγγέλη γεννήθηκε στα Βλυζιανά Ξηρομέρου. Μεγάλωσε στο Μαχαιρά Ξηρομέρου Αιτωλοακαρνανίας. Σπούδασε φιλολογία στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Είναι διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Τα ερευνητικά ενδιαφέροντα της επικεντρώνονται σε θέματα Κοινωνικής Λαογραφίας. Είναι ιδρυτικό μέλος του Κέντρου Έρευνας Τοπικής Ιστορίας και Πολιτισμού Αιτωλοακαρνανίας (ΚΕ.Τ.Ι.ΠΟ.ΑΙ.). Είναι μέλος της Ένωσης Προφορικής Ιστορίας (Ε.Π.Ι.), με έδρα το Βόλο. Συμμετέχει σε επιστημονικά συνέδρια και αρθρογραφεί σε τοπικές εφημερίδες και επιστημονικά, περιοδικά. Υπηρετεί στη Δημόσια Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Σχεδόν κάθε χρόνο αναλαμβάνει με τους μαθητές της, προαιρετικά, Πολιτιστικά Προγράμματα. Ζει και εργάζεται στο Αγρίνιο. Έχει μια κόρη.

Η Μαρία Παν. Παναγιωτοπούλου - Μποτονάκη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1958, όπου και έζησε μέχρι το 1991 με ένα μικρό διάλειμμα το διάστημα 1974-1976 οπότε μετακόμισε στη Δράμα (απόφοιτος του Γυμνασίου Θηλέων της πόλης). Σπούδασε Βυζαντινή και Νεοελληνική φιλολογία και ιστορία στη Φιλοσοφική σχολή του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Ακολούθως με υποτροφία Εσωτερικού του Ι.Κ.Υ στον τομέα της μεσαιωνικής φιλολογίας, εκπόνησε διδακτορική διατριβή με επιβλέποντα καθηγητή τον αείμνηστο Νίκο Παναγιωτάκη. Παράλληλα εργαζόταν σε Μεταλυκειακά Προπαρασκευαστικά Κέντρα διδάσκοντας ιστορία και έκθεση. Από το 1991 εγκαταστάθηκε μόνιμα με το σύζυγό της ιερέα Σπ. Μποτονάκη στη χώρα των ορέων και των υδάτων, την καλλικέλαδο Ευρυτανία. Εργάστηκε για χρόνια (1991-1996) σε σχολεία του νομού, όπως στο Κατσάμπειο Γυμνάσιο Προυσού, στο Τεχνικό Λύκειο Καρπενησίου και στο Γυμνάσιο Ραπτοπούλου. Από τις καλύτερες αναμνήσεις της ως εκπαιδευτικού είναι οι θεατρικές παραστάσεις που ανεβάσανε μαζί με τους μαθητές της και σε συνεργασία με άλλους συναδέλφους της. Ειδικά την παράσταση του Προυσού την θυμούνται ακόμη πολλοί Καρπενησιώτες. Το έργο "Είμαστε ακόμη ζωντανοί", γραμμένο από τους μαθητές με τη συνεργασία των καθηγητριών τους (της Μ. Παναγιωτοπούλου, της Βάγιας Σπυρέλη και της Μαρίας Μωραΐτου) έμεινε στην ιστορία του μαθητικού θεάτρου. Βραβεύτηκε το 1993 στο Β΄ Πανελλήνιο Διαγωνισμό Μαθητικού Θεάτρου με το δεύτερο βραβείο από τους απαιτητικούς κριτές του Θεάτρου Τέχνης "Κάρολος Κουν" και της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας των Αρσακείων Σχολείων. Αργότερα και υπηρετώντας πλέον στα Γενικά Αρχεία του Κράτους καθώς είχε διασώσει ως αρχειακό υλικό τους καρπούς της ανθοφορίας αυτής το εξέδωσε σε βιβλίο το 2005 έχοντας τη φιλολογική επιμέλεια. Από το 1998 υπηρετεί στα ΓΑΚ Ευρυτανίας όπου το 2008 μετάχτηκε στον κλάδο των αρχειονόμων. Στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων της είναι η επισήμανση, συγκέντρωση, καταγραφή, ταξινόμηση, ευρετηρίαση, του αρχειακού πλούτου του νομού που θα φανεί χρήσιμο στον πολίτη ή στην έρευνα. Παράλληλα μεριμνά για ομιλίες και πολιτιστικές εκδηλώσεις, για παρουσιάσεις βιβλίων, για επιμέλεια βιβλίων, για εκπομπές λόγου στο τοπικό ραδιόφωνο. Επιπλέον αρθρογραφεί κατά καιρούς σε ευρυτανικές εφημερίδες και περιοδικά, με θέματα ιστορικού, λογοτεχνικού περιεχομένου και άλλα. Επιπροσθέτως λήμματά της για τον ευρυτανικό Τύπο περιέχονται στην "Εγκυκλοπαίδεια Ελληνικού Τύπου" του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών. Το κυριότερο όμως είναι οι συμμετοχές της με επιστημονικές εισηγήσεις σε συνέδρια για την τοπική ιστορία που ανέρχονται 15 τον αριθμό, με ποικιλία θεμάτων ιστορικά, λογοτεχνικά, αρχειακά. Έχει βραβευθεί από το Δήμο Καρπενησίου 2007 και από το Σύλλογο Γυναικών Ευρυτανίας το 2012. Είναι προϊσταμένη ΓΑΚ - Αρχείων Νομού Ευρυτανίας.

- Ο δρ Ιωάννης Γ. Νεραντζής γεννήθηκε το 1952 στον προσφυγικό συνοικισμό Άγιος Κωνσταντίνος ΑιτωλοΑκαρνανίας (νυν Δ.Δ. Δήμου Αγρινίου). - Εγκύκλιες σπουδές στο Γυμνάσιο Αρρένων Αγρινίου. - Πτυχιούχος του Τμήματος Ιστορίας-Αρχαιολογίας Πανεπιστημίου Αθηνών (1972-1976). - Πρώτες Μεταπτυχιακές Σπουδές Εξειδίκευσης (Master) στις Παιδαγωγικές Επιστήμες, ετήσιας διάρκειας, στη Σχολή Επιμόρφωσης Λειτουργών Μ.Ε. (Σ.Ε.Λ.Μ.Ε.) Πατρών (1986-7). - Ολοκλήρωσε τους δύο κύκλους των Μεταπτυχιακών του Σπουδών στην Ιστορική Γεωγραφία και Αρχαιολογική Τοπογραφία: -τον πρώτο, σε επίπεδο Master, στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (1992-1994). -τον δεύτερο στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, απ’ όπου έλαβε το Διδακτορικό του Δίπλωμα, με ‘‘Άριστα’’, το 2001, από το Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας, ειδικευθείς στην Ιστορική Γεωγραφία και την Ιστορική Αρχαιολογία. - Φιλόλογος Μέσης Εκπαίδευσης από το 1981. Από το 1998 Ανώτατο Στέλεχος της Εκπαίδευσης με τον βαθμό του ε.θ. Παρέδρου του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, και από την ίδια χρονιά Σχολικός Σύμβουλος Φιλολόγων. - Διδάκτωρ-Επιμορφωτής, ανά σχολικό έτος, στα Επιμορφωτικά Περιφερειακά Κέντρα (Πατρών, Λαμίας, Τριπόλεως), στο "Πρόγραμμα Επιμόρφωσης Νεοδιορίστων Καθηγητών-Φιλολόγων Μέσης Εκπαίδευσης". - Το 1994 ίδρυσε και διευθύνει, στο Αγρίνιο, το "Αγριώνιον Αρχείον Ιστορίας και Αρχαιολογίας Δυτικής Ελλάδας" με προσανατολισμό στην έκδοση βιβλίων για τον Πολιτισμό και την Αρχαιολογία της Αιτωλίας και Ακαρνανίας. - Από το σχολ. έτος 2010-2011 διευθύνει, το ετήσιο Πρόγραμμα "Ανοικτή Επιμόρφωση Φιλολόγων", στο Αγρίνιο. - Δημοσιεύει μελέτες του, ιστορικές, αρχαιολογικές, φιλολογικές στα περιοδικά: "Αρχαιολογία & Τέχνες", "Σύγχρονη Εκπαίδευση", "Επιστήμη & Παιδαγωγία", "΄Ιβυκος", "Παρουσία", "Στερεά Ελλάς", "Ριζα-Αγρινιωτών", "3η Χιλιετία". - ΄Εχει κάνει Επιστημονικές Ανακοινώσεις σε Συνέδρια Αρχαιολογίας και Ιστορίας που αφορούν ειδικά στην Αιτωλο-Ακαρνανία και γενικά στη Ρούμελη, στις πόλεις Αγρίνιον, Ναύπακτο, Λαμία, Τρίπολη, Πάτρα, Βόνιτσα, Άργος, Καρπενήσι, Αιτωλικό, Δομνίστα. Έχει συγγράψει οκτώ τα παρακάτω βιβλία: αφενός βιβλία ιστορικού & αρχαιολογικού περιεχομένου που αναφέρονται στην Ιστορική Γεωγραφία, την Αρχαία Ιστορία, την Αρχαιολογία, την Αρχαία Θρησκεία και Πολιτισμό, της Αρχαίας Αιτωλίας και της Αρχαίας Ακαρνανίας. Αφετέρου βιβλίο φιλολογικού περιεχομένου για τη διδακτική των Φιλολογικών Μαθημάτων. 1. "Η χώρα των Αιτωλών", (Διδακτορική Διατριβή, [2001] 2003), (εκδ. ΙΦΙΤΟΣ-Διονύσιος Σταμάτης, Αγρίνιο, [2001], 2003). 2. "Ιστορική Αρχαιολογία Ναυπάκτου: Προϊστορική, Οζολαία Λοκρική, Ρωμαιοκρατούμενη, Βυζαντινή, Μεσαιωνική, Οθωμανοκρατούμενη",(εκδ. Αγριώνιον Αρχείον & ΙΦΙΤΟΣ, Αγρίνιον, 2007). 3. "Αιτωλία Παραχελωίτις: Ιστορική Γεωγραφία και Αρχαιολογική Τοπογραφία", (εκδ. Αγριώνιον Αρχείον, Αγρίνιον 2007). 4. "Παράλιος Αιτωλία ‘‘Αιολίς’’: Ιστορική Γεωγραφία και Αρχαιολογική Τοπογραφία", (εκδ. Αγριώνιον Αρχείον, Αγρίνιον 2007). 5. "Προϊστορικές φυλετικές λατρείες Αιτωλών και Αγραίων", (Ιστορικές Εκδόσεις Στέφανος Βασιλόπουλος", Αθήνα 2000). 6. "Η αρχαία Στρατική Ακαρνανίας: Μνημειακή Τοπογραφία, επιγραφές, αρχαιολογικά ευρήματα", (εκδ. Αγριώνιον Αρχείον, Αγρίνιον, 1997). 7. "Επιγραφές και αρχαιολογικά ευρήματα μουσείου Θυρρείου Ακαρνανίας", (εκδ. Αγριώνιον Αρχείον, Αγρίνιον 1994). 8. ¨Φιλολογώ και διδάσκω-(διδακτική φιλολογικών μαθημάτων)", (Εκδόσεις CARPE DIEM, Ιωάννινα, 2009).

Η Κωνσταντίνα Μπάδα γεννήθηκε στο Αγρίνιο. Σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Το 1983 έλαβε το διδακτορικό της δίπλωμα με τίτλο "Η αθηναϊκή φορεσιά κατά την περίοδο 1687-1834" (Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, 1983). Είναι καθηγήτρια κοινωνικής λαογραφίας στο Τμήμα Ιστορίας - Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Από το 1984 είναι μέλος του διδακτικού και ερευνητικού προσωπικού του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας στο ίδιο πανεπιστήμιο (στον Τομέα Λαογραφίας). Κατά την μεταδιδακτορική της έρευνα, διεύρυνε τα επιστημονικά της ενδιαφέροντα και προς τον ευρύτερο χώρο της ανθρωπολογίας στο Τμήμα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου του Cambridge (1986-87) και στα αντικείμενα της προφορικής ιστορίας και των γυναικείων σπουδών στο Τμήμα Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου του Essex (1997-98). Το εκπαιδευτικό και ερευνητικό της έργο εστιάζεται στην ανίχνευση της ιστορικότητας του λαϊκού πολιτισμού και της καθημερινής ζωής, στη μελέτη των πολιτισμικών ταυτοτήτων, στην προφορική ιστορία, στη μελέτη, τη διατήρηση και την ορθολογική διαχείριση των πολιτισμικών πόρων. Έχει δημοσιεύσει άρθρα σε ελληνικά και διεθνή περιοδικά, βιβλιοκρισίες, έχει συμμετάσχει σε συνέδρια και επιστημονικές ημερίδες, έχει οργανώσει ημερίδες και εκθέσεις και έχει εκπονήσει ερευνητικά προγράμματα. Οι αυτοτελείς δημοσιεύσεις της ενδεικτικά είναι: "Paul Sant Cassia and C. Bada", "The making of modem Greek family. Marriage and exchapge in nineteenth century" (Cambridge Univ. Press, Αθήνα -Κέιμπριτζ 1992), Μπάδα Κωνσταντίνα, "Ενδυματολογικοί κώδικες της παιδικής - νεανικής ηλικίας. Το κοινωνικο-ιστορικό τους ισοδύναμο" (Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, Δωδώνη, Παράρτ. αριθμ 48, Ιωάννινα 1993).

Ο Βασίλης Κ. Δαλκαβούκης γεννήθηκε στα Γιάννενα. Σπούδασε Ιστορία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Εκπόνησε διδακτορική διατριβή στον Tομέα Νεότερης και Σύγχρονης Ιστορίας και Λαογραφίας με πεδίο έρευνας το Ζαγόρι (2001). Έχει δημοσιεύσει το βιβλίο "Μετοικεσίες Ζαγορίσιων (1750-1922). Προσεγγίσεις στις διαδικασίες προσαρμογής μιας τοπικής κοινωνίας στην ιστορική συγκυρία" (Εκδόσεις Ριζαρείου Σχολής, 1999) και από τον Δεκέμβριο του 2004 έχει εκλεγεί λέκτορας στο Τμήμα Ιστορίας και Εθνολογίας στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης.

Εκπαιδευτικός Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Μ.Α. στη Διδακτική της Ιστορίας, μέλος Δ.Σ. της EUROCLIO.

Η Κωνσταντίνα Μπάδα γεννήθηκε στο Αγρίνιο. Σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Το 1983 έλαβε το διδακτορικό της δίπλωμα με τίτλο "Η αθηναϊκή φορεσιά κατά την περίοδο 1687-1834" (Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, 1983). Είναι καθηγήτρια κοινωνικής λαογραφίας στο Τμήμα Ιστορίας - Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Από το 1984 είναι μέλος του διδακτικού και ερευνητικού προσωπικού του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας στο ίδιο πανεπιστήμιο (στον Τομέα Λαογραφίας). Κατά την μεταδιδακτορική της έρευνα, διεύρυνε τα επιστημονικά της ενδιαφέροντα και προς τον ευρύτερο χώρο της ανθρωπολογίας στο Τμήμα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου του Cambridge (1986-87) και στα αντικείμενα της προφορικής ιστορίας και των γυναικείων σπουδών στο Τμήμα Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου του Essex (1997-98). Το εκπαιδευτικό και ερευνητικό της έργο εστιάζεται στην ανίχνευση της ιστορικότητας του λαϊκού πολιτισμού και της καθημερινής ζωής, στη μελέτη των πολιτισμικών ταυτοτήτων, στην προφορική ιστορία, στη μελέτη, τη διατήρηση και την ορθολογική διαχείριση των πολιτισμικών πόρων. Έχει δημοσιεύσει άρθρα σε ελληνικά και διεθνή περιοδικά, βιβλιοκρισίες, έχει συμμετάσχει σε συνέδρια και επιστημονικές ημερίδες, έχει οργανώσει ημερίδες και εκθέσεις και έχει εκπονήσει ερευνητικά προγράμματα. Οι αυτοτελείς δημοσιεύσεις της ενδεικτικά είναι: "Paul Sant Cassia and C. Bada", "The making of modem Greek family. Marriage and exchapge in nineteenth century" (Cambridge Univ. Press, Αθήνα -Κέιμπριτζ 1992), Μπάδα Κωνσταντίνα, "Ενδυματολογικοί κώδικες της παιδικής - νεανικής ηλικίας. Το κοινωνικο-ιστορικό τους ισοδύναμο" (Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, Δωδώνη, Παράρτ. αριθμ 48, Ιωάννινα 1993).

Ο Θανάσης Δ. Σφήκας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1963. Δίδαξε ευρωπαϊκή ιστορία στο University of Central Lancashire, στη Μ. Bρετανία και νεώτερη ελληνική ιστορία στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Σήμερα είναι αναπληρωτής καθηγητής ιστορίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Έχει δημοσιεύσει τα βιβλία "The British Labour Government and the Greek Civil War, 1945-1949: The Imperialism of Non-Intervention" (Keele: Keele University Press, 1994· ελληνική έκδοση, "Οι Άγγλοι Εργατικοί και ο Εμφύλιος Πόλεμος στην Ελλάδα: Ο Ιμπεριαλισμος της Μη Επέμβασης", Αθήνα, Φιλίστωρ, 1997)· "Η Ελλάδα και ο ισπανικός εμφύλιος πόλεμος: ιδεολογία, οικονομία, διπλωματία" (Αθήνα: Στάχυ, 2000)· "Πόλεμος και ειρήνη στη στρατηγική του ΚΚΕ 1945-1949" (Αθήνα: Φιλίστωρ, 2001)· και σε επιμέλεια με τον Christofer Williams: "Ethnicity and Nationalism in the CIS and the Baltic States" (Aldershot: Ashgate, 1999) και "Ethnicity and Nationalism in Eastern Europe and the Balkans" (Aldershot: Ashgate, 1999).