Η Ντίνα Βαΐου είναι καθηγήτρια στον Τομέα Πολεοδομίας και Χωροταξίας του ΕΜΠ. Τα ερευνητικά ενδιαφέροντα, οι πολυάριθμες δημοσιεύσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό και οι εισηγήσεις σε συνέδρια περιλαμβάνουν: τη φεμινιστική κριτική της μελέτης της πόλης, τα μεταβαλλόμενα χαρακτηριστικά των τοπικών αγορών εργασίας, με έμφαση στις λειτουργίες του άτυπου τομέα, τις επιπτώσεις της μετανάστευσης στις πόλεις της νότιας Ευρώπης, ιδιαίτερα της μετανάστευσης γυναικών. Μέλος της συντακτικής επιτροπής των περιοδικών European Planning Studies, European Journal of Women's Studies, Social and Cultural Geography, Γεωγραφίες.

Η Νέλλη Καμπούρη είναι διδάκτορας πολιτικών επιστημών και διεθνών σχέσεων του London School of Economics and Political Science. Από το 2008 εργάζεται στο Εργαστήριο Φύλου και Ισότητας του Παντείου Πανεπιστημίου ως βασική ερευνήτρια στο πρόγραμμα GeMIC (Gender, Migration adn Intercultural Interactions in the Mediterranean and South East Europe) και παράλληλα είναι μεταδιδακτορική υπότροφος στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, στο πρόγραμμα "Culture Identity and Movement: A Study in the Social Anthropology of the Everyday Life and Popular Representations of Immigrants from Pakistan in Nea Ionia" (Λάτσειο Κοινωφελές Ίδρυμα). Στο παρελθόν εργάστηκε στο Κέντρο Κοινωνικής Μορφολογίας και Κοινωνικής Πολιτικής (ΚΕΚΜΟΚΟΠ) του Παντείου Πανεπιστημίου, στο πλαίσιο των προγραμμάτων Πυθαγόρας και EQUAPOL. Έχει δημοσιεύσει άρθρα για τη μετανάστευση, το φύλο και τα κοινωνικά κινήματα σε επιστημονικά περιοδικά και συλλογικούς τόμους και το 2007 εξέδωσε το βιβλίο "Φύλο, Μετανάστευση και Οικιακή Εργασία στην Αθήνα".

Η 'Ολγα Λαφαζάνη εκπονεί τη διδακτορική διατριβή της στο Τμήμα Γεωγραφίας του Χαροκόπειου Πανεπιστημίου με θέμα "Διεθνικές γεωγραφίες της μετανάστευσης". Έχει μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών στη Χωροταξία και Πολεοδομία από την Αρχιτεκτονική Σχολή του ΕΜΠ, ενώ αποφοίτησε από το Τμήμα Οικονομικής και Περιφερειακής Ανάπτυξης του Παντείου Πανεπιστημίου. Έχει εργαστεί στο Δίκτυο Κοινωνικής Υποστήριξης Προσφύγων και Μεταναστών ως σύμβουλος μεταναστών/-τριών και ως επιστημονική υπεύθυνη για δύο προγράμματα της Κοινοτικής Πρωτοβουλίας EQUAL. Ως ερευνήτρια έχει απασχοληθεί στο ερευνητικό πρόγραμμα "Διαπλεκόμενες καθημερινότητες και χωροκοινωνικές μεταβολές στην πόλη: Μετανάστριες και ντόπιες στις γειτονιές της Αθήνας" του Τομέα Πολεοδομίας και Χωροταξίας της Σχολής Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του ΕΜΠ. Έχει δημοσιεύσει άρθρα που αφορούν κυρίως το καθεστώς των ευρωπαϊκών συνόρων, τις πολιτικές ελέγχου της μετανάστευσης και την εμπειρία του συνόρου για τους μετανάστες και τις μετανάστριες.

Η Αγγελική Αθανασοπούλου είναι απόφοιτος του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει κάνει μεταπτυχιακές σπουδές στο Τμήμα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας και Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου (διδακτορικό δίπλωμα) όπου και συμμετείχε ως ερευνήτρια σε πρόγραμμα μεταδιδακτορικής έρευνας. Από το 2006 είναι αποσπασμένη ως ερευνήτρια στο Κέντρο Ερεύνης της Ελληνικής Κοινωνίας της Ακαδημίας Αθηνών. Άρθρα της έχουν δημοσιευτεί σε διεθνή περιοδικά, σε συλλογικούς τόμους, σε πρακτικά συνεδρίων και έχουν αναρτηθεί σε ελληνικές και διεθνείς ιστοσελίδες. Τα επιστημονικά και ερευνητικά της ενδιαφέροντα αφορούν τις εθνοτικές ομάδες, τη συγγένεια και τον οικιακό χώρο, την τροφή, τη μετανάστευση (δεύτερη γενιά μεταναστών, έμφυλες διαστάσεις της μετανάστευσης και έμμισθη οικιακή εργασία).

Η Αλεξάνδρα Ζαββού εκπονεί τη διδακτορική διατριβή της στο Manchester Metropolitan University με θέμα "Φύλο, μετανάστευση και αντιρατσιστικό κίνημα στην Αθήνα". Έχει μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών στην Κριτική Ψυχολογία (ΜΜU) και πτυχίο Κοινωνιολογίας από το Πάντειο Πανεπιστήμιο. Επί σειρά ετών έχει εκπαιδευτεί στη Συστημική Προσέγγιση και τη Διεργασία Ομάδας στο Αθηναϊκό Κέντρο Μελέτης του Ανθρώπου. Στο παρελθόν έχει συνεργαστεί με τον ΟΚΑΝΑ στα προγράμματα πρόληψης και με τη μη κυβερνητική οργάνωση ΑΡΣΙΣ - Κοινωνική Οργάνωση Υποστήριξης Νέων, ενώ έχει δουλέψει ερευνητικά και εκπαιδευτικά για το "Πρόγραμμα Εκπαίδευσης Μουσουλμανοπαίδων" του Πανεπιστημίου Αθηνών. Συμμετέχει ως βασική ερευνήτρια στο ευρωπαϊκό πρόγραμμα GeMIC. Έχει δημοσιεύσει άρθρα για θέματα φεμινιστικής μεθοδολογίας και για την έμφυλη κατασκευή της μεταναστευτικής εμπειρίας σε αγγλικά και γερμανικά επιστημονικά περιοδικά και στον συλλογικό τόμο "Μειονότητες και Μετανάστες: Η σημασία της "εμπειρίας" στην κοινωνική έρευνα" (επιμ. Φωτεινή Τσιμπιρίδου, εκδόσεις ΚΕΜΟ).

Η Μαρία Λιάπη είναι κοινωνιολόγος-ερευνήτρια και εμπειρογνώμονας ισότητας και θεμάτων φύλου. Ιδρυτικό μέλος του Κέντρου Γυναικείων Μελετών και Ερευνών "ΔΙΟΤΙΜΑ", στο πλαίσιο του οποίου, από το 1989, συμμετέχει στην εκπόνηση μελετών και κοινωνιολογικών ερευνών σχετικά με θέματα φύλου στην απασχόληση, την εκπαίδευση/κατάρτιση, την κοινωνική πολιτική, τη συμμετοχή στη δημόσια σφαίρα, την αντιμετώπιση του φαινομένου της βίας κ.ά. Από το 1997 ασχολείται συστηματικά με την έρευνα σε θέματα μετανάστευσης και ήταν επιστημονική υπεύθυνη για την Ελλάδα των διακρατικών ερευνών EthnoGeneration και FeMiPol με αντικείμενο τις διαδικασίες ένταξης μεταναστών/-τριών με την έμφυλη διάσταση. Επίσης, ανέλαβε την επιστημονική ευθύνη και το συντονισμό προγραμμάτων συμβουλευτικής της απασχόλησης, ενδυνάμωσης και ένταξης των γυναικών -ειδικά των μεταναστριών- στην αγορά εργασίας. Συμμετέχει ενεργά στην προώθηση των δικαιωμάτων των μεταναστριών μέσα από το Δίκτυο Ενίσχυσης και Στήριξης Μεταναστριών (ΔΕΣ Με).

Η Ρούλη Λυκογιάννη είναι διπλωματούχος αρχιτέκτονας μηχανικός του ΕΜΠ, με διδακτορικό στον Τομέα Πολεοδομίας και Χωροταξίας του ΕΜΠ (τίτλος διατριβής: "Η μελέτη της πόλης μέσα από την έμφυλη διάσταση της καθημερινότητας"). Διδάσκει μαθήματα "αστικού σχεδιασμού" και "φύλου και χώρου" στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Έχει συμμετάσχει με εισηγήσεις σε μεγάλο αριθμό σεμιναρίων και συνεδρίων σχετικά με το χώρο, το φύλο, την ανισότητα και τη διαφορά. Τα πρόσφατα ερευνητικά της ενδιαφέροντα, οι δημοσιεύσεις και οι εισηγήσεις που παρουσίασε σε συνέδρια στην Ελλάδα και το εξωτερικό περιλαμβάνουν: τη φεμινιστική κριτική της αστικής ανάλυσης και ερμηνείας, την έμφυλη αποκωδικοποίηση της αρχιτεκτονικής και (του σχεδιασμού) του αστικού χώρου, το ρόλο της καθημερινής ζωής των γυναικών στην πόλη στη διαδικασία συγκρότησης του αστικού χώρου. Μερικά από τα άρθρα της έχουν δημοσιευτεί στα εξής περιοδικά: Γεωγραφίες, Αρχιτέκτονες, Urban Studies, Women adn Environments και European Urban and Regional Studies.

Η Μαρία Στρατηγάκη είναι επίκουρη καθηγήτρια στο τμήμα Κοινωνικής Πολιτικής του Παντείου Πανεπιστημίου. Έχει σπουδάσει οικονομικά και κοινωνιολογία στην Ελλάδα και τη Γαλλία.Το ερευνητικό της ενδιαφέρον επικεντρώνεται στα θέματα φύλου και κοινωνικής πολιτικής και στις δημόσιες πολιτικές για την ισότητα των φύλων. Εργάστηκε στη Μονάδα Ίσων Ευκαιριών της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (1991-1999) και ως Γενική Διευθύντρια του Κέντρου Ερευνών για Θέματα Ισότητας (1999-2002). Είναι επιστημονική υπεύθυνη του ευρωπαϊκού ερευνητικού προγράμματος EQUAPOL, για την ένταξη της διάστασης του φύλου στις δημόσιες πολιτικές σε οκτώ χώρες, και συμμετέχει σε διακρατικά ερευνητικά προγράμματα του Κέντρου Κοινωνικής Μορφολογίας και Κοινωνικής Πολιτικής (ΚΕ.Κ.ΜΟ.ΚΟ.Π.)

Η Ντίνα Βαΐου είναι καθηγήτρια στον Τομέα Πολεοδομίας και Χωροταξίας του ΕΜΠ. Τα ερευνητικά ενδιαφέροντα, οι πολυάριθμες δημοσιεύσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό και οι εισηγήσεις σε συνέδρια περιλαμβάνουν: τη φεμινιστική κριτική της μελέτης της πόλης, τα μεταβαλλόμενα χαρακτηριστικά των τοπικών αγορών εργασίας, με έμφαση στις λειτουργίες του άτυπου τομέα, τις επιπτώσεις της μετανάστευσης στις πόλεις της νότιας Ευρώπης, ιδιαίτερα της μετανάστευσης γυναικών. Μέλος της συντακτικής επιτροπής των περιοδικών European Planning Studies, European Journal of Women's Studies, Social and Cultural Geography, Γεωγραφίες.

Η Μαρία Στρατηγάκη είναι επίκουρη καθηγήτρια στο τμήμα Κοινωνικής Πολιτικής του Παντείου Πανεπιστημίου. Έχει σπουδάσει οικονομικά και κοινωνιολογία στην Ελλάδα και τη Γαλλία.Το ερευνητικό της ενδιαφέρον επικεντρώνεται στα θέματα φύλου και κοινωνικής πολιτικής και στις δημόσιες πολιτικές για την ισότητα των φύλων. Εργάστηκε στη Μονάδα Ίσων Ευκαιριών της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (1991-1999) και ως Γενική Διευθύντρια του Κέντρου Ερευνών για Θέματα Ισότητας (1999-2002). Είναι επιστημονική υπεύθυνη του ευρωπαϊκού ερευνητικού προγράμματος EQUAPOL, για την ένταξη της διάστασης του φύλου στις δημόσιες πολιτικές σε οκτώ χώρες, και συμμετέχει σε διακρατικά ερευνητικά προγράμματα του Κέντρου Κοινωνικής Μορφολογίας και Κοινωνικής Πολιτικής (ΚΕ.Κ.ΜΟ.ΚΟ.Π.)