Το Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο (ΒΧΜ) ιδρύθηκε με τον νόμο 401 της 17ης Νοεμβρίου 1914. Κατά την πρώτη περίοδο της λειτουργίας του διοικήθηκε από Εφορευτική Επιτροπή με πρόεδρο τον πρίγκιπα Νικόλαο και μέλη καθηγητές του πανεπιστημίου, ενώ πρώτος διευθυντής του ορίστηκε ο Αδαμάντιος Αδαμαντίου, καθηγητής της Βυζαντινής Τέχνης και Αρχαιολογίας στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. [...]
Την πρώτη περίοδο λειτουργίας του μουσείου ακολούθησε η λεγόμενη εποχή Σωτηρίου (1923 - 1960), η σημαντικότερη ενδεχομένως για τη διαμόρφωσή του. Κατά τη διάρκειά της το μουσείο απέκτησε τη Συλλογή της ΧΑΕ (1923), και τα Κειμήλια των Προσφύγων (1923, 1926), εγκαταστάθηκε μονίμως στη Villa Illisia (1930) και υπέστη συνολική αναδιοργάνωση με τη συστηματική ταξινόμηση των συλλογών του, των αιθουσών του αλλά και των εργαστηρίων συντήρησης. Μετά τον Γεώργιο Σωτηρίου τη διεύθυνση του μουσείου ανέλαβαν αξιόλογοι άνθρωποι, οι περισσότεροι εκ των οποίων διαπρεπείς επιστήμονες, που όλοι τους φρόντισαν για την εξέλιξη και την εύρυθμη λειτουργία του. [...]
Σήμερα πολλά έχουν γίνει σε πολλά επίπεδα: εκτεταμένες εργασίες στην κτηριακή υποδομή, τον εξοπλισμό και τον περιβάλλοντα χώρο, αναδιάρθρωση του συστήματος διαχείρισης των συλλογών, [...]
Πρόκειται ασφαλώς για μια συλλογική προσπάθεια με έναν κοινό στόχο: να μετατραπεί το μουσείο σε ένα πραγματικά ανοιχτό στην κοινωνία χώρο μάθησης και ψυχαγωγίας, ανοιχτό στον διάλογο, σε χώρο που πραγματεύεται τη μνήμη, χωρίς να αγνοεί τα ερωτήματα και τις αγωνίες του παρόντος
Σε αυτή την προσπάθεια αλλά και στο έργο όλων εκείνων που μόχθησαν για το μουσείο τα 100 τελευταία χρόνια είναι αφιερωμένο ετούτο το βιβλίο.